Heinkel He 118
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
zima 1935/36 |
Liczba egz. |
15 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 x Daimler-Benz DB 600C 12-cylindrowy, chłodzony cieczą doładowany silnik tłokowy |
Moc |
656 kW (880 KM) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
15.00 m |
Długość |
11.80 m |
Wysokość |
3.10 m |
Powierzchnia nośna |
37.70 m² |
Masa | |
Własna |
2,450 kg |
Startowa |
3,775 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
395 km/h |
Prędkość przelotowa |
335 km/h |
Pułap |
6000 m |
Zasięg |
1,250 km |
Współczynnik obciążenia konstrukcji |
100 kg/m² |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 stałe karabiny 7.92 mm MG 17 w skrzydłach;
1 ruchomy, tylny karabin MG 15 w kabinie, do 500 kg bomb |
Heinkel He 118 – niemiecki bombowiec, zaprojektowany jako konkurent dla Junkersa Ju 87, jednak nie został zamówiony przez Luftwaffe.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zaprojektowany przez braci Günter, jako konwencjonalny jednopłat z odwróconym skrzydłem mewy. Początkowo projektowany był równolegle z myśliwcem He 112 i początkowo oznaczany był jako He 113. Oblot prototypu He 118V1 odbył się zimą 1935/36. Zastosowano w nim angielski 12-cylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą silnik Rolls-Royce Buzzard o mocy startowej 621 kW napędzający trójłopatowe śmigło o zmiennym skoku. W drugim prototypie zastosowano silnik DB-600 o mocy startowej 647 kW. Pierwsze testy wykazały konieczność wniesienia poprawek korygujących niezadowalającą stateczność oraz sterowność. Osiągnięto wówczas w locie poziomym prędkość 435 km/h. Technisches Amt złożył zamówienie na 10 egzemplarzy przedprodukcyjnych zarówno w firmie Heinkel, jak i Junkers.
Wraz z początkiem czerwca 1936 roku Ju-87V2 i He-118V2 zostały zaprezentowane przedstawicielom Technisches Amt i RLM w ośrodku badawczym w Rechlinie. Pokaz pilotowanego przez kpt. Heinrichsa prototypu okazał się niepowodzeniem. Konkurencyjny Ju-87 umożliwiał nurkowanie niemal pod kątem prostym, podczas gdy Heinkel nie przekroczył nawet 50°. Tym samym zapadła decyzja o wprowadzeniu do produkcji konstrukcji Junkersa. Ówczesny kierownik Technisches Amt, płk Ernst Udet nalegał jednak na ponowną próbę możliwości He-118, która zakończyła się dla niego skokiem ze spadochronem i rozbiciem samolotu. Przypieczętowało to los samolotu. Ostatecznie dwa egzemplarze zamówiło lotnictwo Japonii, gdzie były testowane pod oznaczeniem DXHe1, a efektem badań prowadzonych na tych samolotach było rozpoczęcie produkcji japońskiego Yokosuka D4Y Suisei. Samoloty serii przedprodukcyjnej wykorzystano do różnych testów i skierowano je do szkół lotniczych.