[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

ED70

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ED70
Ilustracja
Kraj produkcji

 NRD

Producent

Waggonbau Görlitz

Lata budowy

1958

Układ osi

Bo'Bo'+2'2'+2'2'+Bo'Bo'

Układ wagonów

s+d+d+s

Wymiary
Masa służbowa

224 t

Długość

88 250 mm

Średnica kół

940 mm, 1000 mm

Napęd
Typ silników

GBM 185

Liczba silników

8 × 145 kW

Napięcie zasilania

3 kV

Parametry eksploatacyjne
Moc ciągła

1160 kW

Prędkość konstrukcyjna

135 km/h

System hamulca

Knorr

Parametry użytkowe
Liczba miejsc siedzących

188 (wyłącznie 1 klasa)

ED70 (początkowo E58) – elektryczne zespoły trakcyjne wyprodukowane w roku 1958 przez zakłady Waggonbau Görlitz z przeznaczeniem do obsługi pasażerskiego ruchu dalekobieżnego jako szybki pociąg komunikacji międzymiastowej. Ogółem wyprodukowano 2 sztuki.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

ED70 były wyposażone luksusowo – bezprzedziałowe wagony posiadały wyłącznie miejsca siedzące pierwszej klasy, wyposażone w składane stoliki do konsumpcji potraw, ogrzewanie nawiewne, oświetlenie jarzeniowe, instalację nagłośnieniową, sygnalizację przywoławczą dla wezwania kelnera, indywidualne oświetlenie i centralne zamykanie drzwi wejściowych.

Ściany czołowe posiadały aerodynamiczne kształty, natomiast konstrukcja wózków oraz silników trakcyjnych była taka sama jak w zespołach EN56 – zmieniono jedynie przełożenie. Jednostki przystosowano do pracy ukrotnionej i zamontowano sprzęgi samoczynne Scharfenberga.

Eksploatacja

[edytuj | edytuj kod]

Jednostki ED70 zakupiono w celu obsługi szybkich połączeń WarszawaKatowice z prędkością 135 km/h, jednak po przeprowadzeniu próbnej eksploatacji okazało się, że posiadają one wady i ostatecznie zrezygnowano z dalszego ich importu po zakupie dwóch sztuk z planowanych dziesięciu.

Zakupione jednostki przydzielono do lokomotywowni Warszawa Grochów. Początkowo zatrudnione były na linii Warszawa – Katowice jako pociąg pospieszny Górnik, a od 1964 pociąg ekspresowy Lech relacji Warszawa – Poznań Główny. Używano ich także w celu uświetnienia otwarć nowo elektryfikowanych linii. Po 1968 zostały wycofane z normalnej eksploatacji i stosowano je jako pociągi specjalne. W 1977 zostały skreślone z inwentarza, a na początku lat 80. złomowane.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paweł Terczyński: Atlas lokomotyw 2007. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2007, s. 88. ISBN 978-83-920757-7-6.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]