Blohm & Voss Bv 141

Blohm & Voss Bv 141

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Blohm & Voss
Typ	samolot rozpoznawczy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji metalowej, niesymetrycznej budowie, usterzenie asymetryczne, podwozie chowane w locie
Załoga	3
Dane techniczne
Napęd	1 silnik gwiazdowy BMW-801A
Moc	1560 KM (1163 kW)
Wymiary
Rozpiętość	17,50 m
Długość	13,95 m
Wysokość	3,60 m
Masa
Własna	4700 kg
Startowa	5690 kg
Osiągi
Prędkość maks.	438 km/h (na poziomie lotniska) 440 km/h (na wysokości 5000 m)
Prędkość wznoszenia	1,5 (2,8) m/s
Pułap	10000 m
Pułap praktyczny	10000
Zasięg	1200 km (normalny) 1900 km (maksymalny)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 stałe karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,9 mm z przodu 2 ruchome karabiny maszynowe MG 15 kal. 7,9 mm z tyłu 4 bomby SC 50 (po 50 kg)
Użytkownicy
Niemcy
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Blohm & Voss Bv 141 – niemiecki samolot rozpoznawczy. Zaprojektowany i zbudowany w 1937 roku w niemieckiej wytwórni lotniczej Blohm & Voss w Hamburgu.

W 1937 roku dowództwo Luftwaffe ogłosiło konkurs na nowy taktyczny samolot rozpoznawczy. W odpowiedzi opracowano szereg projektów, wśród których znalazł się również Ha 141 (skrót od Hamburger Flugzeugbau) autorstwa dr inż. Richarda Vogta z zakładów Blohm & Voss. Projekt jednosilnikowego samolotu rozpoznawczego, wykazywał nietypową niesymetryczną budowę, jego trzyosobowa kabina znajdowała się bowiem na płacie z prawej strony od właściwego kadłuba, zakończonego silnikiem i usterzeniem. Projekt ten został jednak odrzucony.

Pomimo tego zakłady Blohm & Voss zdecydowały się na wybudowanie prototypu tego samolotu, pod oznaczeniem Ha 141-0 (później Blohm & Voss Bv 141 V-2). Maszyna została oblatana 25 lutego 1938 roku, wykazując dobre właściwości lotne, co przyczyniło się do zamówienia 3 kolejnych prototypów. We wrześniu 1938 roku oblatano następny prototyp oznaczony jako Bv 141 V-1, o przeprojektowanym kształcie kabiny. Wszystkie prototypy (w tym ostatni - V-3) napędzane były 9-cylindrowym silnikiem gwiazdowym BMW-132N o mocy 952 KM (700 kW).

Prototypy samolotu Bv 141 zachowywały się w locie poprawnie, ponieważ moment wynikający z asymetrii ciągu zrównoważony był oddziaływaniem strumienia zaśmigłowego na usterzeniu pionowym, a niesymetryczne położenie środka masy było równoważone przez moment oporu śmigła. Zamówiono 5 samolotów serii doświadczalnej oznaczonej jako A-0, która otrzymała równoległe numery prototypów (V-4 do V-8) i została ona włączona do prób, w tym także bojowych. Próby te wypadały pomyślnie, lecz dowództwo Luftwaffe niechętnie odnosiło się do tak nowatorskiej konstrukcji samolotu. Głównym zarzutem była zbyt mała moc silnika. Wobec tego opracowano nową wersję samolotu dostosowaną do 14-cylindrowego silnika w układzie podwójnej gwiazdy BMW-801 o mocy 1564 KM (1150 kW). Zmieniono także budowę płatowca, zwiększając rozpiętość i zmieniając obrys płata oraz kształt i przekrój kadłuba. Zasadniczej zmianie uległo usterzenie poziome, które stało się niesymetryczne, przesunięte w lewo, przez co tylny strzelec miał nieograniczone pole ostrzału. Pierwszy samolot nowej wersji B-01 został oblatany w styczniu 1941 roku. Zbudowano jeszcze 5 samolotów Bv 141B-0, lecz ostatecznie Luftwaffe zrezygnowała z tej konstrukcji w związku z wejściem do uzbrojenia samolotu rozpoznawczego Focke-Wulf Fw 189.

Zbudowano tylko prototypy oraz krótką serię informacyjną. Samoloty nie były eksploatowane bojowo, wykonywały jedynie loty doświadczalne.

Samolot rozpoznawczy Blohm & Voss BV 141 był dolnopłatem o konstrukcji metalowej, niesymetrycznej budowie, usterzenie asymetryczne, podwozie chowane w locie. Napęd: 1 silnik gwiazdowy BMW-132N (w późniejszych wersjach BMW-801), śmigło trójłopatowe metalowe.

Blohm & Voss Bv 141