Antim II Carigradski
| Antim II | |
|---|---|
| Vaseljenski patrijarh Carigrada | |
| Crkva | Vaseljenska patrijaršija |
| Izabran | 18. jun 1623 |
| Stolovanje završilo | 22. septembar 1623 |
| Prethodnik | Grigorije IV |
| Nasljednik | Kiril Lukaris |
| Lični detalji | |
| Smrt | 1628 |
Antim II (grčki: Άνθιμος Β΄) bio je kratkotrajni vaseljenski patrijarh Carigrada 1623. godine.
Antim se rodio u Carigradu u bogatoj porodici plemićkog porijekla. Prije izbora za patrijarha je služio kao mitropolit Adrijanopolja.[1]
Njegovo imenovanje se zbilo u vrijeme eskalacije sukoba katolika i protestanata u Evropi, a koji je svoj odraz preko ambasadora evropskih država našao i na osmanskom dvoru, a preko njega i u samoj Patrijaršiji. Nekoliko mjeseci ranije su katolički ambasadori Francuske, Austrije i Venecije uspjeli nagovoriti velikog vezira da isposluje svrgavanje patrijarha Kirila Lukarisa, optuženog za sklonost kalvinizmu. 12. aprila 1623. je na njegovo mjesto postavljen Grigorije IV, ali, zbog toga što nije bio kanonski potvrđen, Sveti sinod ga je 18. juna smijenio i za novog patrijarha postavio Antima.[2]
Antim II, iako su ga podržavali katolički ambasadori, nastojao je u vjerskim pitanjima zadržati distancu prema Katoličkoj crkvi.[3] Nastojeći obnoviti jedinstvo među pravoslavcima, poslao je mitropolite na Rodos, gdje se Lukaris nalazio u privremenom egzilu, te ga pokušao nagovoriti da se dobrovoljno povuče na Svetu goru. U tome nije uspio, a Lukaris se, umjesto toga, uz pomoć kalvinističkog ambasadora Nizozemske vratio u Carigrad gdje je osmanskom dvoru predstavio lažnu mjenicu od 20.000 livri na računu Patrijaršije.[3] Antim nije mogao pronaći novac kome bi je pokrio te je bio prisiljen podnijeti ostavku 22. septembra 1623. [3] Lukaris je nakon toga po treći put izabran na mjesto patrijarha.
Antim se nakon ostavke povukao na Svetu goru gdje je umro 1628.[1]
- ↑ 1,0 1,1 Kiminas, Demetrius (2009). The Ecumenical Patriarchate. Wildside Press LLC. str. 39. ISBN 978-1-4344-5876-6.
- ↑ C. Emerau (1926). „Lucar Cyrille”. Dictionnaire de Theologie Catholique. 9. Paris: Letouzey et Ané. 1005-6.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 R. Janin (1914). „Anthime II”. Dictionnaire d'histoire et de géographie ecclésiastiques. 3. Paris: Letouzey et Ané. 532.