[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Mała Buczynowa Turnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mała Buczynowa Turnia
Ilustracja
Widok ze Świstowej Czuby
Państwo

 Polska

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2172 m n.p.m.

Pierwsze wejście

1900 r.
ks. Walenty Gadowski z osobami towarzyszącymi

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Mała Buczynowa Turnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Mała Buczynowa Turnia”
Ziemia49°13′40″N 20°02′36″E/49,227778 20,043333

Mała Buczynowa Turnia (słow. Malá bučinová veža, Malá Bučinová turnia, niem. Kleiner Buchentalturm, węg. Kis-Buczyna-torony[1]) – szczyt w grupie Buczynowych Turni, znajdujący się w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, pomiędzy Wielką Buczynową Turnią, od której oddziela ją głęboka Buczynowa Przełęcz, a Ptakiem, od którego oddziela ją Wyżnia Przełączka pod Ptakiem[2].

Mała Buczynowa Turnia to szczyt o trzech wierzchołkach. Najwyższy jest środkowy, północno-zachodni jest minimalnie niższy, wschodni jest niższy o ok. 10 m. Ściana północna o wysokości około 200 m opada na piargi Zadnich Usypów w Pańszczycy. Na południową stronę do Doliny Roztoki z dwóch skrajnych wierzchołków schodzą dwie grzędy tworzące obramowanie dla Szerokiego Żlebu Buczynowego. Orograficznie prawa grzęda tworzy wschodnie zbocza Dolinki Buczynowej. Znajduje się w niej Buczynowy Przechód i Buczynowa Kopka. Grzęda lewa oddziela Szeroki Żleb Buczynowy od Żlebu pod Krzyżnem[2].

Mimo że szczyt nazywa się Buczynowy, w istocie jego południowe stoki opadają głównie do Doliny Roztoki. Jedynie niewielka ścianka północno-zachodnia opada do Dolinki Buczynowej[2].

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]
Mała Buczynowa Turnia zaznaczona po lewej – widok z Pańszczycy

szlak turystyczny czerwony Szlak Orlej Perci trawersuje zbocza wierzchołka północno-zachodniego po stronie Doliny Roztoki, przekracza Szeroki Żleb Buczynowy wyprowadzając na siodełko w najwyższej części jego lewej grzędy, następnie trawersuje południowe stoki wierzchołka wschodniego, omijając go. Jest on ze szlaku łatwo osiągalny i często turyści wchodzą na niego. Z wierzchołka widoczna jest panorama podobna do tej z Krzyżnego. Przez około 30 m szlak prowadzi granią, następnie schodzi w dół i znów aż do Krzyżnego trawersuje stoki południowe[2].

  • Czas przejścia z Zawratu na Krzyżne: 6:40 h
  • Czas przejścia z Krzyżnego na Kozi Wierch (część Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowa!): 3:35 h[3].

Taternictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze turystyczne wejście na Małą Buczynową Turnię:

Na Małej Buczynowej Turni dopuszczalna jest wspinaczka skalna, ale tylko od strony południowej[5]. Przed około 100 laty północna ściana Małej Buczynowej Turni była popularnym obiektem wspinaczkowym taterników, obecnie praktycznie nikt na niej się nie wspina (z powodu zakazu, ale również kruchości ścian). W opisie jej dróg wspinaczkowych istnieje duże zamieszanie. Istnieją liczne drogi wspinaczkowe na ścianach południowych, mało jednak popularne, taternicy wspinają się tutaj rzadko[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. a b c d e Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
  3. Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.
  4. Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Granacka Przełęcz – Wołoszyn, t. 3, Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992.
  5. Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [online] [dostęp 2019-01-04].