TB-3
 Samolot TB-3 z podwieszoną tankietką T-27 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ |
ciężki samolot bombowy |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
4–5 osób |
| Historia | |
| Data oblotu |
22 grudnia 1930 |
| Lata produkcji |
1931–1937 |
| Wycofanie ze służby |
1946 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
4 x silniki rzędowe: M-17F, AM-34R, AM-34FRN, AM-34RN, AM-34FRNW |
| Moc |
4 × 526 – 883 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
40,50 m |
| Długość |
24,20 m |
| Wysokość |
8,5 m |
| Powierzchnia nośna |
234,5 m² |
| Masa | |
| Własna |
11 900 kg |
| Startowa |
18 100 kg (19 300 kg maksymalna) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
185 km/h |
| Pułap |
3900 m |
| Zasięg |
3120 km |
| Rozbieg |
300 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Strzeleckie: 6 karabinów maszynowych kal. 7,62 mm Bombowe: do 5800 kg bomb , dwa samoloty I-16 SPB z bombami 2 x 250kg (tylko w wersji SPB) | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR, Chiny | |
| Rzuty | |
| |
TB-3 (ros. Tяжелый Бомбардировщик – ciężki bombowiec) – radziecki ciężki samolot bombowy z okresu przed II wojną światową. Znany też był pod oznaczeniem cywilnym – ANT-6. Jego konstruktorem był Andriej Tupolew.
Oblatany 22 grudnia 1930 roku przez M. M. Gromowa samolot był pierwszym na świecie czterosilnikowym, jednopłatowym bombowcem o całkowicie metalowej konstrukcji. Samoloty pierwszej serii używały silników M-17F o mocy 500/715 KM; późniejsze wersje wyposażano w silniki М-34 i М-34R, a od 1936 roku 900-konne silniki biura konstrukcyjnego Mikulina М-34FRN[1]. Samolot ustanowił kilka rekordów świata, m.in. przelotu na dużej wysokości z ładunkami 5, 10 i 12 t. Produkcja seryjna samolotu wynosiła do 3 sztuk dziennie, dzięki czemu w krótkim czasie wyprodukowano 818 maszyn[2].
Wersje
[edytuj | edytuj kod]- Tupolew TB-3-4 M 17F
- Tupolew TB-3-4 M 34
- Tupolew TB-3-4 M 34 R
- Tupolew TB-3-4 AM 34 RD
- Tupolew TB-3-4 AM 34 RN
- Tupolew TB-3-4 AM 34 FRN/FRNV
- Tupolew TB-3D (i wersja G-2 z silnikami M34)
- Tupolew ANT-6-4M-34R "Aviaarktika"
- Tupolew TB-3 SPB (mogły być podłączane dwa samoloty I-16 SPB.)
- G-52 - wersja doświadczalna z 1952 roku, uzbrojona w armatę 76,2 mm wz.1931 w kadłubie i dwie armaty 76,2 mm wz.1927 w skrzydłach (jeden prototyp)[3]
Użytkownicy
[edytuj | edytuj kod]Związek Radziecki
[edytuj | edytuj kod]- Flota Powietrzna
- Radzieckie Siły Powietrzne
- Lotnictwo Radzieckiej Marynarki Wojennej
Chiny
[edytuj | edytuj kod]- Nacjonalistyczne Chińskie Siły Powietrzne
Osiągi
[edytuj | edytuj kod]- Prędkość maksymalna: 212 km/h na wysokości 3000 metrów
- Zasięg: 2000 km
- Pułap: 4800 m
- Prędkość wznoszenia: 1,25 m / s
- Max. obciążenie powierzchni: 73 kg / m²
- Moc / masa: 0,15 kW / kg
- Czas wznoszenia: 5 min do 1000 metrów, 29 min do 3000 metrów
- Najlepszy czas obrotu: 40 sekund
- Rozbieg: 300 metrów
- Dobieg: 330 metrów
Uzbrojenie
[edytuj | edytuj kod]- Broń: 5-8 × 7,62 mm karabiny maszynowe, 100 DA 63 okrągłe (bębenkowe) magazynki
- Bomby: do 2000 kg bomb
- Do wersji TB-3 SPB mogły być podłączane dwa samoloty I-16 SPB.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ В.В. Шавров: Самолёты страны советов. Москва: ДОСААФ, 1974, s. 56.
- ↑ E. Riabczikow, A. Magid Stanowlenije, Moskwa 1978, s. 132, za: W. Suworow Dzień "M", Rebis Poznań 2008, s. 39
- ↑ Dariusz Paduch. Obiekt G-52. Ciężka artyleria w lotnictwie sowieckim. „Technika Wojskowa Historia” nr specjalny 4/2016, s. 30-31
Galeria
[edytuj | edytuj kod]
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe | |
| Samoloty szturmowe | |
| Samoloty szkolne i treningowe | |
| Samoloty i szybowce transportowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
