Škoda 79E
 Lokomotywa 130.032 kolei ČD Cargo, 2008 | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1977 |
| Układ osi |
Bo'Bo' |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
84 800 kg[2] |
| Długość |
17 210 mm |
| Szerokość |
2940 mm |
| Wysokość |
4640 mm |
| Średnica kół |
1250 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
elektryczna |
| Typ silników |
8 AL 4846 zT |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc ciągła |
2040 kW |
| Moc godzinna |
2340 kW |
| Maksymalna siła pociągowa |
228 kN |
| Stosunek przekładni |
1:2,89 |
| Prędkość konstrukcyjna |
100 km/h |
| System hamulca |
DAKO |
Škoda 79E – lokomotywa elektryczna wyprodukowana w 1977 roku przez firmę Škoda dla kolei czechosłowackich (ČSD), oznaczona pierwotnie jako seria E.479.0, następnie seria 130 kolei ČSD/ČD. Powstały ogółem 54 lokomotywy tego typu, z tego 40 dla kolei czechosłowackich, w ramach dwóch podtypów fabrycznych 79E1 i 79E2[2].
Jednoczłonowe lokomotywy serii 130 powstały na bazie konstrukcji lokomotyw dwuczłonowych serii 125.8 (67E)[2]. Dla kolei czechosłowackich wyprodukowano 40 lokomotyw do prowadzenia pociągów osobowych i towarowych na długich i głównych liniach kolejowych[2]. Dodatkowo czternaście elektrowozów zostało wyprodukowanych dla kolei przemysłowych (3 dla Energoinvest Praha i 11 dla DNT Doly Nástup Tušimice)[2]. W 2006 roku na stanie kolei czeskich ČD znajdowało się wciąż 41 lokomotyw tej serii (jedną odkupiono od przemysłu)[2]. Elektrowozy eksploatowane są obecnie przez czeskich przewoźników prywatnych[3].
Dwa elektrowozy były eksploatowane od 2004 i 2005 roku do lat 2007-2009 przez polskiego przewoźnika Transoda, oznakowane tam jako ET11 (ET11-001-23 i ET11-002-23, przemianowana w 2006 na 79E2-002-23)[2][4]. Lokomotywy tego typu eksploatowane są także od 2010 roku przez przewoźnika Koleje Czeskie (4 sztuki wg stanu na 2011 rok)[4].
W Czechach lokomotywy te noszą przezwiska Hrbatá (garbata) lub Velbloud (wielbłąd), od żaluzji umieszczonych pośrodku dachu[2].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Lokomotywy są zaprojektowane jako pudło z dwoma kabinami i przedziałem maszynowym. Każda kabina ma drzwi po obu stronach. Na ścianach bocznych między kabinami zastosowano cztery prostokątne okna. Rozruch lokomotywy jest oporowy[2]. Układ hamulcowy lokomotyw składa się z hamulca ręcznego, automatycznego hamulca pneumatycznego oraz pomocniczego. Hamulec ręczny działa na dwóch sąsiednich zestawach kołowych wózków. Hamulec zespolony i pomocniczy jest regulowany przez dwa zawory hamulcowe. Cztery główne zbiorniki powietrza mają całkowitą objętość 1100 litrów, dodatkowe dwa zbiorniki powietrza mają całkowitą objętość 240 litrów. Zapas piasku w piasecznicy wynosi 320 kilogramów. Rama elektrowozu jest przytwierdzona do dwóch dwuosiowych wózków poprzez czopy, umieszczone sztywno w ramie pudła lokomotywy. Wózki posiadają rozstaw osi 3200 mm (jak w czeskich lokomotywach nowszych generacji), rozstaw osi skrajnych wynosi 11 370 mm, a odległość osi skrętu wózków 8170 mm[2]. Lokomotywy posiadają sterowanie wielokrotne oraz pantografy połówkowe[5]. Lokomotywy eksploatowane w Polsce wyposażono w tradycyjne pantografy[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ David Švestka: E 479.0. (cz.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Jacek Chiżyński, Lokomotywy elektryczne z Czech i Słowacji eksploatowane przez polskich przewoźników w: "Świat Kolei" nr 10/2006, s.12-16
- ↑ ČD Cargo: Dualizované lokomotivy řady 130 opět v akci. (cz.).
- ↑ a b Jacek Chiżyński, Kolejna lokomotywa serii 130 w barwach Kolei Czeskich Sp. z o.o. w: "Świat Kolei" nr 8/2011, s.5
- ↑ David Švestka: Řada E 479.0. (cz.).
- ↑ Paweł Terczyński: Atlas lokomotyw 2007. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2007, s. 88. ISBN 978-83-920757-7-6