Mundial de Fútbol de 2006

 

 

A Selección brasileira de fútbol era unha das grandes favoritas, do mesmo xeito que a Selección arxentina, a Selección inglesa e a Selección italiana. A pesar de ter obtido bos resultados nas últimas copas e xogar en casa, a Selección alemá non era favorita. Unha enquisa publicada o 16 de marzo de 2006 apuntaba que so o 3% dos alemáns crían na vitoria. Para esas baixas expectativas xermanas, contou a derrota contra a selección italiana por 4-1 no día 1 de marzo nun amigable preparatorio para o torneo.

O escepticismo da poboación reflectíase nos propios xogadores alemáns. O capitán e principal xogador da selección, Michael Ballack, deu unha entrevista ó seminario deportivo alemán "Sport-Bild" no día 9 de maio afirmando que o equipo é novo e con pouca experiencia, e que non sería unha sorpresa se fose eliminada na primeira fase.

Diego Armando Maradona declarou o 4 de abril de 2006 que consideraba a Brasil como principal favorita, lugar que non lle atribuía a Arxentina. Nas súas palabras: "Se non fora Brasil, despois vén Inglaterra, Italia e Alemaña"

Pelé, cando lle preguntaron sobre cal sería o favorito na súa opinión, preferiu calar, por ter errado tódalas veces que se pronunciou sobre a selección favorita: en 1994, dixo que sería a Colombia; en 1998, dixo que a España era o mellor equipo, e o Brasil tiña problemas na defensa; e en 2002, debido á mala campaña do Brasil nas eliminatorias, seleccións coma Inglaterra, Portugal, Suecia e Arxentina eran as súas preferidas. A menos dun mes do torneo, Pelé acabou admitindo que non cría na vitoria do Brasil. Para Pelé, os favoritos sempre perden. Moi criticado no seu país por tal declaración, Pelé curiosamente atinou: o Brasil acabaría eliminado por Francia nos cuartos de final.

A revista semanal alemá Stern indicou, nunha sondaxe realizada polo instituto Forsa, que entrevistou a 1000 alemáns, que o 17% dos entrevistados non cría que a súa selección pasara da primeira fase, aínda que o grupo da selección anfitrioa era considerado un grupo "frouxo". A pesar de todo, o pobo alemán apoia ao técnico pois, de acordo coa mesma sondaxe, o 66% cren que debe permanecer no cargo mesmo si o equipo perde o partido de preparación contra a selección dos EUA o 22 de marzo, en Dortmund, unha das cidades sede da Copa.

Nunha sondaxe de decembro de 2004, a revista "Sport Bild" indicou que apenas o 10,4% dos alemáns crían no título. Repetíndoa en abril, a porcentaxe diminuí ata o 5%, acreditando o 29,1% que a selección será eliminada en oitavos de final e o 10,8% pensando que sería eliminada na primeira fase. O adestrador Jürgen Klinsmann contaba co apoio dun 60% dos entrevistados.

Entre os brasileiros a expectativa era de que a selección trouxese o título novamente. Unha sondaxe divulgada no día 25 de maio polo Instituto CNT/Sensus apuntou que o 79,8% dos brasileiros cren no hexacampionato mundial.^[1]

Na Italia, a menos dun mes para o torneo estoupou un escándalo de compra de árbitros no fútbol italiano. As denuncias acabarán sendo dirixidas ó tamén técnico da selección italiana, Marcello Lippi, [1]

•  
  Gelsenkirchen
•  
  Hamburgo
•  
  Colonia
•  
  Múnic
•  
  Nuremberg
•  
  Berlín
•  
  Dortmund
•  
  Stuttgart
•  
  Kaiserslautern

 

Un total de 12 cidades alemás foron selecionadas para recibir a fase final da Copa do Mundo de 2006 entre un total de 20 candidaturas, tendo sido descartadas Bremen, Düsseldorf, Mönchengladbach, Bochum e Duisburgo.

Os estadios comezaron a ser preparados pouco tempo despois de seleccionadas as cidades. Namentres que algúns apenas sufriron pequenas adaptas, moitos tiveron que ser completamente reformados e outros foron construídos especialmente para o torneo. Cada estadio modernizado necesitou dun investimento entre 48 e 280 millóns de euros; e máis de 1,38 billóns de euros foron gastos para os novos estadios. Como comparación, para o torneo de 1974, gastáranse 242 millóns de marcos (aproximadamente 121 millóns de euros) para a habilitación de tódolos centros deportivos.

A capacidade efectiva dalgúns dos estadios na Copa do Mundo, en particular no Westfalenstadion, será máis baixa que os números citados, xa que o regulamento da Bundesliga permite que se manteñan partes onde o público pode permanecer de pé, mentres que as regras da FIFA non o permiten, polo que deberán ser instalados asentos nas áreas con esas características para a Copa do Mundo, reducindo, así, un pouco a súa capacidade.

Tamén, durante a Copa do Mundo, moitos dos estadios serán oficialmente coñecidos por nomes diferentes, xa que a FIFA prohibe patrocinio no nome dos estadios. Por exemplo, o Allianz Arena será coñecido durante a competición coma "FIFA WM-Stadion München" (Estadio da Copa do Mundo da FIFA Múnic), mentres que o Veltins-Arena será revertido para o seu nome orixinal de "Arena AufSchalke".

Das doce cidades-sede, apenas dúas non pertencían completamente a Alemaña Occidental, Leipzig e Berlín.

 

Após os partidos da rolda de clasificación do 16 de novembro de 2005, os seguintes países aseguraron a clasificación (mostrados aquí separados por asociación rexional):

País	Participacións	Clasificación
Alemaña	15	sé
Croacia	2*	8 de outubro de 2005
Francia	11	12 de outubro de 2005
Países Baixos	7	8 de outubro de 2005
Inglaterra	11	8 de outubro de 2005
Italia	15	8 de outubro de 2005
Polonia	6	8 de outubro de 2005
Portugal	3	8 de outubro de 2005
Serbia e Montenegro	1*	12 de outubro de 2005
Suecia	10	12 de outubro de 2005
Ucraína	Estrea	3 de setembro de 2005
Suíza	7	16 de novembro de 2005
España	11	16 de novembro de 2005
República Checa	Estrea**	16 de novembro de 2005

*O Reino de Iugoslavia (1930) e a República Socialista Federal de Iugoslavia (1950-1990) clasificáronse oito veces para a Copa do Mundo antes da separación das repúblicas iugoslavas a partir de 1992: Serbia e Montenegro, Croacia, Eslovenia, Bosnia e Hercegovina e Macedonia do Norte. En 1998, Iugoslavia (que se limitaba a un territorio bastante menor que o inicial) participou tamén na copa.
**Checoslovaquia foi dividida en Eslovaquia e República Checa en 1993. As dúas seleccións formadas a partir de entón son consideradas distintas de Checoslovaquia.

País	Participacións	Clasificación
Arxentina	13	8 de xuño de 2005
Brasil	17 (único totalista)	4 de setembro de 2005
Ecuador	1	8 de outubro de 2005
Paraguai	6	8 de outubro de 2005

País	Participacións	Clasificación
Estados Unidos	7
México	12
Trinidad e Tobago	Estrea
Costa Rica	2

País	Participacións	Clasificación
Arabia Saudita	3	8 de xuño de 2005
Corea do Sur	6	8 de xuño de 2005
Xapón	2	8 de xuño de 2005
Irán	2	8 de xuño de 2005

País	Participacións	Clasificación
Angola	Estrea	8 de outubro de 2005
Costa do Marfil	Estrea	8 de outubro de 2005
Ghana	Estrea	8 de outubro de 2005
Togo	Estrea	8 de outubro de 2005
Tunisia	3	8 de outubro de 2005

País	Participacións	Clasificación
Australia	1	16 de novembro de 2005

O sorteo foi o 9 de decembro de 2005, en Leipzig, Alemaña. As 32 seleccións clasificadas para a fase final da Copa do Mundo foron divididas en 8 grupos (A, B, C, D, E, F, G e H) de 4 países cada un. As seleccións do Brasil, Inglaterra, España, México, Francia, Arxentina, Italia e Alemaña foron escollidas coma cabezas de serie de cada un deles.

• Alemaña, país-sede, como tradicionalmente acontece, estará no Grupo A e o Brasil, como último campión, fica no Grupo F, para evitar un posible enfrontamento con Alemaña antes da final.
• Equipos do mesmo continente foron distribuídos de modo a non fiquen no mesmo grupo, coa excepción feita a Europa, que nalgúns grupos posúen dúas seleccións, xa que tiveron máis clasificados (14) que calquera outro continente.
• Son 8 os cabezas de serie, cada un colocado en grupos separados no sorteo en virtude de estaren todos no Pote 1. Os cabezas de serie foron escollidos o 6 de decembro. A excepción da España e México, escollidos por criterios técnicos como desempeño nas últimas dúas edicións, tódolos outros xa foran campións mundiais.
• Potes 2, 3 e 4 son preparados "de tal forma que alcance a mellor distribución xeográfica posíbel entre os grupos."
• Serbia e Montenegro, como a selección europea de peor posición no ránking da FIFA, foi colocada nun "pote especial" para previr que tres países da Zona Europea ficasen no mesmo grupo.
• Primeiro era sorteada a selección, e despois o seu lugar no grupo.

Máis información: Explicación da FIFA sobre o sorteo e reportaxes da BBC sobre a distribución dos cabezas de serie e dos potes.

Logo dos sorteos moitos comentaristas afirmaron que os grupos C e E eran os chamados grupos da morte, por teren fortes equipos disputándose unha praza.^[2][3]

Cada selección consta de 23 xogadores. Cada xogador mantén o mesmo número durante todos os partidos do Mundial. No caso de lesión a selección ten o dereito da substitución até 24 horas antes do primeiro partido.^[4].

A lista de abaixo contén os 23 grupos de árbitros do Mundial de 2006. [2] Arquivado 30 de xuño de 2006 en Wayback Machine.

Grupo	Árbitro	Primeiro Asistente	Segundo Asistente
1	Essam Abd El Fatah	Dramane Dante	Mamadou Ndoye
2	Carlos Amarilla	Amelio Andino	Manuel Bernal
3	Benito Archundia	José Ramírez	Hector Vergara
4	Massimo Busacca	Francesco Buragina	Matthias Arnet
5	Coffi Codjia	Celestin Ntagungira	Aboudou Aderodjou
6	Frank De Bleeckere	Peter Hermans	Walter Vromans
7	Massimo De Santis	Alessandro Griselli	Marco Ivaldi
8	Horacio Elizondo	Darío García	Rodolfo Otero
9	Valentin Ivanov	Nikolay Golubey	Evgueni Volnin
10	Toru Kamikawa	Yoshikazu Hiroshima	Kim Dae Young
11	Jorge Larrionda	Walter Rial	Pablo Fandino
12	Shamsul Maidin	Prachya Permpanich	Eisa Ghuloum
13	Luis Medina Cantalejo	Victoriano Giráldez Carrasco	Pedro Medina Hernández
14	Markus Merk	Christian Schraer	Jan-Hendrik Salver
15	Lubos Michel	Roman Slysko	Martin Balko
16	Graham Poll	Philip Sharp	Glenn Turner
17	Eric Poulat	Lionel Dagorne	Vincent Texier
18	Peter Prendergast	Anthorny Garwood	Joseph Taylor
19	Marco Rodríguez	José Luis Camargo	Leonel Leal
20	Roberto Rosetti	Christiano Copelli	Alessandro Stagnoli
21	Óscar Ruiz	Fernando Tamayo	José Navia
22	Mark Shield	Nathan Gibson	Ben Wilson
23	Carlos Simon	Aristeu Tavares	Ednilson Corona

Grupo	Árbitro	Primeiro Asistente	Segundo Asistente
1	Khalil Al Ghamdi	Hamdi Al Kadri	Fathi Rabati
2	Carlos Chandia	Christian Julio	Rodrigo González
3	Jerome Damon	Enock Molefe	Justice Yeboah
4	Mohamed Guezzaz	Brahim Djezzar	Jean Marie Endeng Zogo
5	Kevin Stott	Chris Strickland	Gregory Barkey

O sistema de disputa na fase de grupos é de todos contra todos dentro dos seus grupos en quenda única. As dúas seleccións con máis puntos pasan para os oitavos de final. A partir desa fase, os partidos acontecen en eliminatorias simples até o final. Os perdedores das semifinais disputan o terceiro lugar no día anterior ó da final.

Data	Localidade	Seleccións	Grupo	Resultado²
Venres, 9 de xuño de 2006	Múnic	Alemaña -   Costa Rica	A	4-2 (2-1)
Venres, 9 de xuño de 2006	Gelsenkirchen	Polonia -   Ecuador	A	0-2 (0-1)
Sábado, 10 de xuño de 2006	Frankfurt	Inglaterra -   Paraguai	B	1-0 (1-0)
Sábado, 10 de xuño de 2006	Dortmund	Trinidad e Tobago -   Suecia	B	0-0
Sábado, 10 de xuño de 2006	Hamburgo	Arxentina -   Costa do Marfil	C	2-1 (2-0)
Domingo, 11 de xuño de 2006	Leipzig	Serbia e Montenegro -   Países Baixos	C	0-1 (0-1)
Domingo, 11 de xuño de 2006	Nuremberg	México -   Irán	D	3-1 (1-1)
Domingo, 11 de xuño de 2006	Colonia	Angola -   Portugal	D	0-1 (0-1)
Luns, 12 de xuño de 2006	Kaiserslautern	Australia -   Xapón	F	3-1 (0-1)
Luns, 12 de xuño de 2006	Gelsenkirchen	Estados Unidos -   República Checa	E	0-3 (0-2)
Luns, 12 de xuño de 2006	Hannover	Italia -   Ghana	E	2-0 (1-0)
Martes, 13 de xuño de 2006	Frankfurt	Corea do Sur -   Togo	G	2-1 (0-1)
Martes, 13 de xuño de 2006	Stuttgart	Francia -   Suíza	G	0-0
Martes, 13 de xuño de 2006	Berlín	Brasil -   Croacia	F	1-0 (1-0)
Mércores, 14 de xuño de 2006	Leipzig	España -   Ucraína	H	4-0 (2-0)
Mércores, 14 de xuño de 2006	Múnic	Tunisia -   Arabia Saudita	H	2-2 (1-0)
Mércores, 14 de xuño de 2006	Dortmund	Alemaña -   Polonia	A	1-0 (0-0)
Xoves, 15 de xuño de 2006	Hamburgo	Ecuador -   Costa Rica	A	3-0 (1-0)
Xoves, 15 de xuño de 2006	Berlín	Suecia -   Paraguai	B	1-0 (0-0)
Xoves, 15 de xuño de 2006	Nuremberg	Inglaterra -   Trinidad e Tobago	B	2-0 (0-0)
Venres, 16 de xuño de 2006	Gelsenkirchen	Arxentina -   Serbia e Montenegro	C	6-0 (3-0)
Venres, 16 de xuño de 2006	Hannover	México -   Angola	D	0-0
Venres, 16 de xuño de 2006	Stuttgart	Países Baixos -   Costa do Marfil	C	2-1 (2-1)
Sábado, 17 de xuño de 2006	Frankfurt	Portugal -   Irán	D	2-0 (0-0)
Sábado, 17 de xuño de 2006	Kaiserslautern	Italia -   Estados Unidos	E	1-1 (1-1)
Sábado, 17 de xuño de 2006	Colonia	República Checa -   Ghana	E	0-2 (0-1)
Domingo, 18 de xuño de 2006	Leipzig	Francia -   Corea do Sur	G	1-1 (1-0)
Domingo, 18 de xuño de 2006	Múnic	Brasil -   Australia	F	2-0 (0-0)
Domingo, 18 de xuño de 2006	Nuremberg	Xapón -   Croacia	F	0-0
Luns, 19 de xuño de 2006	Dortmund	Togo -   Suíza	G	0-2 (0-1)
Luns, 19 de xuño de 2006	Hamburgo	Arabia Saudita -   Ucraína	H	0-4 (0-2)
Luns, 19 de xuño de 2006	Stuttgart	España -   Tunisia	H	3-1 (0-1)
Martes, 20 de xuño de 2006	Berlín	Ecuador -   Alemaña	A	0-3 (0-2)
Martes, 20 de xuño de 2006	Hannover	Costa Rica -   Polonia	A	1-2 (1-1)
Martes, 20 de xuño de 2006	Kaiserslautern	Paraguai -   Trinidad e Tobago	B	2-0 (1-0)
Martes, 20 de xuño de 2006	Colonia	Suecia -   Inglaterra	B	2-2 (0-1)
Mércores, 21 de xuño de 2006	Frankfurt	Países Baixos -   Arxentina	C	0-0
Mércores, 21 de xuño de 2006	Gelsenkirchen	Portugal -   México	D	2-1 (2-1)
Mércores, 21 de xuño de 2006	Leipzig	Irán -   Angola	D	1-1 (0-0)
Mércores, 21 de xuño de 2006	Múnic	Costa do Marfil -   Serbia e Montenegro	C	3-2 (1-2)
Xoves, 22 de xuño de 2006	Dortmund	Xapón -   Brasil	F	1-4 (1-1)
Xoves, 22 de xuño de 2006	Hamburgo	República Checa -   Italia	E	0-2 (0-1)
Xoves, 22 de xuño de 2006	Nuremberg	Ghana -   Estados Unidos	E	2-1 (2-1)
Xoves, 22 de xuño de 2006	Stuttgart	Croacia -   Australia	F	2-2 (1-1)
Venres, 23 de xuño de 2006	Berlín	Ucraína -   Tunisia	H	1-0 (0-0)
Venres, 23 de xuño de 2006	Hannover	Suíza -   Corea do Sur	G	2-0 (1-0)
Venres, 23 de xuño de 2006	Kaiserslautern	Arabia Saudita -   España	H	0-1 (0-1)
Venres, 23 de xuño de 2006	Colonia	Togo -   Francia	G	0-2 (0-0)

Nota²: Entre parénteses, o resultado do partido no final do primeiro tempo.;

Co fin dos partidos da segunda rolda (15/06) do Grupo A, a selección alemá e a selección ecuatoriana garantiron o seu paso á seguinte fase. Os partidos da terceira rolda definiron as posicións das mesmas no grupo. A selección polaca e a selección costarriqueña xa non tiñan oportunidades de clasificación.

No Grupo B, a Inglaterra tamén se garantiu a súa praza na vindeira fase. Paraguai quedou fóra da competición. A outra praza do grupo disputárona na terceira xornada Suecia e Trindade e Tobago, saíndo os suecos gañadores.

Ó remate da segunda xornada (16 de xuño) do Grupo C, Arxentina e Holanda xa garantiran a súa praza na seguinte fase. Resta saber quen quedará co primeiro lugar, o que se definirá na terceira xornada. Consecuentemente, Costa do Marfil e Serbia e Montenegro xa esgotaron as súas opcións de clasificarse.

No día 17 de xuño, a selección portuguesa garantiuse coma sexta clasificada para os oitavos de final, ó vencer a Irán, xá sen opcións, por 2 a 0.

Cos partidos da segunda rolda nada se definira no grupo.

Brasil garantiu a súa clasificación para a segunda fase coa vitoria sobre Australia por 2 a 0.

España garantiu a súa clasificación para a segunda fase coa vitoria sobre Tunisia por 3 a 1.

Grupo A editar Selección Pt X V E D GF GC SG   Alemaña 9 3 2 0 0 8 2 6   Ecuador 6 3 2 0 1 5 3 2   Polonia 3 3 1 0 2 2 4 -2   Costa Rica 0 3 0 0 3 3 9 -6

Grupo B editar Selección Pt X V E D GF GC SG   Inglaterra 7 3 2 1 0 5 2 3   Suecia 5 3 1 2 0 3 2 1   Paraguai 3 3 1 0 2 2 2 0   Trinidad e Tobago 1 3 0 1 2 0 4 -4

Grupo C editar Selección Pt X V E D GF GC SG   Arxentina 7 3 2 1 0 8 1 7   Países Baixos 7 3 2 1 0 3 1 2   Costa do Marfil 3 3 1 0 2 5 6 -1   Serbia e Montenegro 0 3 0 0 3 2 10 -8

Grupo D editar Selección Pt X V E D GF GC SG   Portugal 9 3 3 0 0 5 1 4   México 4 3 1 1 1 4 3 1   Angola 2 3 0 2 1 1 2 -1   Irán 1 3 0 1 2 2 6 -4

Grupo E editar Selección Pt X V E D GF GC SG   Italia 7 3 2 1 0 5 1 4   Ghana 6 3 2 0 1 4 3 1   República Checa 3 3 1 0 2 3 4 -1   Estados Unidos 1 3 0 1 2 2 6 -4

Grupo F editar Selección Pt X V E D GF GC SG   Brasil 9 3 3 0 0 7 1 6   Australia 4 3 1 1 1 5 5 0   Croacia 2 3 0 2 1 2 3 -1   Xapón 1 3 0 1 2 2 7 -5

Grupo G editar Selección Pt X V E D GF GC SG   Suíza 7 3 2 1 0 4 0 4   Francia 5 3 1 2 0 3 1 1   Corea do Sur 4 3 1 1 1 3 4 -1   Togo 0 3 0 0 3 1 6 -5

Grupo H editar Selección Pt X V E D GF GC SG   España 9 3 3 0 0 8 1 7   Ucraína 6 3 2 0 1 5 4 1   Tunisia 1 3 0 1 2 3 6 -3   Arabia Saudita 1 3 0 1 2 2 7 -5

Segunda Ronda

Cuartos de finais

Semifinais

Final

24 xuño - Múnic

Alemaña

2

30 xuño- Berlín

Suecia

0

Alemaña (pen.)

1(4)

24 xuño - Leipzig

Arxentina

1(2)

Arxentina (pro.)

2

4 xullo - Dortmund

México

1

Alemaña

0

26 xuño - Kaiserslautern

Italia (pro.)

2

Italia

1

30 xuño- Hamburgo

Australia

0

Italia

3

26 xuño - Colonia

Ucraína

0

Suíza

0(0)

9 xullo - Berlín

Ucraína (pen.)

0(3)

Italia (pen.)

1(5)

25 xuño - Stuttgart

Francia

1(3)

Inglaterra

1

1º xullo - Gelsenkirchen

Ecuador

0

Inglaterra

0(1)

25 xuño - Nuremberg

Portugal (pen.)

0(3)

Portugal

1

5 xullo - Múnic

Países Baixos

0

Portugal

0

27 xuño - Dortmund

Francia

1

Terceiro posto

Brasil

3

1º xullo - Frankfurt

8 xullo - Stuttgart

Ghana

0

Brasil

0

Alemaña

3

27 xuño - Hannover

Francia

1

Portugal

1

España

1

Francia

3

* Despois da prórroga.
**Despois da quenda de penaltis.
Entre parénteses: resultado no fin do primeiro tempo.

No final da copa, o artilleiro recibirá a "Chuteira de Ouro" Adidas (Golden Shoe Award)^[5]. O xogador brasileiro Ronaldo foi o último vencedor do premio na Copa de 2002, con 8 goles marcados, e é o único vencedor que continua xogando. Ronaldo é o maior artilleiro de todas as Copas, con 15 goles. Xa Just Fontaine é o maior artilleiro dunha única edición do torneo con 13 goles anotados na Copa de 1958.

5 goles   Miroslav Klose 3 goles   Lukas Podolski   Hernán Crespo   Maxi Rodríguez   Ronaldo   David Villa   Fernando Torres   Thierry Henry   Zidane 2 goles   Tim Cahill   Adriano   Bastian Schweinsteiger   Aruna Dindane   Paulo Wanchope   Agustin Delgado   Carlos Tenorio   Patrick Vieira   Steven Gerrard   Luca Toni   Marco Materazzi   Omar Bravo   Bartosz Bosacki   Maniche   Tomáš Rosický   Alexander Frei   Andriy Shevchenko

1 gol   Oliver Neuville   Philipp Lahm   Torsten Frings   Flávio Amado   Sami Al Jaber   Yasser Al Qahtani   Carlos Tevez   Esteban Cambiasso   Javier Saviola   Lionel Messi   Roberto Ayala   Craig Moore   Harry Kewell   John Aloisi   Fred   Gilberto   Juninho Pernambucano   Kaká   Zé Roberto   Ahn Jung Hwan   Lee Chun-Soo   Park Ji-Sung   Bakary Kone   Bonaventure Kalou   Didier Drogba   Rónald Gómez   Darijo Srna   Niko Kovač   Iván Kaviedes   Juanito Gutiérrez   Raúl González   Xabi Alonso   Clint Dempsey   Franck Ribéry   Asamoah Gyan   Haminu Draman   Stephen Appiah   Sulley Ali Muntari   Arjen Robben   Robin van Persie   Ruud van Nistelrooy

David Beckham   Joe Cole   Peter Crouch   Sohrab Bakhtiarizadeh   Yahya Golmohammadi   Alberto Gilardino   Andrea Pirlo   Filippo Inzaghi   Francesco Totti   Gianluca Zambrotta   Vincenzo Iaquinta   Fabio Grosso   Alessandro Del Piero   Keiji Tamada   Shunsuke Nakamura   Fonseca   Rafael Márquez   Zinha   Nelson Cuevas   Cristiano Ronaldo   Deco   Pauleta   Simão Sabrosa   Jan Koller   Nikola Zigic   Sasa Ilic   Fredrik Ljungberg   Henrik Larsson   Marcus Allbäck   Philippe Senderos   Tranquillo Barnetta   Mohamed Kader   Jaouhar Mnari   Radhi Jaidi   Ziad Jaziri   Andriy Rusol   Maksim Kalynychenko   Serhiy Rebrov

Goles en contra

•   Cristian Zaccardo (1)
•   Carlos Gamarra (1)
•   Brent Sancho (1)
•   Petit (1)

A Clasificación final das seleccións leva en conta a fase á que a selección chegou e despois a súa puntuación así como outros criterios de desempate. Por exemplo: Ucraína cun total de 7 puntos ficou diante da España que obtivo un total de 9 puntos. Iso debido a que España foi eliminada nos oitavos de final, mentres que Ucraína saíu na fase de cuartos de final.

Campión   Italia Subcampión   Francia

3° lugar   Alemaña 4° lugar   Portugal

Eliminados nos Cuartos de Final editar 5°.   Brasil 12 puntos 6°.   Arxentina 11 puntos 7°.   Inglaterra 11 puntos 8°.   Ucraína 7 puntos Eliminados nos Oitavos de Final editar 9°.   España 9 puntos 10°.   Suíza 8 puntos 11°.   Países Baixos 7 puntos 12°.   Ecuador 6 puntos 13°.   Ghana 6 puntos 14°.   Suecia 5 puntos 15°.   México 4 puntos 16°.   Australia 4 puntos

Eliminados na primeira fase editar 17°.   Corea do Sur 4 puntos 18°.   Paraguai 3 puntos 19°.   Costa do Marfil 3 puntos 20°.   República Checa 3 puntos 21°.   Polonia 3 puntos 22°.   Croacia 2 puntos 23°.   Angola 2 puntos 24°.   Tunisia 1 punto 25°.   Estados Unidos 1 punto 26°.   Irán 1 punto 27°.   Arabia Saudita 1 punto 28°.   Xapón 1 punto 29°.   Trinidad e Tobago 1 punto 30°.   Costa Rica 0 puntos 31°.   Togo 0 puntos 32°.   Serbia e Montenegro 0 puntos

Vencedor
Italia Tetracampioa

Premio FIFA Chuteira de Ouro (goleador):	Premio FIFA Balón de Ouro (mellor xogador):	Premio FIFA Yashin (mellor porteiro)	Premio FIFA Mellor Xogador novo:	Trofeo FIFA Fair Play (equipo máis limpo):	Equipo máis entretido:
Miroslav Klose	Zinedine Zidane	Gianluigi Buffon	Lukas Podolski	Brasil   España	Portugal

Selección do Mundial

Ó final da competición un grupo da FIFA seleccionou a selección da copa, que é composta polos 23 mellores xogadores do torneo.

• Páxina oficial da FIFA sobre a Copa de 2006 (varias linguas)
• Páxina do Ministerio de Exteriores sobre a Copa do Mundo (varias linguas)
• Páxina da Copa
• Páxina da Copa de Renânia do Norte-VestfáliaArquivado 08 de setembro de 2009 en Wayback Machine.
• Páxina da Copa (cidade sede de Gelsenkirchen)
• Páxina da Copa (cidade sede de Leipzig)