Kosovska operacija

Kosovska operacija
Segment Drugog svetskog rata
Deo bugarske oklopne brigade u Podujevu u novembru 1944.
Datum 15. oktobar – 22. novembar 1944. Lokacija Kosovo i Metohija Ishod Pobeda Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije i Saveznika, snage nemačke Grupe armija E nastavile povlačenje prema Nemačkoj
Sukobljene strane
NOV Jugoslavije Bugarska armija NOV Albanije	nemački Vermaht Bali Kombetar
Angažirane jedinice
24. divizija 46. divizija 1. kosmetska brigada 2. kosmetska brigada 3. kosmetska brigada 4. kosmetska brigada 5. kosmetska brigada Druga armija (2, 4, 6, 9. i 12. divizija) 3. brigada 5. brigada	Grupa armija E borbena grupa „Langer“ borbena grupa „Bredov“ borbena grupa „Skenderbeg“

Kosovska operacija obuhvata završne borbe NOVJ i Saveznika za oslobođenje Kosova i Metohije od nemačko-balističkih snaga, koje su trajale od 15. oktobra do 22. novembra 1944. godine.

Spajanjem Prve armijske grupe NOVJ sa Crvenom armijom kod Mladenovca 10. oktobra 1944. i oslobođenjem Niša 14. oktobra konačno je osujećeno povlačenje nemačke grupe armija „E“ dolinom Južne i Velike Morave čime je ova grupa bila prisiljena na povlačenje preko Kosova polja ka Kraljevu i preko Raške ka Prijepolju. Da bi omogućila uredno povlačenje svojih trupa preko Kosova, grupa armija „E“ je sa borbenom grupom „Langer“ zauzela Kuršumliju i zatvorila pravac od Prokuplja prema Podujevu, a borbenom grupom „Bredov“ kod Bujanovca zatvorila pravac prema Gnjilanu i Prištini. Međuprostor tih grupa Nemci su branili sa oko 10.000 albanskih kvislinga sa Kosova.^[1]

Posle oslobođenja Niša, bugarska Druga armija je u saglasnosti sa Vrhovnim štabom NOV i POJ produžila dejstva prema Kosovu polju da bi sprečila povlačenje grupe armija „E“ u dolinu Zapadne Morave. Po naređenju Glavnog štaba NOV i PO Srbije 24. i 46. srpska divizija NOVJ i Druga, Treća i Peta kosovsko-metohijska brigada dejstvovale su zajedno sa bugarskom 2. armijom.^[1]

Jedinice Druge bugarske armije (4. divizija i delovi tenkovske brigade) prešle su u napad ka Kuršumliji 15. oktobra. Pod njihovim pritiskom borbena grupa „Langer“ napustila je 16. oktobra to mesto i povukla se na položaje 2 km južno od Kuršumlijske Banje gde je ojačana bataljonom nemačke 22. divizije, artiljerijskim divizionom, protivtenkovskom baterijom 88 mm i baterijom topova. Bugarske snage i 17. brigada 24. srpske divizije NOVJ produžile su napad: 17. brigada izvršila je obuhvatni manevar borbene grupe „Langer“, što je doprinelo njenom povlačenju sa položaja kod Kuršumlijske Banje na liniju Prepolac–Merdare. Nemci su zadržali ove topografski jake položaje i stabilizovali odbranu. Za to vreme 12. divizija bugarske Druge armije i 5. kosovsko-metohijska brigada nastupajući pravcem Lebane-Medveđa-Tulare izbile su 18. oktobra na liniju Brvenik-Ajkobila gde su zadržane od nemačkih i balističkih snaga. Izdvojivši iz glavnine, koja se povlačila preko Kosova, četiri bataljona i divizion artiljerije, Nemci su ponovno ojačali borbenu grupu „Langer“ koja je proširila položaje i zatvorila pravac od Medveđe ka Prištini. Kod Bujanovca 46. srpska divizija NOVJ i bugarska 2. konjička divizija, te 2. i 3. kosovsko-metohijska brigada vodile su borbe sa borbenom grupom „Bredov“ bez vidnijeg uspeha.^[1]

Za 23. oktobar bilo je predviđeno da bugarska 2. divizija i jedinice NOVJ pređu u napad na svim pravcima (Kuršumija-Podujevo, Merdare-Priština, Bujanovac-Gnjilane-Priština). Istovremeno, Štab bugarske 2. armije pripremao je da između 4. i 12. divizije ubaci u borbu 9. diviziju, a 6. diviziju na krilo 4. divizije, u zahvatu komunikacije Kuršumlija-Podujevo. Pošto nije sačekala angažovanje jedinica bugarske 2. armije, 24. divizija NOVJ je 23. oktobra prešla u napad i toga dana ovladala Ugljarskim kršem, Krtnjakom i Tačevcom. Do 28. oktobra prodrla je u Pakašticu i Bajgoru, ugrozivši levi bok nemačkih snaga kod Prepolca i Kosovsku Mitrovicu. Istog dana nemačke i balističke snage iz rejona Crnog vrha, Podujeva i Oštrog koplja izvršile su protivnapad i dovele 24. diviziju u veoma tešku situaciju; istaknuta ispred fronta, pretrpevši teške gubitke (118 mrtvih i 209 ranjenih) povukla se na položaj Ugljarski krš-Krtnjak-Tačevac, gde ju je nešto kasnije smenila 22. divizija NOVJ.^[2]

Radi zauzimanja Malog Kosova, bugarska 2. armija je 1. novembra sa 6, 4. i 12. divizijom prešla u napad i prisilila borbenu grupu „Langer“ da se povuče na liniju Baraina-Šajkovac-Glavnik-Kodra golma.^[3] Ponovno ojačana sa osam bataljona, dva artiljerijska diviziona i četom tenkova, borbena grupa „Langer“ trebalo je da obezbedi dalje povlačenje grupe armija „E“ preko Kosova polja. Pošto je ubacila u borbu 9. diviziju, a 12. ojačala 6. graničnim pukom, bugarska 2. armija je sa 4, 9. i 12. divizijom, uz podršku tenkovske brigade, prešla u napad 8. novembra u pravcu Prištine, dok je 6. diviziji stavila u zadatak da ovlada južnim padinama Kopaonika. Na desnom krilu 6. divizije napadala je 22. divizija NOVJ. U borbama kod Kaljine, Glavnika, Lužana, Šajkovca i Dražnje čuke, vođenim između 8. i 15. novembra, Nemci su uspeli da odbiju sve napade bugarske 2. armije i jedinica NOVJ, i održe položaje. Kod Bujanovca 46. srpska i bugarska 2. konjička divizija, 2. i 3. kosovsko-metohijska brigada izvršile su napad 8. novembra na položaje borbene grupe „Bredov“, koja se povlačila. Istog dana delovi bugarske 2. konjičke divizije ušli su u Bujanovac, a 16. novembra sa 25. brigadom 46. divizije u Gnjilane.^[4]

Obezbeđenje levog boka grupe armija „E“ u Metohiji vršila je borbena grupa „Skenderbeg“, obrazovana od delova ranije razbijene nemačke 21. SS divizije „Skenderbeg“ i oko 4.000 mornara iz Grčke, ukupno 7.000 vojnika (diviziju su sačinjavali i albanski kvislinzi iz Albanije, Kosova i Metohije). Grupa je uz pomoć balista, uglavnom, držala Peć, Đakovicu i Prizren, obezbeđujući komunikacije koje iz Metohije vode ka Kosovu polju. Protiv tih snaga dejstvovale su Prva i Četvrta kosovsko-metohijska brigada i albanske 3. i 5. brigada NOV. Kako je sredinom novembra povlačenje nemačkih snaga preko Kosova polja ulazilo u završnu fazu, borbena grupa „Skenderbeg“ počela je 17. novembra povlačenje iz Metohije. Tog dana su 1. kosovsko-metohijska brigada i albanska 3. brigada oslobodile Peć, a sutradan 4. kosvsko-metohijska i albanska 5. brigada Prizren čime je Metohija konačno oslobođena.^[1]

Začene jedinice grupe armija „E“ počele su 16. novembra napuštati južni deo Kosova polja, a 17. novembra počela je povlačenje i borbena grupa „Langer“. Posle borbi sa nemačkim zaštitnicama delovi bugarske 2. konjičke divizije i 25. brigada 46. divizije NOVJ ušle su 19. novembra u Prištinu, 8. brigada 22. divizije NOVJ u Vučitrn 20. novembra, a delovi bugarske tenkovske brigade i 12. brigada 22. divizije u Kosovsku Mitrovicu 22. novembra.^[5] Time su bile završene operacije za konačno oslobođenje cele kosovsko-metohijske oblasti. 22. divizija je zatim bila orijentisana prema Raškoj, dok je bugarska 2. armija povučena u prostor Leskovca i Niša.^[1]

Portal NOB Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi.

• Hronologija Narodnooslobodilačkog rata 1941-1945 (oktobar i novembar 1944)
• Zbornik NOR-a, tom I - Borbe u Srbiji - knjiga 19 - Kosovo i Metohija
• Boro Mitrovski, Venceslav Glišić, Tomo Ristovski: Bugarska vojska u Jugoslaviji 1941-1945
• Vojna enciklopedija (knjiga četvrta). Beograd 1972. godina.