Leonardo DiCaprio

Leonardo DiCaprio

Leonardo DiCaprio (2016)
Imię i nazwisko	Leonardo Wilhelm DiCaprio
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1974 Los Angeles
Zawód	aktor, producent filmowy, scenarzysta
Lata aktywności	od 1989
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Leonardo Wilhelm DiCaprio (ur. 11 listopada 1974 w Los Angeles) – amerykański aktor, producent filmowy i scenarzysta; działacz społeczny i ekologiczny^[1][2][3].

Laureat Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę w filmie Zjawa (2015)^[4].

Urodził się 11 listopada 1974 jako jedyne dziecko autora komiksów i pracownika fizycznego o włosko-niemieckim pochodzeniu George’a DiCaprio oraz asystentki w kancelarii prawnej o niemiecko-rosyjskim pochodzeniu Irmelin Indenbirken^[5][6]. Jego babka od strony matki – urodzona w Rosji Jelena Smirnowa – osiedliła z mężem Wilhelmem w Düsseldorfie, gdzie młody Leonardo często spędzał wakacje^[7][8]. Otrzymał imię na cześć malarza i odkrywcy Leonarda da Vinci^[9] oraz dziadka ze strony ojca, Leona^[10], z kolei jego nazwisko z języka włoskiego oznacza „Z Capri”^[11]. Rodzice Leonardo rozstali się rok po narodzinach syna, lecz pozostali w bliskich relacjach i nadal mieszkali po sąsiedzku (w różnych dzielnicach Los Angeles), by nie pozbawiać dziecka regularnego kontaktu z obojgiem rodziców^[12][13]. Leonardo zamieszkał z matką (wówczas pracującą jako opiekunka do dzieci) w Echo Parku, biednej podmiejskiej dzielnicy Los Angeles^[14], gdzie za dnia mieszkał z nimi również jego ojciec^[15].

Uczęszczał do szkoły podstawowej Corinne A. Seeds, a dwa lata później został przepisany do szkoły Center for Enriched Studies^[16]. Był nadpobudliwym^[17], pewnym siebie i aroganckim dzieckiem, przez co padał ofiarą zbirów i był szykanowany w szkole^[18]. W dzieciństwie zainteresował się sztuką, chętnie odwiedzał muzea, poza tym kolekcjonował karty z zawodnikami drużyn baseballowych oraz zbierał komiksy, których jego ojciec był dystrybutorem^[15]. Na początku lat 90. przeprowadził się z matką do dzielnicy Los Feliz w Los Angeles i podjął naukę w liceum Johna Marshalla^[19]. Po rozpoczęciu kariery telewizyjnej podjął indywidualny tok nauczania, a nauczyciele odwiedzali go na planach zdjęciowych^[20]. W trzeciej klasie zrezygnował z dalszej edukacji z powodu nadmiaru pracy aktorskiej^[1].

Kiedy miał cztery lata, wziął udział w nagraniach programu Romper Room, jednak został wyrzucony z planu z powodu nadpobudliwego i zbyt hałaśliwego zachowania^[21]. Zainteresował się aktorstwem za sprawą starszego o trzy lata brata przyrodniego, Adama, syna George’a DiCaprio z Peggy Farrar^[22], który występami w telewizyjnych spotach reklamowych i serialu Battlestar Galactica zainspirował Leonardo do rozpoczęcia kariery^[10]. W okresie licealnym udzielał się w szkolnym kole teatralnym^[23].

Od najmłodszych lat przejawiał talent aktorski, szczególnie do parodiowania innych osób (m.in. Charlesa Mansona i Michaela Jacksona), czym zdobył uznanie rówieśników^[24]. W wieku 11 lat zaczął szukać agenta, jednak bez powodzenia przez kolejne trzy lata^[25]. W tym okresie odrzucił sugestię przybrania pseudonimu artystycznego „Lenny Williams”, które brzmiałoby bardziej amerykańsko^[17]. Brał udział w wielu castingach, ale bez sukcesów^[26]. Nie pobierał lekcji aktorstwa^[27]. Po tym, jak już znalazł agenta, zaczął występować w reklamach (m.in. zagrał w 15 reklamach producenta zabawkowych samochodzików Matchbox, a także w reklamie płatków śniadaniowych i gumy do żucia), a także grać w filmach edukacyjnych (m.in. w Mickey’s Safety Club i How to Deal with a Parent Who Takes Drugs) oraz epizodyczne role w filmach i serialach (m.in. jako kolega głównego bohatera w filmie The New Lassie oraz młody chłopak w serialu The Outsiders)^[28][29]. Wykazywał też umiejętności taneczne, a z uwagi na opanowanie techniki poppingu zyskał pseudonim Noodle (pol. Makaron)^[30]. Kiedy miał 15 lat, zagrał nastoletniego alkoholika Masona Capwella w pięciu odcinkach serialu Santa Barbara^[31].

Przełomem w jego telewizyjnej karierze okazała się rola Garry’ego Buckmana, nieśmiałego i zamkniętego w sobie nastolatka, który usiłuje uporać się z rozwodem rodziców, w sitcomie Spokojnie, tatuśku (Parenthood, 1990) w NBC^[32]. Dzięki roli w tym serialu stał się idolem nastolatków, a jego zdjęcia regularnie publikowane były w czasopismach młodzieżowych^[20], których redakcjom – dzięki działaniom matki – coraz częściej udzielał wywiadów^[33]. W filmie zadebiutował rolą Josha, pasierba nikczemnego właściciela domu z mieszkaniami do wynajęcia, w negatywnie przyjętym przez krytyków horrorze science fiction Critters 3 (1991)^[34][35]. W sezonie 1991/1992 wcielił się w bezdomnego Luke’a Browera, który zostaje adoptowany przez rodzinę Seaverów, w ostatnim sezonie serialu Dzieciaki, kłopoty i my (Growing Pains)^[36][37]. Zagrał także niewielką rolę w jednym z odcinków serialu Roseanne (1991) i epizod w thrillerze Katt Shea Ruben Trujący bluszcz (Poison Ivy, 1992)^[38]. Podpisał kontrakt z Creative Artists Agency^[39].

Zdobył uznanie krytyków dzięki wcieleniu się w powieściopisarza Tobiasa Wolffa w dramacie biograficznym Michaela Catona-Jonesa Chłopięcy świat (This Boy’s Life, 1993) u boku Ellen Barkin i Roberta De Niro^[40], a za występ w tym filmie otrzymał swoją pierwszą branżową nagrodę – New Generation Award od Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Los Angeles^[41]. Przychylne recenzje otrzymał również za rolę Arnie’ego Grape’a w komediodramacie Lasse’a Hallströma Co gryzie Gilberta Grape’a (What’s Eating Gilbert Grape, 1993), a żeby oddać charakter swojej postaci – upośledzonego brata tytułowego bohatera (w tej roli Johnny Depp), w trakcie prac nad filmem odwiedzał domy opieki i zakłady dla dzieci niepełnosprawnych umysłowo^[42][43]. Za rolę w filmie otrzymał nagrodę National Board of Review i kolejną w karierze statuetkę New Generation Award, poza tym był nominowany do Złotego Globu i Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego^[44]. Po sukcesie filmu zaczął być nazywany przez prasę „nowym Marlonem Brando”, stał się również idolem nastolatek^[45]. Nie chcąc angażować się w komercyjne produkcje, odrzucił propozycję zagrania Robina w superprodukcji Batman Forever (1995) i rolę w filmie Hokus pokus (Hocus Pocus, 1993), a przez rok po zakończeniu pracy nad dramatem Co gryzie Gilberta Grape’a pozostawał bez pracy i w tym czasie wystąpił tylko w jednym filmie – zagrał główną rolę (piosenkarza rockowego, który dostaje powołanie do wojska) w krótkometrażowej produkcji Renny’ego Harlina Foot Shooting Party (1994)^[46]. Wziął udział w przesłuchaniach do roli Malloya w filmie Neila Jordana Wywiad z wampirem (Interview with the Vampire, 1994) i choć spodobał się komisji, był za młody, by zostać obsadzonym, co mocno przeżył^[47].

Mimo kilkukrotnego odrzucenia oferty, po długich namowach wystąpił w roli Fee Heroda „The Kida” w szeroko krytykowanym westernie Sama Raimiego Szybcy i martwi (The Quick and the Dead, 1995) z Sharon Stone^[48], która oddała część swojego honorarium, by DiCaprio mógł wystąpić w tym filmie^[49]. W tym samym roku zagrał Jima Carrolla, koszykarza uzależnionego od narkotyków, w filmie sportowym Scotta Kalverta Przetrwać w Nowym Jorku (The Basketball Diaries, 1995), a za rolę w tym filmie zebrał kolejne przychylne recenzje w swojej karierze^[50][51]. Za występ w roli francuskiego poety-geja Arthura Rimbauda w negatywnie przyjętym przez krytyków dramacie obyczajowym Agnieszki Holland Całkowite zaćmienie (Total Eclipse, 1995) był szeroko krytykowany w prasie^[52]. Dla roli w Całkowitym zaćmieniu odrzucił propozycję zagrania Jamesa Deana w planowanym filmie biograficznym Warner Bros o życiu aktora, którego reżyserem miał być Michael Mann^[53]. Mimo mieszanych recenzji krytyków, w 1997 na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie otrzymał statuetkę Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego aktora za rolę w filmie Baza Luhrmanna Romeo i Julia (William Shakespeare’s Romeo and Juliet, 1996), uwspółcześnionej ekranizacji powieści Williama Szekspira, która osiągnęła spory sukces komercyjny i cieszyła się dużą popularnością głównie wśród nastoletnich widzów^[54]. Po występie w Romeo i Julii zagrał Hanka, sprawiającego problemy wychowawcze nastolatka, w dramacie psychologicznym Jerry’ego Zaksa Pokój Marvina (Marvin’s Room, 1996) u boku Meryl Streep i bezczelnego Dereka w krótkometrażowym filmie artystycznym Don’s Plum (2001)^[55].

Odrzucił główną rolę w filmie Paula Thomasa Andersona Boogie Nights, by zagrać beztroskiego młodego artystę Jacka Dawsona, głównego bohatera filmu Jamesa Camerona Titanic (1997)^[56]. W produkcji wystąpił u boku Kate Winslet, z którą się zaprzyjaźnił^[57]. Za rolę w filmie zainkasował 2,5 mln dol^[58]. Po premierze Titanica umocnił swoją pozycję w branży filmowej i stał się jedną z największych gwiazd Hollywood^[59]. Za rolę Jacka Dawsona otrzymał nagrodę Blockbuster Entertainment dla ulubionego aktora i nagrodę filmową MTV dla najlepszego aktora i był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym^[60]. Mimo że Titanic zdobył 11 Oscarów (i 14 nominacji), pominięcie DiCaprio wśród nominowanych do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego wywołało poruszenie w prasie i powszechne oburzenie wśród widzów, od których napłynęło kilkaset protestów do Amerykańskiej Akademii Filmowej^[61]. Sam aktor nie pojawił się na gali wręczenia nagród, co publicznie skrytykował reżyser Titanica^[62].

Prowadził negocjacje w sprawie głównej roli w filmie Michaela Manna The Inside Man (1998)^[63]. Za występ w podwójnej roli – króla Ludwika XIV i jego brata-bliźniaka Filipa – w dramacie historycznym Randalla Wallace’a Człowiek w żelaznej masce (1998) otrzymał antynagrodę Złotą Malinę za najgorszy duet na ekranie^[64]. W tym samym roku wystąpił epizodycznie jako zarozumiały gwiazdor Hollywood w negatywnie przyjętym filmie Woody’ego Allena Celebrity (1998)^[65]. Został także okrzyknięty chłopakiem roku w plebiscycie brytyjskiego magazynu dla młodzieży „Bliss”, zdobywając 70% głosów spośród 20 tys. czytelniczek, poza tym amerykański magazyn „Premiere” umieścił go na 25. miejscu listy 100 najbardziej wpływowych osób w Hollywood, a magazyn „Forbes” – na 34. miejscu listy najbogatszych Amerykanów z branży rozrywkowej^[66].

Galeria postaci

Po zakończeniu zdjęć do Człowieka w żelaznej masce ogłosił roczną przerwę w karierze, w tym czasie m.in. odrzucił propozycję zagrania Patricka Batemana w American Psycho (2000), Anakina Skywalkera w Gwiezdnych wojnach: Ataku klonów (2002) i tytułowej roli w Spider-Manie (2002)^[67]. Na wielki ekran powrócił główną rolą Richarda w filmie Danny’ego Boyle’a Niebiańska plaża (2000), a za swój występ w filmie miał otrzymać gażę w wysokości 20 mln dol.^[68] Za występ w filmie był nominowany do Złotej Maliny dla najgorszego aktora. W 2002 zagrał dwie główne role filmowe: Amsterdama Vallona w dramacie gangsterskim reżysera Martina Scorsese Gangi Nowego Jorku u boku Daniela Day-Lewisa i oszusta Franka Abagnale’a w komedii kryminalnej Złap mnie, jeśli potrafisz z Tomem Hanksem^[69]. Za występ w tym drugim był nominowany do Złotego Globu^[70].

Zagrał również w następnym filmie Martina Scorsese, ciepło przyjętym przez krytykę i widzów dramacie biograficznym Aviator (2004), w którym wcielił się w postać miliardera i pilota Howarda Hughesa^[71]. Za tę rolę otrzymał wiele pochlebnych recenzji oraz otrzymał Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym i był nominowany do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego^[72]. Również w 2004 otworzył firmę producencką Appian Way Productions, która zadebiutowała filmem Nielsa Muellera Zabić prezydenta^[73].

Jesienią 2006 zagrał agenta Billy’ego Costigana w swojej trzeciej produkcji w reżyserii Martina Scorsese Infiltracja, a na potrzeby pracy przy filmie zrezygnował z roli w dreszczowcu Dobry agent^[74]. Za następną rolę, Danny’ego Archera w dramacie wojennym Krwawy diament (2006), otrzymał kolejną w karierze nominację do Oscara^[75]. Za występy w obu filmach był też nominowany do Złotych Globów dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym jednocześnie, jednak mimo podwójnej szansy na wygraną nie zdobył nagrody^[76].

W 2007 wyprodukował film Kevina Connolly’ego Ogrodnik z Edenu i film dokumentalny o ochronie środowiska Jedenasta godzina, którego był współscenarzystą, współproducentem i narratorem^[77]. W 2008 zagrał agenta CIA Rogera Ferrisa w dreszczowcu Ridleya Scotta W sieci kłamstw^[78] i Franka Wheelera w melodramacie Droga do szczęścia, w którym ponownie, po 12 latach przerwy, zagrał wraz z Kate Winslet^[79]. Za rolę w drugim filmie był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym^[80]. W 2009 na uroczystej gali w Berlinie otrzymał Cinema for Peace Award, którą wręczył mu Michaił Gorbaczow^[81].

Galeria postaci

W 2010 premierę miały kolejne dwa kasowe filmy z DiCaprio w roli głównej: Wyspa tajemnic w reż. Martina Scorsese, w której zagrał federalnego szeryfa Edwarda „Teddy’ego” Danielsa, oraz Incepcja w reż. Christophera Nolana, w której zagrał Cobba^[82]. Po zagraniu w Incepcji miał półtoraroczną przerwę w pracy, ponieważ nie był zainteresowany żadnym z otrzymywanych scenariuszy^[83].

W 2011 zebrał ciepłe recenzje za występ w roli J. Edgara Hoovera, pierwszego dyrektora FBI w filmie biograficznym J. Edgar, a żeby pomóc twórcom sfinansować projekt, zgodził się na honorarium w wysokości zaledwie 2 mln dol.^[84] Za rolę w filmie był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym, jednak pominięto go przy nominacjach do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, co wywołało wiele kontrowersji w mediach^[85]. Również w 2011 zajął pierwsze miejsce na liście najlepiej zarabiających aktorów w Hollywood^[86]. W 2012 uczestniczył z Kate Winslet w światowej premierze nowej wersji filmu Titanic, tym razem prezentowanego w formacie 3D^[87].

Wystąpił w roli Jaya Gatsby’ego w melodramacie Wielki Gatsby (2013), będącym kolejną ekranizacją powieści Francisa Scotta Fitzgerald o tym samym tytule^[88]. Zagrał także w swoim piątym filmie w reż. Martina Scorsese – Wilk z Wall Street (2013)^[1]. W 2016 podczas 88. gali wręczenia nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej otrzymał Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę w filmie Zjawa^[4].

Wyprodukował film dokumentalny Walka: życie i zaginiona twórczość Stanisława Szukalskiego (2018)^[89], co było związane z faktem, iż jego rodzice przyjaźnili się z polskim rzeźbiarzem Stanisławem Szukalskim, gdy ten mieszkał w Los Angeles^[90]. Zagrał z Bradem Pittem w filmie Quentina Tarantino Pewnego razu... w Hollywood (2019)^[1].

Jest agnostykiem^[91]. W młodości spotykał się z Jennifer Faus^[92]. Od końca 1995 do 1997 był związany z modelką Kristen Zang^[93]. Od tamtej pory uznawany jest w prasie za jednego z czołowych „uwodzicieli Hollywood”, a kolorowe gazety przez kolejne lata łączyły go z wieloma celebrytkami^[94]. Pozostawał w nieformalnych związkach m.in. z modelkami: Gisele Bündchen (2000–2005), Bar Refa’eli (2005–2011), Erin Heatherton (2011–2012) i Toni Garrn oraz z aktorką Blake Lively (2011)^[95] i piosenkarką Rihanną. W latach 2018–2022 spotykał się z aktorką Camilą Morrone^[96][97].

Aktywnie działa na rzecz ochrony środowiska^[98][99]. W 1998 został współzałożycielem fundacji ekologicznej Earth Alliance^[1]. W 2005 nawiązał współpracę z siecią hoteli Four Seasons, by na zakupionej przez siebie wyspie Blackadore Caye w Belize wybudować luksusowy kurort zgodnie z zasadami ochrony środowiska^[100]. Jako aktywista występował na forum ONZ w sprawie zmian klimatycznych^[1], w 2011 udał się do Rosji na szczyt dotyczący ratowania tygrysów (na ten cel przeznaczył 1 mln dol.)^[101], a na prywatnej audiencji rozmawiał z papieżem Franciszkiem w Watykanie (2016)^[3].

Jest zaangażowany społecznie. W latach 90. odwiedzał małoletnich pacjentów szpitali, pomagał finansowo bezdomnym, uczestniczył w benefisach na rzecz walki z AIDS^[98]. W 1998 przekazał 35 tys. dol. na odbudowę zniszczonego przez trzęsienie ziemi Ośrodka Komputerowego im. Leonarda DiCaprio w filii Biblioteki Publicznej Los Angeles w rodzinnym Los Feliz^[102]. Po tsunami z grudnia 2004 wsparł finansowo mieszkańców kurortu Koh Phi Phi Leh w Tajlandii, przekazując anonimowo część pieniędzy na UNICEF^[103]. W 2006 podczas pracy nad filmem Krwawy diament wsparł finansowo mieszkańców Sierra Leone, zwłaszcza sieroty i ludzi chorych oraz inne ofiary tamtejszej wojny domowej^[104]. W 2010 przekazał 1 mln dol. na odbudowę Haiti po trzęsieniu ziemi^[105].

Wyraził publiczne poparcie dla Johna Kerry’ego przed wyborach prezydenckimi w 2004 oraz wziął udział w internetowej kampanii Rock the Vote mającej na celu zmobilizowanie obywateli do udziału w wyborach^[106].

W 2005 podczas przyjęcia u Ricka Salomona w Hollywood został zaatakowany przez wówczas 35-letnią Arethę Wilson, która rozbiła mu szklaną butelkę na głowie^[107]. W wyniku urazu był operowany i miał założone 12 szwów na twarzy i głowie^[108].

• 1994 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy za film Co gryzie Gilberta Grape’a
• 1994 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy za film Co gryzie Gilberta Grape’a
• 1997 – Nagroda Jury Srebrny Niedźwiedź na Festiwalu Filmowym w Berlinie w kategorii najlepszy aktor za film Romeo i Julia
• 1997 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepsza rola męska za film Romeo i Julia
• 1997 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepszy duet aktorski za film Romeo i Julia
• 1998 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Titanic
• 1998 – MTV Movie Award w kategorii najlepsza rola męska za film Titanic
• 1998 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepszy duet aktorski za film Titanic
• 1998 – Złoty Popcorn w kategorii Najlepszy aktor za film Titanic
• 2003 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Złap mnie, jeśli potrafisz
• 2003 – nominacja do MTV Movie Award w kategorii najlepsza rola męska za film Złap mnie, jeśli potrafisz
• 2003 – Teen Choice w kategorii Ulubiony kłamca filmowy za film Złap mnie, jeśli potrafisz
• 2005 – Złoty Glob w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Aviator
• 2005 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor za film Aviator
• 2005 – nominacja do BAFTY w kategorii najlepszy aktor za film Aviator
• 2005 – MTV Movie Award w kategorii najlepszy aktor za film Aviator
• 2005 – nominacja do Nagrody Młodych w kategorii najlepsza rola męska w dramacie za film Aviator
• 2005 – Lista 100 najlepszych kwestii filmowych wszech czasów w kategorii 100. miejsce za film Titanic
• 2005 – Złoty Popcorn w kategorii Najlepszy aktor za film Aviator
• 2006 – nagroda Satelita w kategorii Najlepszy aktor drugoplanowy za film Infiltracja
• 2007 – nominacja do BAFTY w kategorii najlepszy aktor za film Infiltracja
• 2007 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Infiltracja
• 2007 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w dramacie za film Krwawy diament
• 2007 – nominacja do Oscara w kategorii najlepsza pierwszoplanowa rola męska za film Krwawy diament
• 2007 – Nagroda Publiczności w kategorii Najlepszy aktor zagraniczny za film Infiltracja
• 2010 – Teen Choice w kategorii Ulubiony aktor horroru / thrillera za film Wyspa tajemnic
• 2012 – nominacja do Złotego Globu w kategorii Najlepszy aktor w dramacie za film J. Edgar
• 2013 – nominacja do Złotego Globu w kategorii Najlepszy aktor drugoplanowy za film Django
• 2014 – Złoty Glob w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu za film Wilk z Wall Street
• 2014 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za film Wilk z Wall Street
• 2014 – Critics’ Choice w kategorii Najlepszy aktor w komedii za film Wilk z Wall Street
• 2014 – Kryształowa Statuetka w kategorii Ulubiony aktor w dramacie za film Wilk z Wall Street
• 2016 – nagroda BAFTA w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy w filmie Zjawa^[109]
• 2016 – Oscar w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za film Zjawa
• 2020 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy za film Pewnego razu... w Hollywood^[110]
• 2020 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu Pewnego razu... w Hollywood^[111]
• 2022 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu Nie patrz w górę^[112]

• 1999 – Złota Malina w kategorii najgorsze ekranowe połączenie za film Człowiek w żelaznej masce
• 2001 – nominacja do Złotej Maliny w kategorii najgorszy aktor za film Niebiańska plaża

• Chevalier Orderu Sztuki i Literatury – Francja^[113]
• Ze względu na zaangażowanie na rzecz ochrony kompleksu Ebo Forest w Kamerunie został upamiętniony w nazwie tamtejszego endemitu – gatunku rośliny z rodzaju Uvariopsis – U. dicaprio^[114][115].

• Grace Catalano: DiCaprio. Współczesny Romeo. Halina Cieplińska (tłum.). Wydawnictwo Świat Książki, 1998. ISBN 83-7129-664-9.
• Douglas Wight: DiCaprio. Tajemnica sukcesu. Arkadiusz Belcz, Marta Juszczyk (tłum.). Wydawnictwo Pascal, 2012. ISBN 978-83-7642-143-8.

• Leonardo DiCaprio w bazie IMDb (ang.)
• Leonardo DiCaprio w bazie Filmweb
• Leonardo DiCaprio w bazie Notable Names Database (ang.)