Płazów

Płazów
	wieś
	; Kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła z 1822 roku
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	lubaczowski
Gmina	Narol
Liczba ludności (2021)	408
Strefa numeracyjna	16
Kod pocztowy	37-614
Tablice rejestracyjne	RLU
SIMC	0607021
	Położenie na mapie Polski Płazów
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Płazów
	Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego Płazów
	Położenie na mapie gminy Narol Płazów
	50°18′45″N 23°14′34″E/50,312500 23,242778
	Multimedia w Wikimedia Commons

Płazów – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Narol^[4]^[5]. Leży na pograniczu Płaskowyżu Tarnogrodzkiego i Równiny Biłgorajskiej, u podnóża krawędzi Roztocza Wschodniego. Przez wieś przepływa potok Lubówka, dopływ rzeczki Wirowa, uchodzącej do Tanwi. Płazów uzyskał lokację miejską w 1614 roku, zdegradowany około 1815 roku^[6], należał do starostwa niegrodowego lubaczowskiego na początku XVIII wieku^[7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Części wsi

Integralne części wsi Płazów^[4]^[5]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0607038	Łozy	przysiółek

Historia

Płazów był niegdyś miastem założonym na prawie magdeburskim w 1614 na mocy przywileju króla Zygmunta III Wazy. Założycielem miasta był Jan Płaza z Mstyczowa, starosta lubaczowski i niepołomicki. Miasto miało też drugą nazwę: Lubella, pochodzącą od nazwą rzeczki, nad którą leży. Nie osiągnęło nigdy dużego znaczenia, było jednak prężnym lokalnym ośrodkiem rzemiosła i wymiany towarowej. Jeszcze w 1785 r. władze austriacki zaliczały Płazów do miasteczek, wkrótce jednak (w nieznanym bliżej roku) utracił prawa miejskie.

W XIX wieku działał w Płazowie drzeworytnik Mateusz Kostrzycki, tradycję drzeworytniczą kontynuował jego syn Maciej. Produkowano głównie święte obrazki, które sprzedawane były na jarmarkach, odpustach i targach. Do obecnych czasów zachowało się 13 matryc z drzeworytami płazowskimi, wyeksponowane są w Muzeum Etnograficznym w Krakowie i stanowią jednolity największy i najcenniejszy tego typu zbiór w Polsce.^[8]

W 1921 roku w Płazowie było 173 domy. W 1934 roku została utworzona zbiorowa gmina Płazów, w której skład weszły dotychczasowe gminy jednostkowe: Płazów, Ruda Różaniecka, Huta Różaniecka, Żuków, Freifeld i Gorajec.

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie lubaczowskim województwa lwowskiego. W latach 1944–1946 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 13 Polaków^[9].

Od 22 sierpnia 1940 roku funkcjonował w Płazowie obóz pracy przymusowej dla Żydów, przebywało w nim około 1250 osób, głównie z Warszawy i okolic. Umiejscowiony był w centrum, około 100 metrów na północ od kościoła. Przetrzymywani w nim Żydzi zajmowali się głównie kopaniem rowu i sypania wału granicznego w okolicy Łówczy. Część tego wału do dziś można znaleźć w lasach między Łówczą a Płazowem. We wrześniu 1940 roku wybuchła w obozie epidemia czerwonki. Niemcy wtedy zabili część chorych i zakopani zostali w tworzonym wale granicznym. Na przełomie października i listopada 1940 roku obóz został likwidowany^[10].

W 1954 roku gmina została podzielona na gromady, a w 1973 roku wieś włączono do gminy Narol.

Kościół

Osobny artykuł: Parafia św. Michała Archanioła w Płazowie.

Powstanie parafii w Płazowie pw. św. Archanioła Michała jest związane z założeniem miasta na mocy przywileju króla Zygmunta III Wazy w 1614 roku. Założyciel miasta Płazowa Jan Płaza z Mstyczowa, wielkorządca zamku krakowskiego oraz starosta lubaczowski i niepołomicki, zbudował drewnianą kaplicę dla o.o. Dominikanów, którzy zaraz z powodu braku uposażenia ją opuścili. W 1615 roku na prośbę miejscowej ludności bp Jerzy Zamoyski z Diecezji Chełmskiej zlecił opiekę nad kościołem ks. Sebastianowi Kozubskiemu (proboszczowi z Narola), a po jego śmierci, następnym proboszczem został ks. Błażej Zieliński.

Instalacji kanonicznej parafii dokonał ks. Jan Sosin wikariusz generalny biskupa Chełmskiego 12 czerwca 1630 roku. Ok. 1639 roku starosta lubaczowski Jerzy Ossoliński ufundował drewniany kościół pw. Świętej Trójcy i św. Michała Archanioła. W 1639 roku król Władysław IV Waza dokonał uposażenia parafii, do której należały: Płazów, Krupiec, Gorajec, Brusno i Żuków. W 1717 roku kościół spłonął i zaraz z fundacji starosty lubaczowskiego Adama Mikołaja Sieniawskiego, zbudowano następny drewniany kościół. Następnie do parafii przyłączono wsie: Hutę Bruśnieńską, Lubliniec, Rudę Rożaniecką, Rudkę Bruśnieńską i Hutę Borową.

W 1818 roku parafianie przy wsparciu barona Hermana Brunickiego i Zarządu Dóbr Kameralnych w Lubaczowie rozpoczęli budowę murowanego kościoła, który został poświęcony 6 stycznia 1822 roku, a konsekrowany w 1843 roku. W 1849 roku do parafii przyłączono Łówczę. W 1912 roku powstała placówka filialna parafii Płazów w Nowym Bruśnie, w 1945 roku w Hucie Różanieckiej, w 1966 roku w Rudzie Różanieckiej^[11].

Edukacja

Początki szkolnictwa parafialnego w Płazowie są datowane na początek XIX wieku, gdy na jakiś czas przed 1830 rokiem powstała ruska szkoła parafialna (Schola parochialis)^[12].

W 1864 roku jest wzmiankowana szkoła parafialna ruska, której nauczycielem był Michał Krussu. W latach 1867–1873 była szkoła trywialna. W latach 1873–1874 szkoła ponownie była parafialna, a w latach 1874-1879 była filialna. Od 1879 roku szkoła stała się jednoklasowa; szkoły wiejskie były męskie, a od 1890 roku stały się mieszane (koedukacyjne). Od 1897 roku szkoła posiadała nauczycieli pomocniczych, którymi byli: Jan Krasucki (1897-1898), Michał Horoszko (1898-1900), Władysław Zatlowski (1900-1901), Klementyna Budzyńska (1903-1904), Maria Barówna (1905-1907), Natalia Koralewicz (1907-1909), Weronika Koralewicz (1909-1914).

Kierownicy Szkoły w Płazowie.

1863–1864. Michał Krussu^[13].

1864–1865. Michał Krupa^[14].

1865–1872. Grzegorz Kopyściak.

1872–1874. Dymitr Łepak^[15].

1874–1875. Jan Chomin^[16].

1875–1876. ks. Aleksander Maciejewicz^[17].

1876–1877. ks. Jan Niziołek^[18].

1877–1879. Jerzy Kapuściak^[19].

1879–1882. Karol Polakiewicz.

1882–1889. Teodor Kondrat^[20].

1889–1891. Piotr Fitowski^[21].

1891–1894. Teodor Kondrat.

1894–1895. Stanisław Maszlanka^[22].

1895–1902. Józef Kokurewicz^[23].

1902–1906. Eustachy Budzynowski^[24].

1906–1907. Zofia Barówna^[25].

1907–1914(?). Józef Koralewicz^[26].

Zabytki

Układ miasteczka z placem dawnego rynku i siecią wąskich uliczek, bez historycznej zabudowy;
Murowany rzymskokatolicki kościół parafii św. Michała Archanioła, zbudowany w latach 1818-1821 r. na miejscu poprzednich, drewnianych obiektów (pierwszy z 1614 r., drugi z pocz. XVIII w.), konsekrowany w 1843 r. Przed kościołem stoją dwie parawanowe dzwonnice i pomnik z 1928 r. upamiętniający 10 rocznicę odzyskania niepodległości, odnowiony w 1991 r.;
Murowana cerkiew pw. Zaśnięcia Matki Bożej z 1936 zbudowana na miejscu drewnianej z 1728, nieużywana;
Murowany budynek dawnej karczmy z przełomu XVIII i XIX wieku.

Zobacz też

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 102380
↑ Wieś Płazów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-22] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 931 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b ^c GUS. Wyszukiwarka TERYT
↑ ^a ^b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 60-61.
↑ Wiesław Bondyra, Własność ziemska w województwie bełskim w czasach saskich, Lublin 2015, s. 34.
↑ GrzegorzG. Ciećka GrzegorzG., "Drzeworyt płazowski dziedzictwem narodowym Polski", Z Roztocza na Grzędę Sokalską. Szkice historyczne i literackie, s. 84-101., 2 maja 2021 .
↑ SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 496, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
↑ J.J. Grechuta J.J., Obozy pracy dla Żydów w południowo-wschodniej części dystryktu lubelskiego w 1940r, 2007 .
↑ Opis parafii na stronie diecezji
↑ "Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Graeco Catholicae Premisliensis pro Anno Domini MDCCCXXX" strona 76
↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien fűr das Jahr 1864 (str. 344) [dostęp 2019-08-22]
↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien fűr das Jahr 1865 (str. 352) [dostęp 2019-08-22]
↑ "Szematyzm...na rok 1873" strona 388
↑ "Szematyzm...na rok 1875" strona 415
↑ "Szematyzm...na rok 1876" strona 424
↑ "Szematyzm...na rok 1877" strona 409
↑ "Szematyzm...na rok 1878" strona 393
↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodsomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1883 (str. 399) [dostęp 2019-08-21]
↑ "Szematyzm...na rok 1890" strona 427
↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1895 (str. 427) [dostęp 2019-08-21]
↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1896 (str. 427) [dostęp 2019-08-21]
↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1903 (str. 548) [dostęp 2019-08-22]
↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1907 (str. 571) [dostęp 2019-08-22]
↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1908 (str. 571) [dostęp 2019-08-21]

Linki zewnętrzne

Płazów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 281 .
Piszczki, las w Płazowie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 233 .
Strona poświęcona drzeworytowi płazowskiemu
Drzeworyty ludowe z Płazowa, kolekcja na stronie Wirtualnego Muzeum Drzeworytów Ludowych
Mapa katastralna wsi Płazów z 1856

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 102380

[pwl-2] Wieś Płazów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-22] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[poczta-3] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 931 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[teryt-4] GUS. Wyszukiwarka TERYT

[roz-5] Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[6] Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 60-61.

[7] Wiesław Bondyra, Własność ziemska w województwie bełskim w czasach saskich, Lublin 2015, s. 34.

[8] GrzegorzG. Ciećka GrzegorzG., "Drzeworyt płazowski dziedzictwem narodowym Polski", Z Roztocza na Grzędę Sokalską. Szkice historyczne i literackie, s. 84-101., 2 maja 2021 .

[9] SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 496, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .

[10] J.J. Grechuta J.J., Obozy pracy dla Żydów w południowo-wschodniej części dystryktu lubelskiego w 1940r, 2007 .

[11] Opis parafii na stronie diecezji

[12] "Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Graeco Catholicae Premisliensis pro Anno Domini MDCCCXXX" strona 76

[13] Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien fűr das Jahr 1864 (str. 344) [dostęp 2019-08-22]

[14] Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien fűr das Jahr 1865 (str. 352) [dostęp 2019-08-22]

[15] "Szematyzm...na rok 1873" strona 388

[16] "Szematyzm...na rok 1875" strona 415

[17] "Szematyzm...na rok 1876" strona 424

[18] "Szematyzm...na rok 1877" strona 409

[19] "Szematyzm...na rok 1878" strona 393

[20] Szematyzm Królestwa Galicji i Lodsomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1883 (str. 399) [dostęp 2019-08-21]

[21] "Szematyzm...na rok 1890" strona 427

[22] Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1895 (str. 427) [dostęp 2019-08-21]

[23] Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1896 (str. 427) [dostęp 2019-08-21]

[24] Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1903 (str. 548) [dostęp 2019-08-22]

[25] Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1907 (str. 571) [dostęp 2019-08-22]

[26] Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1908 (str. 571) [dostęp 2019-08-21]

[2]

[3]

[4]

[1]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

Miasta	Narol
Wsie	Chlewiska Dębiny Huta Różaniecka Huta-Złomy Jędrzejówka Kadłubiska Lipie Lipsko Łówcza Łukawica Narol-Wieś Płazów Podlesina Ruda Różaniecka Wola Wielka
Osada	Stara Huta
Integralne części wsi	Biedronie Bienaszówka Brzezinki Dolinki Gajówka Garby Jacków Ogród Jezioro Kijasówka Łozy Majdan Marcówka Maziarnia Michalec Piaski Piła Pizuny Podsigła Samolaki Stara Huta-Gajówka Trzy Kopce Wola Złomy Polskie Złomy Ruskie

Przynależność wojewódzka	woj. lwowskie (1923–39) woj. rzeszowskie (1945–75)
Miasta / Prawa miejskie (← 1923–34 →)	Cieszanów (od 1934) Lubaczów
Miasteczka (← 1923–34)	Cieszanów (→) Lipsko Narol Oleszyce Płazów
Gminy miejskie (← 1923–39 i 1944–75)	Cieszanów Lubaczów
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–39, 1944–54 i 1973–75)	Cieszanów Dąbków (1949–54) Dzików Stary (Stary Dzików) Horyniec Lipsko (do 1954) Lisie Jamy* (do 1954) Lubaczów (do 1948 i od 1973) Narol (od 1973) Narol Miasto (do 1954) Oleszyce (do 1954) Oleszyce (od 1973) Oleszyce Stare (1944–54) Płazów (do 1954) Wielkie Oczy (←* od 1944**)
Gromady (1954–72)	Basznia Dolna (1960–72) Bihale (1954–59) Brusno Nowe (1954–59) Cewków (1954–68) Chotylub (1954–59) Dachnów (1954–72) Dąbków (1954–72) Dzików Stary (1954–72) Horyniec (1954–72) Kobylnica Wołoska (1954 → (i~~1961~~)) Krowica Hołodowska (1954–72) Lisie Jamy (1954–72) Lubaczów (1954–60) Lubliniec Nowy (1954–72) Łukawica (1954–72) Łukawiec (1954–68) Młodów (1960–61) Narol (1954–72) Niemstów (1954–59) Oleszyce (1954–72) Oleszyce Stare (1954–61) Płazów (1954–72) Podlesie (1954–60) Ruda Różaniecka (1954–72) Werchrata (1954–72) Wielkie Oczy (1954–72)
Legenda	* do 1939 w powiecie jaworowskim ** częściowo do ZSRR w 1944

Gminy miejskie	Bnin (1395–1934) Boćki (1509–1934) Brzostek (1367–1934, od 2009) Budzyń (1458–1934, od 2021) Ciężkowice (1348–1934, od 2000) Czarny Dunajec (1879–1896, 1925–1934, od 2023) Dobrzyca (1440–1934, od 2014) Gąsawa (1388–1934, od 2024) Gębice (1425–1934) Jagielnica (1518–1934) Jaraczewo (1519–1934, od 2016) Jazłowiec (1519–1934) Kopanica (1450–1934) Lanckorona (1366–1934) Łohiszyn (1570–1934, od 1959^OTP) Mielnik (1440–1934) Mieścisko (1474–1934, od 2024) Narew (1529–1934) Niżankowice (1431–1934, od 1940^OTP) Nowe Miasto nad Wartą (1283–1934) Nowy Dwór (1578–1934) Nowy Wiśnicz (1616–1934, od 1994) Obrzycko (1458–1934, od 1990) Odelsk (1546–1934) Piaski (1775–1934) Powidz (1243–1934) Rogowo (1380–1580, 1672–1934) Rostarzewo (1752–1934) Rychtal (1294–1934, od 2024) Ryczywół (1426–1934) Rynarzewo (1299–1934) Stara Sól (1557–1934, od 1940^OTP) Szereszów (1569–1934, od 1940^OTP) Święciechowa (1277–1934) Ulanów (1616–1934, 1941–1945, od 1958) Uście Solne (1616–1934) Władysławów (1727–1870, 1919–1934) Wojnicz (1369–1934, od 2007) Zaniemyśl (1742–1934, 1940–1948, od 2025)
Gminy wiejskie z prawami miejskimi	Bircza (1464–1934, od 2024) Bukowsko (1720–1934) Dubiecko (1407–1934, od 2021) Dynów (1436–1934, od 1946) Jaćmierz (1437–1934) Jaśliska (1407–1934) Jezierzany (?–1934) Mrzygłód (1431–1934) Nowe Miasto Przemyskie (1463–1934) Nowotaniec (1444–1934) Osiek Jasielski (1363–1934) Rybotycze (1600–1934) Sołotwina (?–1934, od 1940^OTP) Zarszyn (1395–1934)
Gminy wiejskie z prawami miasteczka	Alwernia (1778–1934, od 1993) Babice nad Sanem (1484–1934) Baligród (1634–1934) Białobożnica (1910–1934) Biały Kamień (1493–1934) Bilcze Złote (1896–1934) Bobowa (1399–1934, od 2009) Brzozdowce (1526–1934) Bukaczowce (1489–1934, od 1940^OTP) Chocimierz (1444–1934) Chołojów (1650–1934) Czchów (1355–1934, od 2000) Czernelica (1575–1934, od 1940^OTP) Czudec (1427–1934) Dębowiec (1349–1934) Dobrotwór (1472–1934, od 1959^OTP) Dunajów (1424–1934) Dźwinogród (1784–1934) Felsztyn (1380–1934) Firlejów (1570–1934) Fredropol (1720–1934) Frysztak (1366–1934) Gołogóry (1469–1934) Gródek (1453–1934) Gwoździec (1540–1934, od 1940^OTP) Hussaków (1525–1934) Jabłonów (1602–1934, od 1940^OTP) Janów (1590–1934) Jasienica Rosielna (1727, 1857–1934) Jawornik Polski (1472–1934, od 2024) Jedlicze (1768–1934, 1959–1966^OTP, od 1967) Jezierna (1542–1934) Jezupol (1591–1934, od 1940^OTP) Jodłowa (1765–1934) Kamionka Wielka (1784–1934) Knihynicze (1563–1934) Kołaczyce (1358–1934, od 2010) Konkolniki (1880–1934) Korczyna (1516–1934) Kozłów (1577–1934, od 1961^OTP) Krasiczyn (1620–1934) Krościenko (1348–1934, 1973–1982) Krukienice (1490–1934) Krystynopol (1695–1934, od 1951) Krzywcza (1398–1934) Krzywcze Górne (?–1934) Kudryńce (1518–1934) Kukizów (1538–1934) Kułaczkowce (?–1934) Laszki Murowane (1560–1934) Leszniów (1471–1934) Lipnica Murowana (1326–1934) Lipsko (1620–1934) Lubycza Królewska (1764–1934, od 2016) Lutowiska (1742–1934) Łysiec (1652–1934, od 1940^OTP) Magierów (1595–1934, od 1940^OTP) Majdan Królewski (1763–1934) Marjampol (1670–1934) Markopol (1628–1934) Milówka (1818–1934) Narajów (1592–1934) Narol (1672–1934, od 1996) Nawaria (1578–1934) Niebylec (1581–1934) Niżniów (1508–1934) Obertyn (?–1934) Oleszyce (1578–1934, od 1989) Pistyń (1756–1934) Płazów (1614–1934) Podgrodzie (?–1934) Podkamień Cetnerowski (1441–1934, od 1940^OTP) Podkamień Jabłonowski (1515–1934) Potok Złoty (1601–1934, od 1984^OTP) Potylicz (1498–1934) Probużna (1785–1934) Pruchnik (1436–1934, od 2011) Przecław (1419–1934, od 2010) Radomyśl nad Sanem (1556–1934) Ryglice (1760, 1843–1934, od 2001) Rzochów (1386–1934) Sokołów (1879–1934) Sokołówka (1685–1934) Stanisławczyk (1626–1934) Stojanów (1547–1934) Stratyn (1671–1934) Strusów (1434–1934) Strzeliska Nowe (1513–1934) Szczucin (1745–1934, od 2009) Szczurowice (1648–1934) Świrz (1427–1934) Tarnoruda (1578–1934) Tartaków (1685–1934) Toporów (1450–1934) Touste (1720–1934) Tylicz (1363–1934) Tymbark (1353–1934) Tyrawa Wołoska (1707–1934) Ułaszkowce (1701–1934) Uście Biskupie (1498–1934) Uście Ruskie (1739–1934) Uście Zielone (1548–1934) Uścieczko (1661–1934) Waręż (1538–1934) Wielkie Oczy (1671–1934) Wielopole Skrzyńskie (1328–1934) Witków Nowy (?–1934) Wojniłów (1552–1934, od 1960^OTP) Zakliczyn (1557–1934, od 2006) Zarudzie (1784–1934) Zbyszyce (1784–1934) Żmigród Nowy (1373–1934) Żołynia (1740–1934)