Schwerer Wehrmachtschlepper
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
półgąsięnicowa |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Produkcja |
1943–1945 |
| Wycofanie |
1945 |
| Egzemplarze |
ok. 1000 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
6-cylindrowy, chłodzony cieczą silnik typu Maybach HL 42TRKMS o mocy 100 KM |
| Poj. zb. paliwa |
240 l |
| Długość |
6,68 m |
| Szerokość |
2,50 m |
| Wysokość |
2,83 m |
| Masa |
10 t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
27 km/h |
| Zasięg pojazdu |
300 km na drodze, 100 km w terenie |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| III Rzesza | |
Schwerer Wehrmachtschlepper (sWS) – niemiecki ciągnik półgąsienicowy, używany podczas II wojny światowej.
Zamówienie
[edytuj | edytuj kod]Armia niemiecka żądała znormalizowanego ciągnika półgąsienicowego, taniego i prostego w produkcji. Waffenamt zamówił w 1942 roku w firmie Büssing-NAG projekt takiego właśnie pojazdu[1]
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Wozy półgąsienicowe są z natury skomplikowanymi konstrukcjami, co powoduje, że proces projektowania jest raczej powolny. Mimo to produkcja nowego ciągnika rozpoczęła się już jesienią 1943 roku w berlińskich zakładach Büssing-NAG i w zakładach Ringhoffer-Tatra w Kolinie. Nie przypisywano mu nigdy numeru Sd.Kfz., a powszechnie nazywany był schwerer Wehrmachtschlepper (ciężki ciągnik armii). W związku z późniejszym wejściem do produkcji, do końca wojny wyprodukowano ich jedynie ok. 1000[1].
Schwerer Wehrmachtschlepper (gep. Ausf.)
[edytuj | edytuj kod]Schwerer Wehrmachtschlepper w planach niemieckiej armii miał być standardowym ciężkim ciągnikiem holowniczym. Nigdy nie osiągnął tego statusu. Jednak z powodu większej ładowności i lepszych właściwości podczas jazdy terenowej w porównaniu z Maultierem, wojsko chciało go wykorzystać w roli transportera uzbrojonego w wyrzutnię rakietową Nebelwerfer, co nastąpiło w połowie 1944 roku. Kadłub został opancerzony w podobny sposób jak w pojeździe 15 cm Panzerwerfer 42 auf Selbstfahrlafette. Zamontowano również na nim 10-lufową wyrzutnię Nebelwerfer 42. Pojazdy na podwoziu sWS mogły dodatkowo zabierać większą ilość amunicji niż pojazdy na podwoziu Maultiera. Inna opancerzona kabina została zaprojekotwana dla wersji z rozkładanymi burtami, która stanowiła doskonałą platformę dla działa przeciwlotniczego 3,7 cm FlaK 43 L/89 kalibru 37 mm. Obie wersje pojazdu weszły do służby w połowie 1944 r. i pozostały w niej do końca wojny[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David Doyle: Niemieckie pojazdy wojskowe II wojny światowej. Poznań (Polska): Vesper, 2005 (świat), 2012 (Polska). ISBN 978-83-7731-080-9.