dik

Niet te verwarren met: dík

• Geluid:  dik    (hulp, bestand)
• IPA: / dɪk / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /dɪk/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /dɪk/

• dik

• In de betekenis van ‘(op)gezet’ voor het eerst aangetroffen in 1089 ^[1]
• Van het Middelnederlandse dicke met dezelfde betekenis, van het Germaanse *thekuz. Vergelijk het Oudhoogduitse dicki, het Angelsaksische þicce en het Oudnoorse þykkr, þjokkr^[2]. Buiten het Germaans mogelijk alleen in Keltisch (Oudierse tiug) bekend.

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	dik	dikker	dikst
verbogen	dikke	dikkere	dikste
partitief	diks	dikkers	-

dik

1. een naar verhouding grote dwarsdoorsnede hebbend

   • Zij had erg dikke benen. 

2. de genoemde dwarsdoorsnede hebbend

   • Dat beestje was een vinger dik. 

3. een naar verhouding grote lichaamsomvang hebbend

   • Die jongen is echt veel te dik. 

4. ruim.

   • Het zat er dik in dat hij dat zou doen. 

5. hecht.

   • Zij zijn echt dikke vrienden! 

6. nauw aaneengesloten

   • Er was gisteren erg dikke mist, waardoor we niets meer zagen. 

7. weinig vloeibaar

   • Hij hoestte allemaal dik slijm op. 

8. met een grote diepte

   ▸ Ik duwde de deur met beide handen open en zag dat er ’s nachts een dik pak sneeuw was gevallen, waarvan een stukje geel kleurde toen ik er mijn waterfles in leegde.^[3]

• [1] dun
• [2] dun
• [3] mager, slank

• als dikke stront door een trechter
• Dubbel en dik

• Een dikke kans

• Een dikke kus

• Het zit er dik in

• Het ligt er dik bovenop

• Hij is dik twintig

• Maak je niet dik

• Door dik en dun gaan

• eigen schuld, dikke bult

• Dikke vrienden

dik

1. op dikke wijze

   • Hij smeerde zich dik met zonnebrandolie in. 

2. overdrachtelijk in grote mate

   • Hij was daar dik tevreden mee. 

vervoeging van
dikken

dik

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dikken
   

   • Ik dik. 

2. gebiedende wijs van dikken
   

   • Dik! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dikken
   

   • Dik je? 

• Het woord dik staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dik" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.[1]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Afgeleid van het Nederlandse dik

dik

1. dik

• Afgeleid van het Middelnederlandse dicke

dik

1. dik