[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

8 cm Raketen-Vielfachwerfer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
8 cm Raketen-Vielfachwerfer
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Typ pojazdu

wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa

Trakcja

półgąsienicowa

Załoga

6

Historia
Produkcja

1943–1945

Egzemplarze

300

Dane techniczne
Masa

6,853 kg (załadowana)
6,200 kg (pusta)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
24 lub 48 pocisków rakietowych
Użytkownicy
III Rzesza
Wyrzutnia
Pocisk
Pociski z wyrzutni 8 cm Raketen-Vielfachwerfer wpadające do morza podczas ćwiczeń w miejscowości Ouistreham w północnej Francji (1944)

8 cm Raketen-Vielfachwerfer – kopia radzieckiej wieloprowadnicowej wyrzutni rakietowej BM-8 Katiusza, produkowana w nazistowskich Niemczech podczas II wojny światowej[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Radzieckie wyrzutnie rakietowe BM-8 Katiusza po raz pierwszy napotkane podczas operacji Barbarossa w 1941 roku, wywarły duże wrażenie na atakujących Niemcach. Wkrótce pojawiły się propozycje skopiowania katiuszy na użytek niemiecki, ale nie było zbyt wiele wolnych mocy produkcyjnych i entuzjazmu dla nowego projektu, ponieważ armia niemiecka zobowiązała się już do produkcji systemów pocisków stabilizowanych dyszami, takich jak Nebelwerfer[2].

Ponieważ Waffen-SS było militarnym skrzydłem Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP), często konkurowało z Wehrmachtem o zasoby i wykorzystywało swoje polityczne wpływy do tworzenia własnej sieci dostawców spoza źródeł Wehrmachtu, aby zaopatrywać swoje wojska. Produktem tej rywalizacji o zasoby był 8 cm Raketen-Vielfachwerfer wyprodukowany w liczbie 300 egzemplarzy, który był niemal bezpośrednią kopią BM-8 i stanowił uzbrojenie głównie jednostek Waffen-SS na frontach II wojny światowej[2].

Projekt

[edytuj | edytuj kod]

Wyrzutnia

[edytuj | edytuj kod]

Wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa składała się z dwóch rzędów równoległych perforowanych stalowych szyn, na których montowano pociski. Tory startowe mogły wystrzeliwać pociski niemieckie lub zdobyczne radzieckie[1]. Szyny montowano na stalowych rurowych ramach w różnych wojskowych pojazdach. Dwa z najpopularniejszych stanowisk wyrzutni to zmodyfikowany przez inżyniera Alfreda Beckera na potrzeby Wehrmachtu francuski opancerzony półgąsienicowy SOMUA MCG, posiadający niemieckie oznaczenie S307(f) lub niemiecki półgąsienicowy pojazd Sd.Kfz. 4[2].

Pocisk

[edytuj | edytuj kod]

Pocisk rakietowy zwany 8 cm Raketen Sprenggranate był prostym pociskiem odłamkowo-burzącym o średnicy 78 milimetrów, zasilany kordytem i stabilizowany brzechwowo, na wzór radzieckiej BM-8. Korpus był prosty i niedrogi w produkcji dzięki zastosowaniu elementów z wytłoczonej blachy, w przeciwieństwie do droższych zwężek Venturiego, stosowanych w pociskach stabilizowanych dyszami[2]. Brzechwy niemieckiego pocisku różniące się od BM-8 zostały zamontowane pod kątem 2°, aby nadać rotację i poprawić celność[3].

Porównanie pocisków

[edytuj | edytuj kod]
Radziecki Niemiecki
Średnica 82 mm 78 mm
Długość 600 mm 724 mm
Masa 6,8 kg 6,9 kg
Masa paliwa 1,1 kg 1,9 kg
Masa ładunku wybuchowego 0,64 kg 0,60 kg
Prędkość 340 m/s 290 m/s
Zasięg 5,9 km 5,3 km

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b 8 cm Raketen-Vielfachwerfer. Military Factory. [dostęp 2024-04-30]. (ang.).
  2. a b c d Peter Chamberlain: Mortars and rockets. New York: Arco Pub. Co, 1975, s. 35. ISBN 0-668-03817-9.
  3. 8 cm Raketen Vielfachwerfer auf Fahrgestell Maultier. Armed Conflicts. [dostęp 2024-04-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]