Phil Hill

Phil Hill

Nome orixinal	(en) Philip Toll Hill Jr.
Biografía
Nacemento	20 de abril de 1927 Miami, Estados Unidos de América
Morte	28 de agosto de 2008 (81 anos) Salinas, Estados Unidos de América
Causa da morte	párkinson
Lugar de sepultura	Woodlawn Memorial Cemetery (en)
Educación	Universidade do Sur de California USC Marshall School of Business (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo
Nacionalidade deportiva	República Dominicana
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Premios
Motorsports Hall of Fame of America

Philip Toll Hill Jr., nado o 20 de abril de 1927 en Miami e finado o 28 de agosto de 2008, foi o primeiro estadounidense de nacemento que gañou un campionato de Fórmula 1, (Mario Andretti, piloto estadounidense, gañou o Campionato Mundial de Pilotos en 1978, pero non naceu nos Estados Unidos). Tamén logrou tres vitorias nas 24 Horas de Le Mans e nas 12 Horas de Sebring.

Hill foi descrito como un "home reflexivo e xentil" e unha vez dixo: "Estou no negocio equivocado, non quero vencer a ninguén, non quero ser un grande heroe. Basicamente son un home amante da paz".^[1]

Nado en Miami, Hill medrou en Santa Monica (California), onde viviu ata a súa morte. Estudou Administración de Empresas na Universidade do Sur de California de 1945 a 1947, onde foi membro da fraternidade Kappa Sigma. Phil Hill empezou no automobilismo a unha idade moi temperá, traballando como mecánico nos coches doutros pilotos.^[2] Hill comezou a competir en coches a unha idade temperá, marchou a Gran Bretaña como aprendiz de Jaguar en 1949 e fichou polo equipo Ferrari de Enzo Ferrari en 1956. Debutou no Gran Premio de Francia de 1958 en Reims pilotando un Maserati. Ese mesmo ano, gañou as 24 Horas de Le Mans^[3] co belga Olivier Gendebien como compañeiro de equipo, conducindo durante a maior parte da noite baixo unha choiva horrorosa. Hill converteuse no primeiro gañador nado nos Estados Unidos das 24 Horas de Le Mans. Ambos conseguirían a vitoria na famosa carreira de resistencia outras dúas veces en 1961 e 1962.

Hill comezou a conducir a tempo completo para o equipo Ferrari de Fórmula Un en 1959, acadando tres podios e un cuarto lugar no Campionato de Pilotos. En 1960 gañou o Gran Premio de Italia en Monza, a primeira vitoria nun Gran Premio para un piloto estadounidense en case corenta anos, desde que Jimmy Murphy gañara o Gran Premio de Francia de 1921. Tamén resultou ser a última vitoria para un coche de motor dianteiro na Fórmula 1. Na tempada seguinte 1961 Hill gañou o Gran Premio belga e a falta de dúas carreiras soamente o seu compañeiro de equipo en Ferrari Wolfgang von Trips o superaba na clasificación da tempada. Wolfgang von Trips morreu nun accidente durante o Gran Premio de Italia de 1961 no que tamén morreron quince espectadores. Hill gañou a carreira e gañou o campionato, pero o triunfo foi agridulce. A decisión de Ferrari de non viaxar aos Estados Unidos durante a rolda final da tempada 1961 nos Estados Unidos privou a Hill da oportunidade de participar na súa carreira en casa en Watkins Glen como o recentemente coroado Campión do Mundo. Cando volveu na seguinte tempada de Fórmula 1 en 1962, a súa última con Ferrari, Hill dixo: "Xa non teño tanta necesidade de correr, de gañar, xa non teño tanto fame. Xa non estou disposto a arriscarme a morrer."^[1]

Logo de deixar a Ferrari a finais de 1962, el e o seu compañeiro Giancarlo Baghetti correron para o novo equipo ATS creado por antigos enxeñeiros de Ferrari. En 1964 Hill seguiu na Fórmula Un, pilotando para Cooper Formula One Team antes de retirarse dos monoprazas ao final da tempada, e limitar o seu futuro a pilotar en Carreiras de automóbiles deportivos con Ford Motor Company e os coches Chaparral de Jim Hall, retirouse das carreiras por completo en 1967.

Phil Hill tivo a marca de gañar as primeira e a última carreira na súa vida como corredor, a última vitoria foi correndo para Chaparral no "BOAC 500" en 1967, no circuíto Brands Hatch de Inglaterra.

En 1991 foi integrado no Salón da Fama International do Deporte Motor.

Faleceu por complicacións do párkinson que padecía, o 28 de agosto de 2008.

O seu fillo Derek correu na Fórmula 3000 en 2003.

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

(key) (Carreiras en grosa indican pole position) (Carreiras en cursiva indican volta rápida)

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1953	Rees T. Makins	Fred Wacker Jr.	O.S.C.A. MT-4	S1.5	80	Ret Transmisión
1955	Scuderia Ferrari	Umberto Maglioli	Ferrari 121LM	S5.0	76	Ret embrague
1956	Scuderia Ferrari	André Simon	Ferrari 625LM	S3.0	107	Ret Transmisión
1957	Scuderia Ferrari	Peter Collins	Ferrari 335 S	S5.0	2	Ret Pistón
1958	Scuderia Ferrari	Olivier Gendebien	Ferrari 250 TR 58	S3.0	305	1º	1º
1959	Scuderia Ferrari	Olivier Gendebien	Ferrari 250 TR 59	S3.0	263	Ret Temperatura
1960	Scuderia Ferrari	Wolfgang von Trips	Ferrari 250 TR 59/60	S3.0	22	Ret Sen combustible
1961	Scuderia Ferrari	Olivier Gendebien	Ferrari 250 TRI/61	S3.0	333	1º	1º
1962	SpA Ferrari SEFAC	Olivier Gendebien	Ferrari 330 TRI/LM Spyder	E+3.0	331	1º	1º
1963	David Brown/Aston Martin Lagonda	Lucien Bianchi	Aston Martin DP215	P+3.0	29	Ret
1964	Ford Motor Company	Bruce McLaren	Ford GT40 Mk.I	P5.0	192	Ret
1965	Shelby-American Inc.	Chris Amon	Ford GT40 Mk.II	P5.0	89	Ret
1966	Chaparral Cars Inc.	Joakim Bonnier	Chaparral 2D	P+5.0	111	Ret
1967	Chaparral Cars Inc.	Mike Spence	Chaparral 2F	P+5.0	225	Ret

A Galicitas posúe citas sobre:  Phil Hill

• Páxina oficial de Phil Hill Arquivado 06 de xullo de 2006 en Wayback Machine. (en inglés)
• Phil Hill's World Championship Season, Race-by-race
• Phill Hill statistics
• Death of Phil Hill
• Formula One tribute to Phil Hill
• Sports Illustrated cover, March 16, 1959: Sports Car Driver of the Year
• Phil Hill nas 24h de Le Mans