Voith Maxima

Voith Maxima

Voith Maxima 40 CC
Inne oznaczenia	263, 264, V490
Producent	Voith Turbo Kilonia
Lata budowy	2008-2010 (30CC) 2006-2009 (40CC)[1]
Układ osi	C′C′-dh[1]
Wymiary
Masa służbowa	126 t (30CC) 135 t (40CC)[1]
Długość	23 200 mm[1]
Szerokość	2 900 mm[1]
Średnica kół	1150 mm[1]
Napęd
Trakcja	spalinowa[1]
Typ silników	ABC 12VDZC (30CC) ABC 16VDZC (40CC)[1]
Pojemność zbiorników paliwa	10 000l (30CC) 10 000 l (40CC)[1]
Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa	2750 kW (30CC) 3600 kW (40CC)[1] (4896KM)
Maksymalna siła pociągowa	519 kN
Rodzaj przekładni	hydrauliczna[1]
Prędkość konstrukcyjna	160 km/h[2]
Maksymalna prędkość eksploatacyjna	120 km/h[1]
Nacisk osi na szyny	21 t (30CC) 22,5 t (40CC)
System hamulca	Oerlikon+ED
Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne	brak
System ogrzewania	brak
Rozstaw szyn	1435 mm[1]
Minimalny promień łuku	80 000 mm[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Voith Maxima 30 CC/40 CC – rodzina towarowych lokomotyw z silnikiem Diesla. Wyprodukowano 19 lokomotyw^[1].

Od lat 30. XX wieku Voith głównie dostarczał komponenty do przemysłu kolejowego, głównie przekładnie hydrauliczne. W latach dziewięćdziesiątych opracował przekładnię LS 640 reU2 która miała być montowana w ciężkich lokomotywach Vossloh. Lokomotywy te nie były jednak budowane z powodu przejęcia przez Deutsche Bahn lokomotyw BR132 po połączeniu NRD i RFN. Ze względu na niepewną sytuację z Vossloh, Voith zaprojektował i zbudował swoją pierwszą własną lokomotywę^[3].

Pierwsza lokomotywa była wyprodukowana w 2006 roku i w tym samym roku zaprezentowana na targach InnoTrans^[4].

W 2007 roku lokomotywa zdobyła Red Dot Design Award, stanowiącą międzynarodową nagrodę w dziedzinie wzornictwa^[5].

Na targach InnoTrans w 2008 roku z powodu przetargu DB ogłoszono konstrukcję lokomotywy 20BB, jednak nie doszło do jej budowy^[4].

23 grudnia 2008 roku lokomotywa została dopuszczona do ruchu w Niemczech przez EBA^[6]. Oprócz Niemiec lokomotywy były homologowane w innych krajach: w Polsce, Holandii, Belgii, Szwecji, Danii, Norwegii, Francji i w Czechach^[7][8].

Firma podpisała z Czeskim producentem taboru kolejowego LOSTR a.s. umowę licencyjną na produkcję lokomotyw Maxima, jednak żadna nie została wyprodukowana^[3][9].

Pudło lokomotywy powstało w całości ze stali. Spalinowóz posiada dwie znormalizowane klimatyzowane kabiny maszynisty, w których znajdują się: fotele maszynisty i pomocnika, ergonomiczny pulpit i wyposażenie socjalne. Lokomotywę napędza czterosuwowy silnik spalinowy ABC 16VDZC o mocy 3600 kW lub ABC 12VDZC o mocy 2750 kW^[1]. Poprzez zastosowanie przekładni LS640 reU2 z turbosprężaniem jest możliwe wykorzystanie właściwości trakcyjnych pojazdu oraz kontrola każdego z wózków, co minimalizuje poślizg. W pojeździe zastosowano hamulce pneumatyczne Oerlikona oraz hamulce elektrodynamiczne.

Voith oferował 2 warianty tej lokomotywy: najmocniejsza wersja to Maxima 40CC o mocy 3600 kW, przeznaczona dla operatorów ciężkich pociągów towarowych o masie do 3000 ton. Słabsza wersja Maximy- 30CC o mocy 2750 kW, przeznaczona jest głównie dla przewoźników prowadzących pociągi towarowe do 2500 ton lub przewoźników pasażerskich. Lokomotywy montowano w zakładach przy Kanale Kilońskim w Kilonii^[1]

Państwo	Właściciel	Liczba
Maxima 30CC
Niemcy	Voith	3
	Schienen Güter Logistik	1
	Structured Lease	1
Czechy	Railco	1
Maxima 40CC
Niemcy	STOCK -Transport-	2
	Eisenbahn- und Hafenbetriebsgesellschaft	1
	Starkenberger Mobilien	1
	Schienen Güter Logistik	2
	Nordic Rail Service	1
	Wiebe Logistik	1
	Voith	1
Polska	Rail STM	4
Źródło:		[10][11]

Holenderska firma leasingowa z udziałami Voith miała otrzymać 15 lokomotyw Maxima 40CC i 15 lokomotyw Maxima 30CC oraz miała umowę ramową na kolejne 23 lokomotywy. Pierwsza z lokomotyw została dostarczona w kwietniu 2009 roku i została wynajęta dla firmy LOCON^[1].

W sierpniu 2010 roku firma zakończyła działalność. W związku z tym nie wszystkie lokomotywy zostały wyprodukowane. Lokomotywy zostały przekazane do wynajmu przez Voith^[12].

Niemiecki przewoźnik zamówił dwie lokomotywy 40CC. Pierwsza została dostarczona w kwietniu 2009 roku, a druga w kwietniu 2010 roku. Po upadku Ox-traction firma kupiła kolejne 8 lokomotyw^[1]. Po zakupie lokomotyw Stadler Eurodual firma sprzedała część własnych lokomotyw między innymi do Polski^[4].

Lokomotywa Maxima 40CC o oznaczeniu 264 002 była testowana przez Lotos Kolej w latach 2009-2010^[4].

Lokomotywy były ponownie eksploatowana w Polsce w latach 2012-2013. Jeździły głównie z kruszywem z Niemiec. Przewoźnik po realizacji kilku kontraktów zakończył działalność^[4].

Pierwsze dwie lokomotywy firma kupiła marcem 2022 roku od firmy HVLE. Są one oznaczone numerami 264 007 i 264 008. Kolejne dwie o numerach 264 004 oraz 264 012 kupiła w styczniu kolejnego roku. Lokomotywy nie zostały przemalowane w barwy przewoźnika^[4][11].

• Voith Gravita