[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Stryżawka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stryżawka
Стрижавка
Ilustracja
Kościół Matki Boskiej Bolesnej
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

winnicki

Populacja (2017)
• liczba ludności


9108[1]

Kod pocztowy

23210

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Stryżawka”
Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stryżawka”
Ziemia49°18′44″N 28°28′51″E/49,312222 28,480833

Stryżawka (ukr. Стрижавка, hist. pol. Strzyżawka) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie winnickim obwodu winnickiego, historycznie na Podolu.

Stryżawka leży 10 km na północ od Winnicy, nad rzeką Boh.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Niezachowany pałac Grocholskich

Historia Strzyżawki sięga XVI wieku. Przynależała administracyjnie do województwa bracławskiego prowincji małopolskiej Królestwa Polskiego. Prawa miejskie otrzymała w XVIII wieku. Należała do Potockich i Grocholskich. Po II rozbiorze Polski (1793) siedziba gminy Strzyżawka(inne języki) w powiecie winnickim guberni podolskiej w zaborze rosyjskim.

Grocholscy wznieśli tu niezachowany pałac w stylu klasycystycznym oraz zachowany kościół katolicki pw. Matki Boskiej Bolesnej. Urodzili się tu przedstawiciele rodu:

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lecie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 250 osób. 12 stycznia 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni było Geheime Feldpolizei, Ordnungspolizei oraz ukraińska policja[2].

W 1989 Stryżawka liczyła 8424 mieszkańców[3], a w 2013 – 9046 mieszkańców[4].

Pałac

[edytuj | edytuj kod]
  • parterowy pałac wybudowany w latach 1808–1811 w stylu klasycystycznym przez Mikołaja Grocholskiego spalony w 1918 r.[5]. Od frontu portyk z sześcioma kolumnami podtrzymującymi trójkątny fronton. Od strony Bohu również portyk z kolumnami podtrzymującymi tympanon[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.13
  2. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1570.
  3. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  4. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  5. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 393-416, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  6. Antoni Urbański: Z czarnego szlaku i tamtych rubieży: zabytki polskie przepadłe na Podolu, Wołyniu, Ukrainie. Warszawa: 1928, s. 67.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]