Jim Clark

Jim Clark
	; (1965)
Biografía
Nacemento	4 de marzo de 1936 ; Kilmany, Reino Unido (en)
Morte	7 de abril de 1968 (32 anos); Hockenheimring, Alemaña
Causa da morte	accidente de tráfico
Lugar de sepultura	Chirnside Parish Churchyard (en)
Educación	Loretto School (en) ; Clifton Hall School (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, labrego
Nacionalidade deportiva	Escocia
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Premios
	(13 de xuño de 1964) Oficial da Orde do Imperio Británico ;
Descrito pola fonte	Obálky knih,

James Clark Jr., Jim ou Jimmy Clark OBE , nado en Kilmany, Escocia, o 4 de marzo de 1936 finou en Hockenheim, Alemaña o 7 de abril de 1968, foi un piloto de automobilismo. Gañou dous campionatos do Mundo de Fórmula 1 en 1963 e 1965.

Morreu nun accidente nunha carreira de Fórmula dúas en Hockenheimring (Hockenheim), Alemaña en 1968. No momento da súa morte, gañara máis carreiras de Gran Premio (25) e alcanzado máis pole position (33) que calquera outro piloto. En 2009, The Times colocou a Clark na cima dunha lista dos máis grandes pilotos da Fórmula 1.^[1]

Traxectoria

Inicios

Naceu no seo dunha familia labrega de Kilmany, no condado de Fife, Escocia. Único home, e o menor nunha familia de cinco irmáns, estaba predestinado a facerse cargo da granxa familiar, circunstancia que provocou que os seus pais opoñéranse á idea de Clark de adicarse ás carreiras de coches. Comezou a súa carreira nos rally de estradas e subidas locais conducindo o seu propio Sunbeam-Talbot, demostrando ser un competidor temible desde o principio. A súa primeira carreira foi o 16 de xuño de 1956 ao volante dun DKW Sonderklasse en Crimond, Escocia. En 1958, Clark estaba pilotando para o equipo local Border Reivers, conducindo Jaguar D-Type e Porsche nas competicións nacionais, e gañando 18 carreiras.

No Boxing Day de 1958, Clark correu contra o home que o lanzará á fama. Conducindo un Lotus Elite, terminou segundo contra Colin Chapman nunha carreira de GT de 10 voltas en Brands Hatch. En 1959 conducindo un Lotus Elite, terminou décimo en Le Mans asociado con John Whitmore. Chapman quedou o suficientemente impresionado como para dar a Clark, un asento nun dos seus coches de Fórmula Júnior.

Lotus e Clark

A súa primeira carreira para Lotus foi en 1960 no Gran Premio dos Países Baixos, onde participou no lugar de John Surtees quen seguía competindo en motocicletas nese tempo. A carreira ía sen problemas ata que alcanzou o quinto lugar e tivo que retirarse por problemas coa caixa de cambios. A seguinte carreira foi en Spa, Bélxica. Este circuíto de Spa-Francorchamps era un dos máis perigosos desa época, unha enorme pista de máis de 14 km onde en 1960 perderon a vida dous pilotos, incluíndo o compañeiro de equipo de Clark Alan Stacey. Aínda así Clark logrou terminar en quinto lugar no seu segundo gran premio.

No Gran Premio de Italia Clark estivo involucrado nun accidente polémico e controvertido, o seu Lotus chocou co Ferrari do alemán Wolfgang von Trips. O Ferrari saíu lanzado cara aos espectadores matando a varios deles así como ao piloto alemán.

A carreira profesional de Clark en Fórmula 1 foi na súa totalidade co equipo Lotus, para quen conduciu desde os seus inicios en 1960 ata 1968. Os seus maiores éxitos ocorreron en 1963 co Lotus 25, co cal Clark gañou sete de dez grandes premios, logrando coroarse como Campión Mundial de Pilotos e levando a Lotus a gañar o seu primeiro Campionato Mundial de Construtores. En 1965 Clark e Lotus repetiron campionato.

Nese mesmo ano Clark gañou na famosa carreira das 500 millas de Indianápolis. Para iso debeu ausentarse do prestixioso Gran Premio de Fórmula 1 de Mónaco. Con todo fixo historia ao triunfar por primeira vez nesa carreira cun automóbil co motor colocado detrás do piloto.

Ao seguinte ano, 1966, Lotus, baixo as novas regras de motores de 3.0 litros, non acadou bos resultados. Comezaron a tempada de Fórmula 1 cun motor Coventry Climax de 2.0 litros montado no chasis do Lotus 33. Ao avanzar a tempada cambiaron a un Lotus-BRM 43 cun moi complexo motor BRM H16; o H16 consistía basicamente de dous motores V8 de 1.5 litros unidos para formar unha soa unidade.

En 1967 Clark e Lotus correron con tres combinacións completamente distintas de chasis e motor. O Lotus-BRM foi usado na primeira carreira do campionato en Suráfrica con resultados negativos. En Monaco usou por última vez o Lotus 33, retirándose a metade de carreira cunha avaría na suspensión. A continuación comezou a nova asociación de Lotus con Ford Motor Company e Cosworth. O motor Cosworth DFV usado por primeira vez por Lotus non só gañou a primeira carreira na que foi usado, o Gran Premio dos Países Baixos, senón que ademais converteríase no motor de maiores éxitos na historia da Fórmula 1.

Morte

O 7 de abril de 1968, durante unha carreira de Fórmula 2 no circuíto de Hockenheimring en Hockenheim, Alemaña Jim Clark morreu despois de que o seu automóbil saísese da pista e chocase contra as árbores. As causas do accidente nunca foron definitivamente esclarecidas, con todo os investigadores suxiren como a posibilidade máis factible, unha súbita e repentina perda de presión pneumática nunha das rodas traseiras. En circunstancias parecidas á morte de Ayrton Senna en 1994, a súa morte causou grande impacto no mundo da competición automobilística. Clark era o mellor piloto e dominaba os campionatos da época co mellor equipo de entón. Lotus e Clark foron inseparables desde o principio. O campionato de 1968 foi gañado polo compañeiro de equipo de Clark, Graham Hill (pai do logo tamén campión Damon Hill).

Un xenio na pista

Ao longo da súa carreira Clark gañou 25 grandes premios e obtivo a pole en 33 ocasións. Clark diferenciábase dos pilotos actuais de Fórmula 1 na súa habilidade para conducir e gañar en calquera tipo de vehículo. A súa capacidade de pelexar vitorias conducindo o sedan de produción Lotus Cortina era impresionante; correu na tempada Nascar en Estados Unidos para o equipo Holman e Moody; batallou cos caprichosos Lotus deportivos modelos 30 e 40; e ata un Lotus de IndyCar Series nunha carreira de montaña en Suíza.

Clark foi o mellor nunha época onde a habilidade innata e a xenialidade para conducir do piloto baixo calquera circunstancias eran moito máis importantes que a tecnoloxía e as asistencias externas. Considerábaselle un terrible piloto de probas, pois era capaz de acomodarse ao auto e facelo parecer mellor do que en realidade era; ao contrario doutros pilotos que probarían o auto por varias voltas, facéndolle axustes ata conseguir o mellor tempo posible, Clark lograba o mellor tempo así no xeito como atopaba ao auto, e dicíalle aos mecánicos "déixeno, así está ben". Debido a isto facíaselle difícil entender como outros pilotos non podían ser igual de rápidos ca el.

Cando Clark faleceu, atribúeselle ao corredor Chris Amon o dicir "se isto pódelle pasar a Clark, que esperanza podemos ter os demais". Hoxe en día é consierado un dos mellores pilotos da historia da Fórmula 1.

Clark está enterrado na vila de Chirnside en Berwickshire.

No ano de 1990 foi admitido no International Motorsports Hall of Fame.

Rexistro de carreiras

Resultdos completos nas 24 Horas de Le Mans

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	voltas	Pos.	Clase Pos.
1959	Border Reivers	Sir John Whitmore	Lotus Elite Mk.14	GT 1.5	257	10º	2º
1960	Border Reivers	Roy Salvadori	Aston Martin DBR1/300	S 3.0	306	3º	3º
1961	Border Reivers	Ron Flockhart	Aston Martin DBR1/300	S 3.0	132	Ret	Ret

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Pos.	Pts.^[2]
1960	Team Lotus	Lotus 18	Climax I4	ARX	MON	500	NED Ret	BEL 5	FRA 5	GBR 16	POR 3	ITA	USA 16			10º	8
1961	Team Lotus	Lotus 21	Climax I4	MON 10	NED 3	BEL 12	FRA 3	GBR Ret	ALE 4	ITA Ret	USA 7					7º	11
1962	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8	NED 9	MON Ret	BEL 1	FRA Ret	GBR 1	ALE 4	ITA Ret	USA 1	RSA Ret				2º	30
1963	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8	MON 8	BEL 1	NED 1	FRA 1	GBR 1	ALE 2	ITA 1	USA 3	MEX 1	RSA 1			1º	54 (73)
1964	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8	MON 4	NED 1	BEL 1	FRA Ret	GBR 1			ITA Ret					3º	32
1964	Team Lotus	Lotus 33	Climax V8						ALE Ret	AUT Ret		USA 7	MEX 5			3º	32
1965	Team Lotus	Lotus 33	Climax V8	RSA 1	MON	BEL 1		GBR 1	NED 1	ALE 1	ITA 10	USA Ret	MEX Ret			1º	54
1965	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8				FRA 1									1º	54
1966	Team Lotus	Lotus 33	Climax V8	MON Ret	BEL Ret	FRA NTS	GBR 4	NED 3	ALE Ret							6º	16
1966	Team Lotus	Lotus 43	BRM H16							ITA Ret	USA 1	MEX Ret				6º	16
1967	Team Lotus	Lotus 43	BRM H16	RSA Ret												3º	41
		Lotus 33	Climax V8		MON Ret
		Lotus 49	Ford V8			NED 1	BEL 6	FRA Ret	GBR 1	ALE Ret	CAN Ret	ITA 3	USA 1	MEX 1
1968	Team Lotus	Lotus 49	Ford V8	RSA 1	ESP	MON	BEL	NED	FRA	GBR	ALE	ITA	CAN	USA	MEX	11º	9

Resultados na Fórmula 1 fora do campionato

(key) (Carreiras en grosa indican pole position, carreiras en cursiva indican volta rápida)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
1960	Team Lotus	Lotus 18	Climax I4	GLV	INT	SIL Ret	LOM 2	OUL Ret
1961	Team Lotus	Lotus 18	Climax I4	LOM 6	GLV	PAU 1	BRX Ret	VIE	AIN 9	SYR 6	NAP	LON				DAN 7
1961	Team Lotus	Lotus 21	Climax I4										SIL 2	SOL 7	KAN Ret		MOD 4	FLG 4	OUL Ret	LEW	VAL	RAN 1	NAT 1	RSA 1
1962	Team Lotus	Lotus 21	Climax I4	CAP 2
		Lotus 24	Climax V8		BRX Ret	LOM 1	LAV	GLV	PAU Ret	AIN 1	INT 2	NAP
		Lotus 25	Climax V8										MAL Ret	CPL	RMS Ret	SOL Ret	KAN	MED	DAN	OUL 1	MEX 1^‡	RAN 1	NAT 2
1963	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8	LOM 2	GLV	PAU 1	IMO 1	SYR WD	AIN 3	INT 1	ROM	SOL NC	KAN 1	MED	AUT Ret	OUL 1	RAN 16
1964	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8	DMT Ret	NWT 1	SYR		INT Ret		MED 2	RAN
1964	Team Lotus	Lotus 33	Climax V8				AIN Ret		SOL 1
1965	Team Lotus	Lotus 33	Climax V8	ROC Ret	SYR 1
1965	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8			SMT 1	INT	MED 2	RAN
1966	Team Lotus	Lotus 33	Climax V8	RSA	SYR	INT	OUL 3
1967	Team Lotus	Lotus 49	Ford V8	ROC	SPR	INT	SYR	OUL	ESP 1

^‡ Despois de que Clark fose descualificado por arrincar empuxando, asumiu o control o coche de Trevor Taylor.

Récords de Fórmula 1

Clark ten as seguinte marcas na fórmula 1:

Récord	Logrado
Maior nº de Grand Slams (pole, vitoria, volta rápida, líder en todas as voltas na mesma carreira)	8
Maior porcentaxe de puntos posibles no campionato nunha tempada	100% in 1963 e 1965¹
Maior porcentaxe liderando voltas nunha tempada	71.47% en 1963

¹Récord compartido con Alberto Ascari en 1952

Resultados nas 500 Millas de Indianápolis

Ano^[3]	Coche nº	Saída	cual. speed	Speed rank	Final	Voltas completadas	voltas líder	Carreira status	Chasis
1963	92	5	149.750	7	2	200	28	Correndo	Lotus-Ford 29/3
1964	6	1	158.828	1	24	47	14	Suspensión	Lotus-Ford 34/3
1965	82	2	160.729	2	1	200	190	Correndo	Lotus-Ford 38/1
1966	19	2	164.114	2	2	200	66	Correndo	Lotus-Ford 38/4
1967	31	16	163.213	23	31	35	0	Pistón	Lotus-Ford 38/7
Totais						682	298

Saídas	5
Poles	1
1ª fila	3
Vitorias	1
Top 5	3
Top 10	3
Retiradas	2

As posicións iniciais de Clark desde 1964, 1965 e 1966 representan a mellor racha inicial de tres carreiras dos anos sesenta.
A vitoria de Clark en 1965 foi a primeira vitoria para un coche de motor traseiro nas 500 Millas de Indianápolis. Ningún coche con motor dianteiro gañou a carreira desde entón.

Resultados completos nas Tasman Series

Ano	Coche	1	2	3	4	5	6	7	8	Ranq	Puntos
1965	Lotus 32B	PUK Ret	LEV 1	WIG 1	TER (1)	WAR 1	SAN 2	LON 5		1º	35 (44)
1966	Lotus 39	PUK Ret	LEV 2	WIG Ret	TER Ret	WAR 1	LAK 3	SAN 2	LON 7	3º	25
1967	Lotus 33	PUK 2	WIG 1	LAK 1	WAR 2	SAN 1	LON 2			1º	45
1968	Lotus 49T	LEV Ret	PUK Ret	WIG 1	TER 2	ORA 1	SUR 1	ADE 1	SAN 5	1st	44

Resultados na Tasman Series fora do campionato

ano	Coche	1	2
1967	Lotus 33	LEV 1	TER 1

Resultados na Fórmula 2

(Carreiras en grosa indican pole position, carreiras en cursiva indican volta rápida.)

Por razóns de espazo, só mónstranse os eventos de Fórmula 2 nos que Clark correu.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12
1960	Team Lotus	Lotus 18	Climax FPF	BRX Ret	BRC Ret¹	SOL 8	BRH 1
1964	Ron Harris Team Lotus	Lotus 32	Cosworth SCA	PAU 1	ADC 1	GRV 1	RMS 4	BET 1	KAN 2	ALB Ret	OUL 2
1965	Ron Harris Team Lotus	Lotus 35	Cosworth SCA	MAL DNS²	SNE 3	PAU 1	LON 1	RMS 3	ROU 1	KAN Ret	BET 1	OUL 6	ROU 1
1966	Ron Harris Team Lotus	Lotus 35	Cosworth SCA	OUL DNS²	SMT Ret	PAU 7
1966	Ron Harris Team Lotus	Lotus 44	Cosworth SCA				BAR Ret	KAN 3	FIN 3	MNT 2	BLM 6	BAR NC	BRH 3
1967	Team Lotus	Lotus 48	Cosworth FVA	PAU 4	BAR 1	ADC Ret	LIM 2	RMS Ret	ROU Ret	FTL Ret	MAD 1	KAN 3	FIN 1	HÄM 3	ALB 3
1968	Team Lotus	Lotus 48	Cosworth FVA	BAR Ret	HOC Ret

¹ Innes Ireland tomou o coche de Clark e terminou no 9º lugar.
² Carreiras canceladas debido ao mal tempo.

Premios

Campión do mundo de F1, 1963 e 1965; Subcampión, 1962 e 1964
Gañador das 500 Millas de Indianápolis, 1965; Subcampión, 1963 e 1966
[Campionato británico de coches de turismo] Campión, 1964
Tasman series Gañador da Copa, 1965, 1967 e 1968
Trophées de France Fórmula 2 Campión, 1965
Terceiro lugar na xeral, 24 Horas de Le Mans de 1960

Predecesor: Phil Hill	Campión da Fórmula 1 1962	Sucesor: Jim Clark

Predecesor: Denny Hulme	Campión da Fórmula 1 1968	Sucesor: Jackie Stewart

Véxase tamén

Ligazóns externas

Grand Prix History - Hall of Fame Arquivado 05 de xuño de 2011 en Wayback Machine., Jimmy Clark (en inglés)
Jim Clark Memorial at Hockenheim^{[Ligazón morta]} (en inglés)
Jim Clark memorial room (en inglés)
Jim Clark Rally
Jim Clark 50th Anniversary Homage
BBC News: Jim Clark killed in car smash
"Remember Jim Clark", Roger Horton
The Greatest 33
Jim Clark Museum

↑ Times Online, 27 March 2009: The 50 greatest Formula One drivers: Nos 10–1 Arquivado 7 de maio de 2009 en Wayback Machine.
↑ Ata 1990, non todos os puntos anotados por un piloto contribuían ao resultado final do Campionato do Mundo (ver lista de sistemas de puntuación da Fórmula 1). Os números sen parénteses son puntos do campionato; Os números entre parénteses son os puntos totais obtidos.
↑ "Jim Clark Indy 500 Race Stats". Indy500.com. 2012-01-05. Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2007. Consultado o 2012-07-20.

[1] Times Online, 27 March 2009: The 50 greatest Formula One drivers: Nos 10–1 Arquivado 7 de maio de 2009 en Wayback Machine.

[droppedpoints-2] Ata 1990, non todos os puntos anotados por un piloto contribuían ao resultado final do Campionato do Mundo (ver lista de sistemas de puntuación da Fórmula 1). Os números sen parénteses son puntos do campionato; Os números entre parénteses son os puntos totais obtidos.

[race-3] "Jim Clark Indy 500 Race Stats". Indy500.com. 2012-01-05. Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2007. Consultado o 2012-07-20.

[1]

[2]

[3]