Alan Stacey

Alan Stacey
	;
Biografía
Nacemento	29 de agosto de 1933 ; Essex, Reino Unido
Morte	19 de xuño de 1960 (26 anos); Circuíto de Spa-Francorchamps, Bélxica
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de motociclismo
Nacionalidade deportiva	Reino Unido
Deporte	automobilismo ; Motociclismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Alan Stacey nado en Broomfield, Inglaterra o 29 de agosto de 1933 e finado en Circuíto de Spa-Francorchamps, Liexa, Bélxca, foi un piloto de carreiras británico. Comezou a súa relación con Lotus cando construíu un dos kits de MkVI ofrecidos pola compañía. Logo de correr neste coche, continuou construíndo un Eleven, participando ocasionalmente en Le Mans baixo o paraguas do equipo Lotus. Durante os anos seguintes pasou moito tempo desenvolvendo coches de Lotus de Gran Premio, especialmente o 16 con motor dianteiro e logo o 18. Participou en 7 Grandes Premios de Fórmula 1, debutou o 19 de xullo de 1958. Non logrou puntos de campionato. Tamén participou en varias carreiras fóra de campionato de Fórmula Un.

Coches deportivos

Stacey participou con P.H. Ashdown nun Lotus 1098 de c.c. nas 24 Horas de Le Mans de 1957. Terminaron 9º cunha velocidade media de 159´458 km/h. Os catro primeiros lugares foron para os equipos británicos de Jaguar Racing.^[1] Stacey pilotou un Lotus-Climax á vitoria en Aintree, nunha carreira en xullo de 1959 para coches deportivos de 1400cc a dous litros. O seu tempo foi 37 minutos 39.4 segundos.^[2]

Morte

Os restos do coche de Alan Stacey logo do seu accidente mortal no Gran Premio de Bélxica de 1960. Na inserción, Stacey antes da carreira.

Stacey morreu durante o Gran Premio de Bélxica de 1960, en Spa-Francorchamps, cando se estrelou a 190 km/h. logo de ser golpeado na cara por un paxaro na volta 25, mentres que se atopaba sexto no seu Lotus 18-Climax^[3]^[4] (O mesmo tipo Lotus que Stirling Moss, Jim Clark e Innes Ireland).^[5]

Stacey saíuse da estrada pola parte interior da curva de Burnenville (a mesma curva onde Moss estrelárase o día anterior),^[3] subiu un noiro dun metro de alto, penetrou tres metros de setos grosos e caeu nun campo.^[6] Morreu uns minutos despois que Chris Bristow,^[7] que pilotaba un Cooper pertencente ao equipo de Yeoman Credit. Os dous ingleses perderon a vida a uns centos de metros, na mesma curva á dereita na que Moss accidentouse o día anterior. Moss abandonou con fractura de pernas, tres costelas e o nariz. Nunha edición da revista Road and Track, o amigo e compañeiro de Stacey Innes Ireland escribiu un artigo sobre a morte de Stacey, no que afirmaba que algúns espectadores afirmaban que un paxaro batera con Stacey cando se achegaba á curva, posiblemente golpeándoo e deixándoo inconsciente, ou posiblemente matándoo rompéndolle o pescozo, antes de que o coche se estrelase.^[8]

Personalidade

Stacey foi descrito como tranquilo e gregario. A súa condución era "conservadora" segundo un observador. Tiña unha perna artificial e confabulóuse cos seus compañeiros de equipo para enganar aos controis médicos para participar en Le Mans. Cruzaba as súas pernas poñendo a de verdade arriba, á hora de comprobar os seus reflexos. Entón os seus compañeiros de escudería tosían con forza. Stacey descruzaba as súas pernas e volvíaas a cruzar cando o médico volvíase cara a el, de novo coa verdadeira arriba. Valíase dunha empuñadura de guiador de motocicleta sobre a panca de cambios para regular a velocidade do motor ao reducir de marcha, porque non podía facer «punta-tacón».

Feitos recentes

O orixinal Lotus VI de Stacey foi adquirido ao seu dono pola familia Stacey e someteuse a unha restauración completa, nas mans dun amigo da escola de Stacey, VSCC, o piloto da Bentley Drivers Club e membro da Historic Grand Prix Drivers Association Ian Bentall, quen orixinalmente axudara a construír o coche. O Lotus aínda está en mans da familia Stacey e fai aparicións ocasionais nas pistas.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Escudería	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	Pos.
1958	Team Lotus	Lotus 16	Climax L4	ARX	MON	NED	500	BEL	FRA	GBR Ret	ALE	POR	ITA	MOR	NC
1959	Team Lotus	Lotus 16	Climax L4	MON	500	NED	FRA	GBR 8	ALE	POR	ITA	USA Ret			NC
1960	Team Lotus	Lotus 16	Climax L4	ARX Ret											NC
1960	Team Lotus	Lotus 18	Climax L4		MON Ret	500	NED Ret	BEL Ret	FRA	GBR	POR	ITA	USA		NC

Notas

↑ Jaguars Sweep Top Four Places, New York Times, 24 de xuño de 1957, Page 40.
↑ Jack Brabham First In Auto Grand Prix, New York Times, 19 de xullo de 1959, Page S1.
↑ ^3,0 ^3,1 2 Rookie Drivers Die In Grand Prix, New York Times, 20 June 1960, p.40.
↑ Kettlewell, Mike. "Spa: A Course for Courage", in Northey, Tom, editor. World of Automobiles (London: Orbis, 1974), Volume 18, p.2105.
↑ Man and Machine, New York Times, 8 de abril de 1968, p.66.
↑ Why Men Race With Death, New York Times, 1 October 1961, p.SM37.
↑ Man and Machine, New York Times, 8 de abril de 1968, Page 66.
↑ Thomas O'Keefe, Clark and Gurney, The Best of Both Worlds, Atlas F1, Volume 7, Issue 5.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] Jaguars Sweep Top Four Places, New York Times, 24 de xuño de 1957, Page 40.

[2] Jack Brabham First In Auto Grand Prix, New York Times, 19 de xullo de 1959, Page S1.

[Stacey-3] 3,0 ^3,1 2 Rookie Drivers Die In Grand Prix, New York Times, 20 June 1960, p.40.

[4] Kettlewell, Mike. "Spa: A Course for Courage", in Northey, Tom, editor. World of Automobiles (London: Orbis, 1974), Volume 18, p.2105.

[5] Man and Machine, New York Times, 8 de abril de 1968, p.66.

[6] Why Men Race With Death, New York Times, 1 October 1961, p.SM37.

[7] Man and Machine, New York Times, 8 de abril de 1968, Page 66.

[8] Thomas O'Keefe, Clark and Gurney, The Best of Both Worlds, Atlas F1, Volume 7, Issue 5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]