[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

AEI E (EU06)

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
EU06
Ilustracja
EU06-01
Producent

Wielka Brytania English Electric

Lata budowy

1962–1964

Układ osi

Bo’Bo’

Wymiary
Masa służbowa

80 t

Długość

15915 mm

Szerokość

2903 mm

Wysokość

4343 mm

Średnica kół

1250 mm

Napęd
Trakcja

elektryczna

Typ silników

EE541a

Liczba silników

4

Napięcie zasilania

3 kV DC

Parametry eksploatacyjne
Moc ciągła

2000 kW

Moc godzinna

2080 kW

Maksymalna siła pociągowa

21,5 T

Stosunek przekładni

79:18

Prędkość konstrukcyjna

125 km/h

Nacisk osi na szyny

20 t

System hamulca

Oerlikon

Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne

wyposażona

Brytyjska lokomotywa serii 83 – pierwowzór EU06

EU06 – seria 20 normalnotorowych uniwersalnych lokomotyw elektrycznych wyprodukowanych dla Polskich Kolei Państwowych w roku 1962 przez firmę English Electric w zakładach Vulcan Foundry w Newton-le-Willows w hrabstwie Lancashire w Anglii.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Tło historyczne

[edytuj | edytuj kod]

W latach 50. rozpoczęto w Polsce akcję elektryfikowania kolei. Polski przemysł nie był w stanie zbudować potrzebnej ilości taboru i z tego powodu podjęto decyzję o sprowadzeniu elektrowozów z zagranicy. Najpierw kupiono lokomotywy EU04 z NRD, które mimo dużej awaryjności umożliwiły rozwój trakcji elektrycznej w Polsce. Kolejnym typem był przeznaczony do pociągów ekspresowych EU05 z Czechosłowacji, jednakże nadal poszukiwano producenta lokomotyw, które poprowadziłyby pociągi pospieszne i lekkie towarowe. Wybór padł na brytyjską firmę English Electric posiadającą doświadczenie w produkcji tego typu pojazdów.

Przyjęcie na stan i służba

[edytuj | edytuj kod]

Na wiosnę 1962 roku pierwsza lokomotywa nowego typu została przyjęta na stan lokomotywowni w Krakowie Prokocimiu. Do końca 1962 sprowadzono 19 elektrowozów, natomiast ostatni dopiero w 1965 (związane to było z koniecznością przekonstruowania wirnika). Wraz z dostarczonymi lokomotywami zakupiono licencję, na podstawie której podjęto w Polsce produkcję lokomotyw EU07[1].

Seria obecnie

[edytuj | edytuj kod]

Z dniem 10 grudnia 2009 zostały przywrócone do ruchu i przekazane do Śląsko-Dąbrowskiego Zakładu Spółki PKP Cargo – Sekcja Czechowice-Dziedzice. W czasie kryzysu przewozów (rok 2009) lokomotywy przebywały w zapasie długotrwałym w macierzystej lokomotywowni Kraków Prokocim. W drugiej połowie grudnia 2010 roku 7 skreślonych pojazdów (numer: 02, 04, 05, 08, 11, 14, 16) zostało fizycznie zezłomowanych w macierzystej lokomotywowni w Krakowie Prokocimiu[2]. 14.12.2011r. w ruchu pozostawało jeszcze 7 sztuk elektrowozów EU06 (numer: 01, 07, 10, 12, 17, 18 i 20). Z dniem 19.10.2011 r. wszystkie 7 sztuk zostało przekazanych do Południowego Zakładu Spółki PKP Cargo –– Sekcja Nowy Sącz. Rok 2012 to zmierzch ich eksploatacji. W marcu wyruszył ostatni pociąg planowy na trasie ŻylinaKatowice – Żylina z lokomotywą EU06 na czele. W sierpniu 2012 roku EU06-17 na krótko trafiła do PKP Intercity, gdzie prowadziła pociągi pasażerskie do Zakopanego i Krynicy. EU06-07 i EU06-10 prowadziły także pociągi Kolei Mazowieckich w zastępstwie za EU07. Koleje Śląskie dzierżawiły przez krótki okres lokomotywę serii EU06 między innymi do prowadzenia pociągów przyśpieszonych i osobowych na trasie Wadowice-Bielsko Biała.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Lokomotywy te zaprojektowano do prowadzenia pociągów osobowych, pospiesznych oraz towarowych, stąd ich uniwersalny charakter. EU06 posiadają kabiny na obu czołach lokomotywy oraz gniazda sterowania ukrotnionego, dzięki czemu można z pierwszej kabiny prowadzić kilka sprzęgniętych lokomotyw tego samego typu.

Konstrukcja lokomotywy bazuje na rozwiązaniach elektrowozu serii 83 British Rail z lat 1960–1962. Oprócz bezluzowego prowadzenia zestawów kołowych i całkowitego usprężynowania silników, zastosowano także samoczynny rozruch oporowy.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Paweł Terczyński. EU06 45 rok służby. „Świat Kolei”. 2/2007, s. 14–17. Łódź: Emi press. ISSN 1234-5962. 
  2. Paweł Terczyński. Złomowanie anglików. „Świat Kolei”. 1/2011, s. 4. Łódź: Emi press. ISSN 1234-5962.