| dbo:abstract
|
- Una estela és un monument commemoratiu, amb forma de làpida o pedestal, que s'erigeix sobre la terra. En aquestes, s'inscrivien textos, signes, símbols, i figures, descrivint el perquè de la seva ubicació, i constitueixen importants documents per a arqueòlegs i historiadors, ajudats per especialistes en epigrafia. Normalment són monolítiques, de diversos materials petris i grandàries variades, i poden algunes arribar a grans dimensions. Les esteles commemoratives, de caràcter funerari, han estat erigides -encara avui- des de dates remotes, per pobles de diverses cultures i regions. Alguns exemples coneguts en són les anomenades pedres rúniques, l'estela de Hammurabi o l'estela de la Calma a Catalunya. (ca)
- Stéla (z řečtiny στήλη, stélé) je kamenný nebo dřevěný památník postavený na obětišti či náhrobku. Většinou se jedná o vztyčenou plochou desku, která je delší na výšku. Může být zdobena malbou nebo reliéfem. Často také nese nápis zmiňující základní údaje o zemřelém, především jméno a titul či funkci. Obdobným typem památníku sloupovitého tvaru je obelisk. V egyptologii je jako označován širší okruh památek zahrnujících i skalní nápisy. Stéla je také termín používaný v názvech uměleckých děl. (cs)
- لوحة أو لوحة تذكارية (باللاتينية: Stela) وبالمصرية القديمة «وج» هي لوح من الحجر أو الخشب يكون ارتفاعها عادة أطول من عرضها، تنصب أمام قبر للتعريف بصاحبه، أو للتذكرة بحدث تاريخي هام، أو لتحديد حدود بلد أو حدود قطعة أرض. تشكل في عدة أشكال فقد تكون نقشا على البارز، أو نقشا محفورا أو نقشا بارزا بحيث تخرج بعض الأعضاء أو الأجزاء من اللوحة أو غير ذلك. من أقدم مانعرفه من اللوحات لوحة نارمر من قدماء المصريين التي عبر فيها الفنان المصري القديم عن حدث انتصار الفرعون مينا (أو نارمر) من صعيد مصر على أمراء الدلتا عام 3100 قبل الميلاد، ووحد القطرين المصريين، الجنوبي والشمالي، وأنشأ أول دولة تحكم مركزيا في التاريخ. كما استخدم المصري القديم أيضا اللوحة كلوحة قبر بغرض التعريف بصاحب القبر، وتخليد اسمه. فكان المصري القيديم يعتقد ان بعث الميت يشترط تخليد اسمه كتابة أو ذكرا، أمثلة على ذلك «لوح أمحوتب». كما خلد الفرعون تحتمس الرابع حلما حلمه وهو نائم يستريح من عناء الصيد تحت ظلال أبي الهول، بشره فيه أبو الهول بأنه سوف يعتلي عرش مصر، وكان في هذا الوقت لا يزال أميرا وله أخوة كثيرين. (ar)
- Steleo laŭ la difino de ReVo estas "unuŝtona monumento kun memorigaj skribaj aŭ simbolaj gravuraĵoj", aŭ laŭ la difino de PIV "koloneto aŭ ŝtonplato, ordinare ornamita per surskriboj aŭ skulptaĵoj, starigita kiel religia aŭ sepulta memoraĵo". La termino devenas de la greka vorto στήλη „tomboŝtono, tombokolono“ kaj ekde la tempo de antikva Grekio unuavice signas altan, ŝtonan pilastron sen konekto al alia konstruaĵo. Steleoj ofte servis kiel tombaj monumentoj, sed ankaŭ por surskribaĵoj kaj kiel limmarkiloj. Laŭ Francisko Azorín steleo estas Funebra monumento konsistanta ofte el simpla ŝtono. Li indikas etimologion el la greka stele (estaraĵo), kaj de tie la latina stela. (eo)
- Als Stele (altgriechisch στήλη stélē „Säule“, „Grabstein“) wird seit der griechischen Antike primär ein hoher, freistehender, monolithischer Pfeiler bezeichnet. Stelen dienten oft als Grabmal oder auch als Inschriften- oder Grenzstein; bei den Maya dienten sie meist der Herrscherapotheose. (de)
- Estela (antzinako grezieraz: στήλη, stēlē; plurala: στήλαι, stēlai; latinez: stela; plurala: stelae) zutikako monumentu megalitikoa da, zabala baino luzeagoa, idazkun, irarlan, sinbolo edo eskulturak izan ditzakeena, ehorzte, oroitzapen edo erlijiozko funtzioarekin edo mugarri gisa eraikitakoa. (eu)
- Estela (del griego, στήλη, stēlē; plural, στήλαι, stēlai y del latín stela; plural, stelae) es la denominación de un monumento, usualmente monolítico con inscripciones, en forma de lápida, pedestal o cipo, que se erige sobre el suelo y puede tener una función conmemorativa, funeraria, religiosa, mágico-curativa o geográfica. En ellas se inscribían textos, signos, símbolos, y figuras, describiendo el porqué de su ubicación, constituyendo importantes documentos para arqueólogos e historiadores, apoyados por especialistas en epigrafía. Normalmente son monolíticas, de diversos materiales pétreos y variados tamaños, pudiendo algunas alcanzar grandes dimensiones. Las estelas conmemorativas, de carácter funerario, se erigieron desde fechas remotas, por pueblos de diversas culturas y regiones, siguiendo su uso actualmente. (es)
- Sa Ghréig ársa, cloch dhronuilleogach ina seasamh díreach suas is í snoite nó greanta. D'úsáidtí é mar leac uaighe, cloch teorann, nó clár buan fógraí i gcomhair dlíthe nó cáipéisí poiblí. (ga)
- A stele (/ˈstiːli/ STEE-lee), or occasionally stela (plural stelas or stelæ), when derived from Latin, is a stone or wooden slab, generally taller than it is wide, erected in the ancient world as a monument. The surface of the stele often has text, ornamentation, or both. These may be inscribed, carved in relief, or painted. Stelae were created for many reasons. Grave stelae were used for funerary or commemorative purposes. Stelae as slabs of stone would also be used as ancient Greek and Roman government notices or as boundary markers to mark borders or property lines. Stelae were occasionally erected as memorials to battles. For example, along with other memorials, there are more than half-a-dozen steles erected on the battlefield of Waterloo at the locations of notable actions by participants in battle. A traditional Western gravestone (headstone, tombstone, gravestone, or marker) may technically be considered the modern equivalent of ancient stelae, though the term is very rarely applied in this way. Equally, stele-like forms in non-Western cultures may be called by other terms, and the words "stele" and "stelae" are most consistently applied in archaeological contexts to objects from Europe, the ancient Near East and Egypt, China, and sometimes Pre-Columbian America. (en)
- Une stèle est un monument monolithe vertical, généralement plat et porteur d'inscriptions, symboles, gravures ou sculptures, voire de peintures, de nature commémorative, funéraire, religieuse ou géographique. Ce terme générique, peu précis, correspond aussi à d'autres artéfacts archéologiques comme des piliers ou des tablettes de pierres érigées dont on peut imaginer qu'ils ont eu leurs équivalents dans des matériaux divers (bois, terre, etc.) ayant disparu. En principe avec un traitement de la surface plus complexe et essentiellement datées de la protohistoire ou de l'Antiquité (donc plus récentes de plusieurs siècles ou millénaires), les stèles ne doivent pas être confondues avec les menhirs néolithiques issus du mégalithisme. La conception de stèles a persisté dans le temps, jusqu’à aujourd'hui. (fr)
- 石碑（せきひ、英語: stele, stela, Stone monument）とは、人類が何らかの目的をもって銘文（碑文ともいう）を刻んで建立した石の総称。「碑（いしぶみ）」ともいう。墓石としてなど他の目的を持たず、銘文を刻むこと自体を目的とするものをいう（ただし、英語の stele の場合は、木製のものや墓碑も含む場合がある）。なお、何かの記念として建てられたものを記念碑（きねんひ）、和歌・短歌や歌謡曲・唱歌などの歌詞を刻んだものを歌碑（かひ）、俳句を刻んだものを句碑（くひ）、詩を刻んだものを詩碑（しひ）という。 (ja)
- 석비(石碑)는 돌로 만든 기념비이다. 돌비라고도 한다. (ko)
- Stela (στήλη stélē – słup, łac. stela, stele) – ustawiona pionowo ozdobna płyta kamienna z inskrypcją lub płaskorzeźbioną dekoracją, w starożytności wznoszona w różnych celach; także pionowa płyta nagrobna. W cywilizacjach starożytnego Bliskiego Wschodu stele pomnikowe z reguły upamiętniały dokonania władców, ich wojny, działalność budowlaną bądź doniosłe wydarzenia religijne (np. Stela sępów, Stela Naram-Sina, Stela Ur-Nammu). Rozpowszechnione w starożytnym Egipcie i Grecji, gdzie nabrały również charakteru sepulkralnego. W tradycji staroegipskiej płaskorzeźbione stele z wyobrażeniem zmarłego i okolicznościową inskrypcją umieszczano nad ślepymi wrotami mastab i w serdabach grobowców. Oprócz nich wznoszono świątynne stele wotywne, historyczne (np. Stela Merenptaha), graniczne oraz fundacyjne. Stele greckie pojawiły się już w okresie archaicznym wykonane były najczęściej z marmuru lub miękkiego kamienia. Formy i przedstawienia na greckich stelach z czasem stawały się coraz bardziej skomplikowane: najdawniejsze miały kształt prostokątnej płyty zwieńczonej palmetą, a dekoracje wykonane były płaskim konturem. W okresie późniejszym formy stały się bardziej rozbudowane na kształt fasady świątyni greckiej, a przedstawienia stały się bardziej plastyczne (wypukły relief, a nawet pełna polichromowana rzeźba). Osobną grupę stanowią tzw. stele nagrobne, stawiane w miejscu pochówku jako rodzaj pomnika znanego już w starożytnym Egipcie. W starożytnej Grecji ta odmiana ma swój początek ok. VI wieku p.n.e., a jej postać ustaliła się w ciągu dalszego dwustulecia: podstawą był niski cokół, a główną płytę zamykał od góry fronton albo gzyms z motywem palmety. Główny motyw przedstawień stanowił zmarły: ukazany indywidualnie (Stela Aristiona) lub w grupowej scenie pożegnania z bliskimi (Stela Hegeso), niekiedy uczty, a nawet ofiary. Figuralnemu wyobrażeniu towarzyszyły inskrypcje identyfikujące zmarłego. Stele nagrobne od okresu mykeńskiego zaczęły przyjmować się jako charakterystyczna postać nagrobka, z biegiem czasu rozprzestrzeniona na całym obszarze kultury klasycznej. W Italii występowały one u Etrusków i u Rzymian, którzy umieszczali je w kolumbariach. W kulturze żydowskiej podobna stela nosi nazwę macewy. Określenie to stosowane jest również do płaskorzeźbionych pomników (płyty i słupy) pozostawionych przez mezoamerykańskich Majów, którzy stawiali je przed świątyniami w regularnych odstępach czasu. (pl)
- Per stele (dal greco στήλη, in latino stela o stele) si intende genericamente un monolito oblungo elevato a scopo commemorativo e conseguentemente decorato, ad esempio con bassorilievi o epigrafi. Di altezza solitamente inferiore al metro, spesso le stele recano scolpita una delle facce con raffigurazioni più o meno schematiche della persona umana. L'azione di scolpire il monolito è di solito suggerita dalla originaria forma piatta. Spesso le stele erano usate come cippo di confine. In altri casi, la stele è eretta in relazione ad una sepoltura ed è detta "stele funeraria"; se eretta per lo sciogimento di un voto, è detta "stele votiva". Largo utilizzo di stele è riscontrabile in culture e luoghi diversissimi: ne realizzarono gli Egizi, così come altre popolazioni del Vicino Oriente antico, e se ne trovano nell'antica Grecia, in Sardegna, in Etiopia, in Cina (e in generale nell'Estremo Oriente, forse con qualche relazione con quelle d'Occidente). Del tutto indipendenti culturalmente risultano quelle mesoamericane (Olmechi e Maya). (it)
- Stele (ook stèle en stela; meervoud: stelae of steles) is de archeologische term voor een (meestal uit één stuk steen of hout gehouwen) tablet of pilaar, met daarin een in reliëf gebeeldhouwde voorstelling en/of tekst. Steles werden onder andere door de oude Egyptenaren, de Perzen, de Grieken en de Romeinen gebruikt om graven en speciale plaatsen te markeren of als monument om de herinnering aan belangrijke gebeurtenissen vast te leggen. Ook in Midden-Amerika gebruikten de Maya's dergelijke stenen om historische gebeurtenissen te herdenken. De Codex Hammurabi is gebeiteld op een stele. Een Armeense stele heet een chatsjkar, een Romeinse grafstele wordt genoemd. (nl)
- Estela provém do termo grego stela, que significa "pedra erguida" ou "alçada". A palavra entrou no uso comum da arquitetura e da arqueologia para designar objetos em pedra individuais, ou seja, monolíticos, nos quais eram efetuadas esculturas em relevo ou textos. A sua função essencial era veicular um determinado significado simbólico, fosse este funerário, mágico-religioso, territorial, político ou propagandístico, etc. (pt)
- Stele är en rest sten, ofta dekorerad med bilder, inskriptioner, reliefer eller ornamentik. Stelar restes för att markera gränser eller gravar, ära gudar eller härskare. (sv)
- Сте́ла (грец. στήλη) — кам'яна, мармурова, гранітна або дерев'яна плита з висіченими на ній текстами або зображеннями. Встановлюється як поховальний або пам'ятний знак. Не варто плутати з обеліском — найчастіше стовпом або конусоподібною колоною. (uk)
- Сте́ла (лат. stela от др.-греч. στήλη — столб) — каменная, мраморная, гранитная или деревянная вертикальная плита (или столб) с высеченными на ней текстами или изображениями. В древности такие плиты или столбы устанавливали в качестве межевых знаков, надгробных или памятных монументов. (ru)
- 碑是指人為豎立的石塊，通常刻有文字，具有一定用途，如記載事件、指示里程（里程碑）、劃定邊界（界碑）及作紀念用途（紀念碑）等。 中國古代官員都有立碑的習慣，視為榮耀。唐朝的地方官若要立碑紀功，要由皇帝下旨詔敕。唐朝地方百姓為地方官所立的「頌德碑」亦稱為「遺愛碑」，和宋璟、狄仁傑都被立有其碑。《日知錄》載：“《宋史》言，太祖建隆元年十月戊子，詔諸道長貳有異政，請立碑者，委參軍驗實以聞。” (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Stéla (z řečtiny στήλη, stélé) je kamenný nebo dřevěný památník postavený na obětišti či náhrobku. Většinou se jedná o vztyčenou plochou desku, která je delší na výšku. Může být zdobena malbou nebo reliéfem. Často také nese nápis zmiňující základní údaje o zemřelém, především jméno a titul či funkci. Obdobným typem památníku sloupovitého tvaru je obelisk. V egyptologii je jako označován širší okruh památek zahrnujících i skalní nápisy. Stéla je také termín používaný v názvech uměleckých děl. (cs)
- Als Stele (altgriechisch στήλη stélē „Säule“, „Grabstein“) wird seit der griechischen Antike primär ein hoher, freistehender, monolithischer Pfeiler bezeichnet. Stelen dienten oft als Grabmal oder auch als Inschriften- oder Grenzstein; bei den Maya dienten sie meist der Herrscherapotheose. (de)
- Estela (antzinako grezieraz: στήλη, stēlē; plurala: στήλαι, stēlai; latinez: stela; plurala: stelae) zutikako monumentu megalitikoa da, zabala baino luzeagoa, idazkun, irarlan, sinbolo edo eskulturak izan ditzakeena, ehorzte, oroitzapen edo erlijiozko funtzioarekin edo mugarri gisa eraikitakoa. (eu)
- Sa Ghréig ársa, cloch dhronuilleogach ina seasamh díreach suas is í snoite nó greanta. D'úsáidtí é mar leac uaighe, cloch teorann, nó clár buan fógraí i gcomhair dlíthe nó cáipéisí poiblí. (ga)
- 石碑（せきひ、英語: stele, stela, Stone monument）とは、人類が何らかの目的をもって銘文（碑文ともいう）を刻んで建立した石の総称。「碑（いしぶみ）」ともいう。墓石としてなど他の目的を持たず、銘文を刻むこと自体を目的とするものをいう（ただし、英語の stele の場合は、木製のものや墓碑も含む場合がある）。なお、何かの記念として建てられたものを記念碑（きねんひ）、和歌・短歌や歌謡曲・唱歌などの歌詞を刻んだものを歌碑（かひ）、俳句を刻んだものを句碑（くひ）、詩を刻んだものを詩碑（しひ）という。 (ja)
- 석비(石碑)는 돌로 만든 기념비이다. 돌비라고도 한다. (ko)
- Estela provém do termo grego stela, que significa "pedra erguida" ou "alçada". A palavra entrou no uso comum da arquitetura e da arqueologia para designar objetos em pedra individuais, ou seja, monolíticos, nos quais eram efetuadas esculturas em relevo ou textos. A sua função essencial era veicular um determinado significado simbólico, fosse este funerário, mágico-religioso, territorial, político ou propagandístico, etc. (pt)
- Stele är en rest sten, ofta dekorerad med bilder, inskriptioner, reliefer eller ornamentik. Stelar restes för att markera gränser eller gravar, ära gudar eller härskare. (sv)
- Сте́ла (грец. στήλη) — кам'яна, мармурова, гранітна або дерев'яна плита з висіченими на ній текстами або зображеннями. Встановлюється як поховальний або пам'ятний знак. Не варто плутати з обеліском — найчастіше стовпом або конусоподібною колоною. (uk)
- Сте́ла (лат. stela от др.-греч. στήλη — столб) — каменная, мраморная, гранитная или деревянная вертикальная плита (или столб) с высеченными на ней текстами или изображениями. В древности такие плиты или столбы устанавливали в качестве межевых знаков, надгробных или памятных монументов. (ru)
- 碑是指人為豎立的石塊，通常刻有文字，具有一定用途，如記載事件、指示里程（里程碑）、劃定邊界（界碑）及作紀念用途（紀念碑）等。 中國古代官員都有立碑的習慣，視為榮耀。唐朝的地方官若要立碑紀功，要由皇帝下旨詔敕。唐朝地方百姓為地方官所立的「頌德碑」亦稱為「遺愛碑」，和宋璟、狄仁傑都被立有其碑。《日知錄》載：“《宋史》言，太祖建隆元年十月戊子，詔諸道長貳有異政，請立碑者，委參軍驗實以聞。” (zh)
- لوحة أو لوحة تذكارية (باللاتينية: Stela) وبالمصرية القديمة «وج» هي لوح من الحجر أو الخشب يكون ارتفاعها عادة أطول من عرضها، تنصب أمام قبر للتعريف بصاحبه، أو للتذكرة بحدث تاريخي هام، أو لتحديد حدود بلد أو حدود قطعة أرض. تشكل في عدة أشكال فقد تكون نقشا على البارز، أو نقشا محفورا أو نقشا بارزا بحيث تخرج بعض الأعضاء أو الأجزاء من اللوحة أو غير ذلك. من أقدم مانعرفه من اللوحات لوحة نارمر من قدماء المصريين التي عبر فيها الفنان المصري القديم عن حدث انتصار الفرعون مينا (أو نارمر) من صعيد مصر على أمراء الدلتا عام 3100 قبل الميلاد، ووحد القطرين المصريين، الجنوبي والشمالي، وأنشأ أول دولة تحكم مركزيا في التاريخ. (ar)
- Una estela és un monument commemoratiu, amb forma de làpida o pedestal, que s'erigeix sobre la terra. En aquestes, s'inscrivien textos, signes, símbols, i figures, descrivint el perquè de la seva ubicació, i constitueixen importants documents per a arqueòlegs i historiadors, ajudats per especialistes en epigrafia. Normalment són monolítiques, de diversos materials petris i grandàries variades, i poden algunes arribar a grans dimensions. Les esteles commemoratives, de caràcter funerari, han estat erigides -encara avui- des de dates remotes, per pobles de diverses cultures i regions. (ca)
- Steleo laŭ la difino de ReVo estas "unuŝtona monumento kun memorigaj skribaj aŭ simbolaj gravuraĵoj", aŭ laŭ la difino de PIV "koloneto aŭ ŝtonplato, ordinare ornamita per surskriboj aŭ skulptaĵoj, starigita kiel religia aŭ sepulta memoraĵo". La termino devenas de la greka vorto στήλη „tomboŝtono, tombokolono“ kaj ekde la tempo de antikva Grekio unuavice signas altan, ŝtonan pilastron sen konekto al alia konstruaĵo. Steleoj ofte servis kiel tombaj monumentoj, sed ankaŭ por surskribaĵoj kaj kiel limmarkiloj. (eo)
- Estela (del griego, στήλη, stēlē; plural, στήλαι, stēlai y del latín stela; plural, stelae) es la denominación de un monumento, usualmente monolítico con inscripciones, en forma de lápida, pedestal o cipo, que se erige sobre el suelo y puede tener una función conmemorativa, funeraria, religiosa, mágico-curativa o geográfica. En ellas se inscribían textos, signos, símbolos, y figuras, describiendo el porqué de su ubicación, constituyendo importantes documentos para arqueólogos e historiadores, apoyados por especialistas en epigrafía. (es)
- Une stèle est un monument monolithe vertical, généralement plat et porteur d'inscriptions, symboles, gravures ou sculptures, voire de peintures, de nature commémorative, funéraire, religieuse ou géographique. Ce terme générique, peu précis, correspond aussi à d'autres artéfacts archéologiques comme des piliers ou des tablettes de pierres érigées dont on peut imaginer qu'ils ont eu leurs équivalents dans des matériaux divers (bois, terre, etc.) ayant disparu. La conception de stèles a persisté dans le temps, jusqu’à aujourd'hui. (fr)
- A stele (/ˈstiːli/ STEE-lee), or occasionally stela (plural stelas or stelæ), when derived from Latin, is a stone or wooden slab, generally taller than it is wide, erected in the ancient world as a monument. The surface of the stele often has text, ornamentation, or both. These may be inscribed, carved in relief, or painted. (en)
- Per stele (dal greco στήλη, in latino stela o stele) si intende genericamente un monolito oblungo elevato a scopo commemorativo e conseguentemente decorato, ad esempio con bassorilievi o epigrafi. Di altezza solitamente inferiore al metro, spesso le stele recano scolpita una delle facce con raffigurazioni più o meno schematiche della persona umana. L'azione di scolpire il monolito è di solito suggerita dalla originaria forma piatta. Spesso le stele erano usate come cippo di confine. In altri casi, la stele è eretta in relazione ad una sepoltura ed è detta "stele funeraria"; se eretta per lo sciogimento di un voto, è detta "stele votiva". (it)
- Stele (ook stèle en stela; meervoud: stelae of steles) is de archeologische term voor een (meestal uit één stuk steen of hout gehouwen) tablet of pilaar, met daarin een in reliëf gebeeldhouwde voorstelling en/of tekst. (nl)
- Stela (στήλη stélē – słup, łac. stela, stele) – ustawiona pionowo ozdobna płyta kamienna z inskrypcją lub płaskorzeźbioną dekoracją, w starożytności wznoszona w różnych celach; także pionowa płyta nagrobna. W cywilizacjach starożytnego Bliskiego Wschodu stele pomnikowe z reguły upamiętniały dokonania władców, ich wojny, działalność budowlaną bądź doniosłe wydarzenia religijne (np. Stela sępów, Stela Naram-Sina, Stela Ur-Nammu). W kulturze żydowskiej podobna stela nosi nazwę macewy. (pl)
|