Zamek w Połonnem
50°07′N 27°31′E/50,116667 27,516667 Pozostałości zamku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Ukończenie budowy | |
| Zniszczono |
XIX w. |
| Kolejni właściciele |
Lubomirscy, Kalikst Poniński |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |
| 50°07′N 27°31′E/50,116667 27,516667
| |
Zamek w Połonnem – zamek zbudowany w XIII w., w miejscu gdzie rzeka Chomorzec wpływa do Chomory[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Za panowania książąt ruskich w XIII wieku istniał w tym miejscu warowny zamek. Układ zawarty pomiędzy królem Polski Kazimierzem Wielkim a Lubartem, księciem włodzimierskim w 1366 r., wymienia oddane księciu grody, w tym Połonne. W kolejnych latach warownia należała do Korony Królestwa Polskiego i do przedstawicieli rodziny Lubomirskich, którzy otrzymali go w nagrodę za zasługi.
Kozacy dowodzeni przez Maksyma Krzywonosa w 1648 r. napadali na zamek. Po desperackiej obronie miasto poddało się. Szlachta uciekła z Połonnego. Napastnicy wymordowali obrońców zamku oraz 10 tys. żydowskich mieszkańców, co ze szczegółami opisał Natan Hannower w osobnym rozdziale swojej kroniki Jawen mecula.
23 listopada 1781 r. król Polski Stanisław August Poniatowski, podczas powrotu z Kamieńca Podolskiego, gościł w zamku, uważanym wówczas za fortecę. Króla gościł ówczesny dziedzic ks. Kalikst Poniński, kawaler maltański[1]. W 1792 r. przed przewidywaną wojną z Rosją zamek został wzmocniony[2]. Pod koniec XIX w. z zamku pozostały resztki wałów, duże fragmenty lochów i jedna niewielka baszta[1].
Wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Około 1640 r. Stanisław Lubomirski, wojewoda krakowski wzmocnił zamek wałem i murem oraz wyposażył w działa i akcesoria obronne. Wojewoda zaopatrzył zamek 400 ludźmi załogi i w żywność na trzy lata[1]. Załogę stanowili wówczas m.in. puszkarze[3] i cztery setki piechurów[2][4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Słownik geograficzny Królestwa Polskiego ↓, s. 727-728.
- ↑ a b Polonne. [dostęp 2013-09-27].
- ↑ W XV-XVII w. nazwa rzemieślnika wyrabiającego broń palną i działa. W kolejnych wiekach nazwa artylerzystów obsługujących działa
- ↑ Karol Szajnocha twierdzi, że twierdza miała 70 dział (Dwa lata dziejów naszych 1646 - 1648 Tom 2 Polska w 1648 1869 Lwów, s. 170).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. VIII. Warszawa: 1880–1902, s. 727-728.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Połonne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 727.
- Zamek w Połonnem