OKi2
| |
| Producent |
August Borsig Lokomotiv-Werke |
|---|---|
| Lata budowy |
1902–1921 |
| Układ osi |
1'C h2t |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu |
50,50 t |
| Masa służbowa |
65,90 t |
| Długość |
11 800 mm |
| Wysokość |
2 500 mm |
| Rozstaw osi skrajnych |
1 435 mm |
| Średnica kół napędnych |
1 500 mm |
| Średnica kół tocznych |
przód: 1 000 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
12 bar |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
105,37 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza |
33,40 m² |
| Powierzchnia rusztu |
1,69 m² |
| Średnica cylindra |
540 mm |
| Skok tłoka |
630 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa |
870 KM (640 kW) |
| Prędkość konstrukcyjna |
80 km/h |
OKi2 – osobowy parowóz tendrzak produkcji pruskiej serii T 12, oznaczonej w Niemczech jako DRG Baureihe 744-13.
Z 1014 zbudowanych parowozów tego typu na PKP po I wojnie światowej użytkowano 12 sztuk. Parowóz planowany był dla szybkiej kolei miejskiej w Berlinie przed jej elektryfikacją i przewidziany był do krótkich przebiegów. Parowóz posiadał kocioł na parę przegrzaną i silnik bliźniaczy i był podobną konstrukcją do stosowanego równolegle OKi1.
W 1939 Niemcy przejęły 25 parowozów Oki1 i Oki2, z których część wróciła po wojnie. Obecnie zachowane są 3 egzemplarze typu T 12 o numerach seryjnych 74 1192, 74 1230 i 74 1234. OKi2-27 zachowany w Muzeum Przemysłu i Kolejnictwa w Jaworzynie to egz. nr 74 1230, pozostałe 2 egzemplarze znajdują się w Niemczech.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- "Parowozy kolei polskich", Wydawnictwo Komunikacji i Łączności