[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Ewan McGregor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewan McGregor
Ilustracja
Ewan McGregor (2012)
Imię i nazwisko

Ewan Gordon McGregor

Data i miejsce urodzenia

31 marca 1971
Perth, Szkocja

Zawód

aktor

Współmałżonek

Eve Mavrakis (1995–2020; rozwód)
Mary Elizabeth Winstead (od 2022)

Lata aktywności

od 1993

Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ewan Gordon McGregor (ur. 31 marca 1971 w Perth) – brytyjski aktor urodzony w Szkocji (członek klanu McGregor).

Wcielił się w postać uzależnionego od heroiny Marka Rentona w dramacie Trainspotting (1996), Obi-Wana Kenobiego w trylogii prequeli serii Gwiezdne wojny (1999–2005), poetę Christiana w filmie muzycznym Moulin Rouge! (2001), młodego Edwarda Blooma w przygodowym komediodramacie fantasy Duża ryba (2003), Radka Dekla w familijnej komedii animowanej Roboty (2005), kamerlinga Patricka McKennę w dreszczowcu Anioły i Demony (2009), pisarza-widmo w dreszczowcu politycznym Romana Polańskiego Autor widmo (2010), doktora Alfreda Jonesa w komediodramacie romantycznym Połów szczęścia w Jemenie (2011), Lumière w adaptacji musicalu Piękna i Bestia (2017), Krzysztofa Robina w komediodramacie fantasy Krzysiu, gdzie jesteś? (2018) oraz superzłoczyńcę Czarną Maskę w fantastycznonaukowym filmie akcji Ptaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn) (2020).

W 1997 według magazynu „Empire” znalazł się na 36 miejscu listy „100 najlepszych gwiazd filmowych wszech czasów”[1]. W 2018 zdobył Złoty Glob dla najlepszego aktora w miniserialu lub filmie telewizyjnym za podwójną rolę Emmita Stussy „Króla parkingów Minnesoty” i jego młodszego brata Raya w Fargo[2]. Był też nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu za występ w Moulin Rouge! (2001) i Połowie szczęścia w Jemenie (2011)[3].

McGregor był zaangażowany w działalność charytatywną i od 2004 był ambasadorem UNICEF. W 2013 został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego w randze Oficera (OBE) za zasługi dla teatru i dobroczynności[4]. W 2016 otrzymał nagrodę humanitarną BAFTA[5].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Perth[6] w Szkocji jako syn Carol Diane McGregor (z domu Lawson) i Jamesa Charlesa Stewarta „Jima” McGregora[7][8]. Jego matka była nauczycielką w Crieff High School i Kingspark School w Dundee, a ojciec przez wiele lat był nauczycielem fizyki pracującym w prywatnej szkole Morrison’s Academy, gdzie Ewan uczył się od dzieciństwa, podobnie jak jego starszy brat Colin (ur. 1969), który został pilotem Panavia Tornado i Royal Air Force[1].

Po ukończeniu szkoły Morrison’s Academy w wieku 16 lat pracował jako asystent w Perth Theatre i uczył się na wydziale dramatu w Fife College w Kirkcaldy[9]. Mając 18 lat przeniósł się do Londynu, aby studiować aktorstwo Guildhall School of Music and Drama, gdzie spotkał się z Jude’em Law i Naveenem Andrewsem[10].

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Pół roku przed ukończeniem szkoły otrzymał główną rolę szeregowego Micka Hoppera, który kończy służbę krajową jako tłumacz rosyjskich dokumentów, w sześcioczęściowym miniserialu muzycznym Dennisa Pottera przygotowanym dla Channel 4 Szminka na twoim kołnierzyku (Lipstick on Your Collar, 1993)[10]. Niedługo potem zagrał Juliana Sorela, młodego chłopaka o niezwykłej wrażliwości i doskonałej pamięci, w telewizyjnej adaptacji powieści Stendhala Czerwone i czarne – BBC Szkarłatne i czarne (Scarlet and Black, 1993) z Rachel Weisz. Jego prawdziwy debiut filmowy to rola Alvareza w komediodramacie Billa Forsytha Być człowiekiem (Being Human, 1993) u boku Robina Williamsa. Rola Alexa Law, bezczelnego i próżnego, samozwańczego dziennikarza „hakera” w czarnej komedii Danny’ego Boyle’a Płytki grób (Shallow Grave, 1994) przyniosła mu nagrodę magazynu „Empire”[10]. W brytyjskim dramacie Lazurowy dynamit (Blue Juice, 1995) z Seanem Pertwee i Catherine Zeta-Jones został obsadzony w roli wypalonego handlarza narkotyków i dziennikarza Deana Raymonda[11].

Rozwój kariery

[edytuj | edytuj kod]

Zagrał biseksualnego młodego angielskiego tłumacza Jeromego, którego uwodzi młoda Japonka, w dramacie erotycznym Petera Greenawaya Pillow Book (1996)[12][13]. W komedii muzycznej Emma (1996) na podstawie powieści Jane Austen Emma z Gwyneth Paltrow wystąpił jako Frank Churchill, syn pana Westona (James Cosmo) z pierwszego małżeństwa. Za kreację antybohatera narkomana Marka „Renta Boya” Rentona w ekranizacji książki Irvine Welsha Trainspotting (1996) w reżyserii Danny’ego Boyle’a został uhonorowany szkocką nagrodą Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej i Telewizyjnej w Glasgow i nagrodą magazynu „Empire”, a także był nominowany do MTV Movie Awards 1997 w kategorii najlepsza rola przełomowa. Wkrótce pojawił się w popularnych hollywoodzkich serialach telewizyjnych: HBO Opowieści z krypty (1996) i NBC Ostry dyżur (1997)[14]. W komediodramacie Pocałunek węża (The Serpent’s Kiss) był młodym holenderskim architektem krajobrazu Meneerem Chrome. W dreszczowcu Nocna zmiana (Nightwatch, 1997) z Nickiem Nolte jako student prawa Martin Bells podejmuje pracę jako nocny stróż w kostnicy, gdzie zaczynają być popełniane zbrodnie. Za występ jako fatalny kochanek z klasy robotniczej Robert Lewis w komedii kryminalnej fantasy Życie mniej zwyczajne (A Life Less Ordinary, 1997) otrzymał kolejną nagrodę magazynu „Empire” i nominację do MTV Movie Awards 1998 w kategorii najlepsza scena taneczna (z Cameron Diaz). W dramacie muzycznym Todda Haynesa Idolu (1998)[15] z Christianem Bale zagrał rolę gwiazdy rocka, Curta Wilda, postać wzorowaną na Iggy Popie[16], muzy i potencjalnego kochanka gwiazdora glam rocka Briana Slade’a (Jonathan Rhys Meyers)[17].

Od listopada 1998 do marca 1999 grał Malcolma Scrawdyke w spektaklu Little Malcolm and His Struggles Against the Eunuchs w Hampstead Theatre w London Borough of Camden i Harold Pinter Theatre na West End. Po występie jako Billy w komediodramacie muzycznym Marka Hermana O mały głos (1998) u boku Michaela Caine’a, przyjął rolę młodego Obi-Wana Kenobiego w pierwszej trylogii Gwiezdnych wojen – Gwiezdne wojny: część I – Mroczne widmo (1999), w oryginalnej trylogii portretowanego przez sir Aleca Guinnessa. Podczas kręcenia filmu wydawał dźwięki miecza świetlnego podczas pojedynków. Za rolę Obi-Wana Kenobiego był nominowany do Nagrody Saturna w kategorii najlepszy drugoplanowy aktor telewizyjny.

W listopadzie 2001 pojawił w epizodycznej roli w The Play What I Wrote[18]. Za kreację cierpiącego na depresję pisarza Christiana w dramacie muzycznym Moulin Rouge! (2001) z Nicole Kidman zdobył nagrodę Europejską Nagrodę Filmową i Nagrody Satelity dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym oraz nominację do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu. Dzięki roli aroganckiego dziennikarza Catchera Blocka w komedii romantycznej Do diabła z miłością (2003) z Renée Zellweger zyskał w Hollywood opinie aktora romantycznego w stylu Sinatry[19]. Otrzymał także doskonałe recenzje za rolę włóczęgi Joe Taylora (uhonorowanej szkocką nagrodą BAFTA) w brytyjsko-francuskim erotycznym dramacie kryminalnym Młody Adam (2003), w którym partnerował uznanej brytyjskiej aktorce, Tildzie Swinton[20].

Użyczył głosu w dwóch filmach animowanych: Roboty (2005) Chrisa Wedge’a i Carlosa Saldanhy jako Radek Dekiel – robot obdarzony talentem tworzenia wynalazków i Szeregowiec Dolot (2005) jako szeregowiec Franek Dolot. Odrzucił propozycję zagrania Bonda w Casino Royale[21]. Kolejne filmy, w których przyjął główną rolę, tj. sensacyjny dreszczowiec fantastycznonaukowy Michaela Baya Wyspie (2005) w podwójnej roli jako Tom Lincoln i Lincoln Six-Echo z Scarlett Johansson oraz dreszczowiec psychologiczny Marca Forstera Zostań (Stay, 2005) jako psychiatra Sam Foster z Naomi Watts, zebrały mieszane recenzje od krytyków i w Ameryce nie odniosły sukcesu[22][23]. W komediodramacie Burza hormonów (Scenes of a Sexual Nature, 2006) zagrał homoseksualnego Bylly’ego[24].

Od czerwca 2005 do kwietnia 2007 w Piccadilly Theatre w Londynie występował w roli Sky’a Mastersona w musicalu Faceci i laleczki (Guys and Dolls) z Jane Krakowski[25], za którą otrzymał nagrodę LastMinute.com dla najlepszego aktora za rolę w 2005[26]. W 2006 był nominowany do Laurence Olivier Award jako najlepszy aktor musicalowy[27]. Od grudnia 2007 do lutego 2008 występował jako Iago w Otellu w Donmar Warehouse obok Chiwetela Ejiofora w roli tytułowej i Kelly Reilly jako Desdemony[28]. W maju 2008 zagrał tę rolę w BBC Radio 3[28].

Za rolę doktora Alfreda „Freda” Jonesa, eksperta do spraw rybołówstwa w komediodramacie Lasse Hallströma Połów szczęścia w Jemenie (2011) został nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu. Zasiadał w jury konkursu głównego na 65. MFF w Cannes (2012). Od 30 października 2014 do 4 stycznia 2015 grał postać Henry’ego w sztuce Toma Stopparda Prawdziwa rzecz (The Real Thing)[29] z Maggie Gyllenhaal i Joshem Hamiltonem.

McGregor podczas premiery filmu Do diabła z miłością (2003)

Powrócił do roli Obi-Wana Kenobiego w serialu Disneya osadzonym w świecie Gwiezdnych wojen[30][31]. W miniserialu Netflix Halston (2021) wcielił się w legendarnego projektanta mody Roya Halstona Frowicka[32][33].

Był na okładkach magazynów: „Elle”, „GQ”, „TV Guide”, „Entertainment Weekly”, „Vanity Fair”, „Time”, „Esquire”, „Men’s Health”, „Safari”, „Details”, „Out”, „Film” i „Variety”[34].

Long Way Round, Down, Up

[edytuj | edytuj kod]

Jako zapalony motocyklista wziął udział w kilku wyprawach motocyklowych razem ze swoim przyjacielem Charleyem Boormanem i ich kamerzystą Claudiem Von Planta. Pierwsza z nich miała miejsce w 2004 roku. Od połowy kwietnia do końca lipca McGregor i Boorman podróżowali z Londynu do Nowego Jorku poprzez Unię Europejską, Ukrainę, Rosję, Kazachstan, Mongolię, Syberię i Kanadę na motocyklach BMW R1150GS Adventure, pokonując dystans 30 395 km. Wyprawa ta była bazą dla serialu telewizyjnego i książki pod wspólnym tytułem Long Way Round. Podczas podróży McGregor i jego współtowarzysze odwiedzili trzy ośrodki UNICEF-u na Ukrainie, w Kazachstanie i Mongolii. Podobny charakter miały dwie kolejne wyprawy: Long Way Down (2007) oraz Long Way Up (2020).

W 2007 razem z Boormanem udał się w następną daleką motocyklową wyprawę – z miejscowości John o’ Groats w północnej Szkocji do Kapsztadu w Republice Południowej Afryki i przy okazji odwiedził ośrodki UNICEF-u. W 2004 został Ambasadorem ONZ i odwiedził różne ośrodki UNICEF-u, m.in. te, które pomagają dzieciom chorującym na AIDS w Afryce.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Podczas pracy przy brytyjskim serialu Kavanagh QC poznał Eve Mavrakis, francuską producentkę filmową greckiego pochodzenia, którą poślubił 22 lipca 1995 we Francji[35]. Mają cztery córki: Clarę Mathilde (ur. 1996), Esther Rose (ur. 2001), Anouk (ur. 2011) oraz Jamiyan (ur. 2001 w Mongolii), adoptowaną w kwietniu 2006. 28 maja 2017 rozstał się z żoną i związał się z młodszą o 14 lat aktorką Mary Elizabeth Winstead, którą poznał na planie trzeciego sezonu serialu Fargo[36]. 19 stycznia 2018 złożył wniosek o rozwód z Mavrakis, powołując się na różnice charakteru[37].

Jako fan talentu Daniela Day-Lewisa[38] rozważał zakończenie kariery, ponieważ uświadomił sobie, że nigdy nie będzie tak dobry, jak swój idol[39].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Aktor

[edytuj | edytuj kod]

Reżyser

[edytuj | edytuj kod]

Producent

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Tytuł
2001 Europejska Akademia Filmowa Nagroda za europejski wkład w światowe kino – Prix Screen International Moulin Rouge!
2002 Złoty Popcorn Najlepszy moment muzyczny
Złota Satelita Najlepszy aktor w komedii lub musicalu
2018 Złoty Glob Najlepszy aktor w serialu limitowanym lub filmie telewizyjnym Fargo

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Ewan McGregor (31 de Março de 1971). Filmow. [dostęp 2018-01-21]. (port.).
  2. ↑ Ewan McGregor Awards. AllMovie. [dostęp 2020-12-12]. (ang.).
  3. ↑ Ewan McGregor Awards. FamousFix. [dostęp 2020-12-12]. (ang.).
  4. ↑ ‘Aren’t you sick of winning medals yet?' Prince Charles cracks joke with Mo Farah as he presents CBE at Buckingham Palace. „Daily Mail”, 2013-06-28. [dostęp 2019-01-11]. (ang.).
  5. ↑ Ewan McGregor To Be Honoured at the 2016 British Academy Britannia Awards. BAFTA, 2016-09-13. [dostęp 2024-06-11]. (ang.).
  6. ↑ Ewan McGregor – Actors and Actresses. Film Reference. [dostęp 2018-01-21]. (ang.).
  7. ↑ Ewan McGregor Biography (1971-). Film Reference. [dostęp 2020-12-12]. (ang.).
  8. ↑ Ewan McGregor What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
  9. ↑ Ewan McGregor Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  10. ↑ a b c Ewan McGregor. MYmovies.it. [dostęp 2018-01-21]. (wł.).
  11. ↑ Blue Juice (1995). Rotten Tomatoes. [dostęp 2018-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (ang.).
  12. ↑ The Pillow Book (1997). Rotten Tomatoes. [dostęp 2018-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (ang.).
  13. ↑ On how The Pillow Book landed me a tattoo. Existentialism. [dostęp 2018-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (ang.).
  14. ↑ Steven E. McDonald: Ewan McGregor Biography. AllMovie. [dostęp 2020-12-12]. (ang.).
  15. ↑ Meghan O’Keefe: A Guide To Guilt-Free Full Frontal Male Nudity On Streaming. Decider. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  16. ↑ Cammila: All the Young Dudes: The Who’s Who of Velvet Goldmine. Medium.com. [dostęp 2017-05-27]. (ang.).
  17. ↑ Robert Berg: Homo Superior: “Velvet Goldmine” (1998). DreamPunk. [dostęp 2012-06-02]. (ang.).
  18. ↑ Wolf Matt: V Legit Reviews: The Play What I Wrote. „Variety”, 2001-11-25. [dostęp 2020-12-09]. (ang.).
  19. ↑ A. O. Scott: Film Review; Trading Barbs, Like Doris And Rock. „The New York Times”. [dostęp 2003-05-09]. (ang.).
  20. ↑ Adam Dawtrey: Thomas’ distrib misstep. „Variety”, 2008-07-09. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
  21. ↑ Jess Denham: Who will play the next James Bond? Ewan McGregor says role would be ‘cool’ despite previously turning it down. „The Independent”, 2015-11-17. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
  22. ↑ This ‘Island’ is no paradise. RogerEbert.com. [dostęp 2018-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-21)]. (ang.).
  23. ↑ Stay (2005). Rotten Tomatoes. [dostęp 2018-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (ang.).
  24. ↑ Mark Deming: Scenes of a Sexual Nature (2006). AllMovie. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  25. ↑ ‘Guys and Dolls’ musical. Guys and Dolls the Musical, 2008-07-09. [dostęp 2018-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  26. ↑ Anita Singh: McGregor wins theatre award. Scotsman.com, 2005-10-25. [dostęp 2018-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  27. ↑ Nominations for the 2006 Laurence Olivier Awards. London Theatre, 2006-01-18. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
  28. ↑ a b Ewan McGregor to Play Iago in Othello at London’s Donmar. Broadway.com. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  29. ↑ Ewan McGregor. Internet Broadway Database. [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
  30. ↑ Disney+ confirms its Obi-Wan Kenobi series will begin shooting in 2020 [online], theverge.com [dostęp 2019-08-24] (ang.).
  31. ↑ D23: Obi-Wan Series With Ewan McGregor Confirmed! [online], comingsoon.net [dostęp 2019-08-24] (ang.).
  32. ↑ Seth Abramovitch: “I Have the Career I Started Out Wanting”: Ewan McGregor on Reviving Obi-Wan and “Going to the Extremes” to Play Halston. „The Hollywood Reporter”, 28 kwietnia 2021. [dostęp 2021-05-16]. (ang.).
  33. ↑ Michał Jarecki: Seks, narkotyki i Ewan McGregor. Jak wypadł netfliksowy „Halston” od Ryana Murphy’ego?. Spider’s Web, 14 maja 2021. [dostęp 2021-05-16]. (pol.).
  34. ↑ Ewan McGregor Magazines. FamousFix. [dostęp 2020-12-12]. (ang.).
  35. ↑ Ewan McGregor Dating. FamousFix. [dostęp 2020-12-12]. (ang.).
  36. ↑ AM (2018-01-21): ‘Those pictures, they’re making me cry’ – Ewan McGregor’s daughter shares emotional self-penned song. „Irish Independent”. [dostęp 2012-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (ang.).
  37. ↑ Ewan McGregor reportedly files for divorce. RTÉ.ie. [dostęp 2018-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (ang.).
  38. ↑ Tereska Wenn (2008-04-07): Ewan McGregor zachwycony Danielem Day-Lewisem. Onet.pl. [dostęp 2012-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-21)]. (pol.).
  39. ↑ WENN, ESz (2009-10-29): Ewan Mcgregor: miałem wrażenie, że nie jestem już aktorem. Onet.pl. [dostęp 2012-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-01)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda Donostia
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Europejska Nagroda Filmowa dla najlepszego aktora
1988-1999
2000-2019
2020-
Złoty Glob dla najlepszego aktora w miniserialu lub filmie telewizyjnym
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Laureaci MTV Movie Awards w kategorii najlepsza piosenka filmowa
Najlepsza piosenka z filmu
(1992–1999, 2009, 2012)
Najlepsza sekwencja muzyczna
(2000–2002, 2005, 2014)
Najlepszy moment muzyczny
(2013, od 2017)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ewan_McGregor&oldid=73978501”