[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Pałac w Białej Cerkwi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac zimowy rodu Branickich
Ilustracja
Pałac zimowy rodu Branickich
Państwo

 Ukraina

Obwód

 kijowski

Miejscowość

Biała Cerkiew

Styl architektoniczny

Klasycyzm

Ukończenie budowy

XVIII w.

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac zimowy rodu Branickich”
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego
Mapa konturowa Kijowa i obwodu kijowskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac zimowy rodu Branickich”
Położenie na mapie Białej Cerkwi
Mapa konturowa Białej Cerkwi, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac zimowy rodu Branickich”
Ziemia49°47′28,55″N 30°06′35,62″E/49,791264 30,109894
Galeria:Pałac
Obraz N. Ordy Kościół Jana Chrzciciela i pałac Branickich
Pałac na starym zdjęciu
Fasada
Składy Branickich

Pałac w Białej Cerkwiklasycystyczny pałac wybudowany pod koniec XVIII wieku lub na początku XIX wieku przez Franciszka Ksawerego Branickiego na Górze Zamkowej w Białej Cerkwi[1].

Pałac zimowy Branickich[2] to obiekt jedenastoosiowy, dwukondygnacyjny zbudowany jako pałac zimowy w stylu klasycystycznym o dość oszczędnej elewacji. Od frontu portyk z czterema kolumnami podtrzymującymi trójkątny fronton. Postawiono go z drewna na wysokiej podmurówce. Wnętrza urządzone były w stylu empire i zdobiło je też popiersie króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po lewej stronie od pałacu zbudowano piętrową trzynastoosiową oficynę z portykiem wgłębnym z ośmioma kolumnami. W pobliżu znajdował się budynek skarbca, prawa oficyna oraz brama. Pałac okradli i podpalili uczestnicy rewolucji 1917 r.[3]

22 października 1876 w pałacu urodziła się błogosławiona Róża Czacka.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Biała Cerkiew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 174.
  2. Antoni Urbański: Z czarnego szlaku i tamtych rubieży: zabytki polskie przepadłe na Podolu, Wołyniu, Ukrainie. Warszawa: 1928, s. 132.
  3. Biała Cerkiew, ruinyizamki.pl [zarchiwizowane 2013-08-08].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]