Capsicum

Capsicum

Capsicum annuum

Classificacion de Cronquist (1981)

Règne	Plantae
Sosrègne	Tracheobionta
Division	Magnoliophyta
Classa	Magnoliopsida
Sosclassa	Asteridae
Òrdre	Solanales
Familha	Solanaceae

Genre

Capsicum
L., 1753

Classificacion APG III (2009)

Classificacion APG III (2009)

Reng de precisar	Angiospèrmes
Reng de precisar	Dicotiledonèas vertadièras
Reng de precisar	Nuclèu de las Dicotiledonèas vertadièras
Reng de precisar	Asteridèas
Reng de precisar	Lamiidèas
Òrdre	Solanales
Familha	Solanaceae
Sosfamilha	Solanoideae
Tribú	Capsiceae

Capsicum es un genre de plantas de la familha de las Solanaceae (familha de la tomata e del tabac). Es lo nom generic dels pebrons. Òm tròba per exemple l'espècia Capsicum frutescens, o pebre d'òrt comun, que las varietats van del suau al fòrt. Lo fruch es una baia que las granas cabon dins un pericarp avent la forma d'una dòlça o d'una campana. Lo genre Capsicum compren quaranta espècias e qualque 300 varietats de cultivo (cultivars) de plantas que produson de baias carnudas. Las cinc espècias pus importantas, que son las solas adomegidas e cultivadas, de pebrons son Capsicum annuum, Capsicum baccatum, Capsicum chinense, Capsicum frutescens e Capsicum pubescens.

Los pebrons an de formas e de talhas desparièras, mas apertenon totes al genre Capsicum. Son cultivats o butan de faiçon salvatge en Mexic, als Estats Units, en America del Sud, a las Caribas, en Africa, en Índia, en China e Asia del Sud-Èst, etc .

Los pebrons del genre Capsicum, representants màger de la sabor picanta, son originaris d'Amrica del Sud, del Mexic e d'America centrala^[1], ont èran cultivats coma de plantas d'òrt per sos fruches de qualitats alimentàrias e aromaticas.

Los pebrons son ara cultivats dins 64 païses, Índia produsent d'esperela 38,7 % de la produccion mondiala (3,4 milions de tonas)^[2]. Son sempre mai utilizats per lors aspèctes decoratius e per lors proprietats medicinalas^[3].

Existís cinc espècias de pebrons que son domesticats, caduna destriabla (en partida) mercé a sas flors que son de color violeta, verda o blanca e a vegada maculadas de jaune e roge.

• 
  Flor de Capsicum annuum
• 
  Capsicum annuum Twilight
• 
  Flor de Capsicum bacatuum
• 
  Varietat tradicionala espanhòla de 'pimiento campanilla' (C. bacatuum)
• 
  Variatat bresiliana d' 'Aji Brazilian Red Pumpkin' (C. baccatum)

• Capsicum annuum que las fuèlhas son mai sovent blancas es l'espècia la mai cultivada. Pebron jalapeño, Ancho, Pebre de Caiena, los diferents Piments wax de paprica de Ongria, ne son. Tanben existís de varietats decorativas coma lo peruvian purple, de flors violetas, de sabor negligibla.
• Capsicum baccatum presenta mai sovent de flors blancas amb de maculas jaunas o verdas. son sovent de grandas plantas de mai d'un mètre de naut. Los Aji (pebrons d'America del Sud) apartenon a aquesta espècia.
• Capsicum chinense ven pas de China, al contrari de çò que suggerís lo nom mas d'America del Sud. Los fruches an una sabor caracteristica d'albricòt, mas son tanben d'entre los mai fòrts. Aquestas espècias son lentas de germenar e de madurar, e demandan un climat caud e umid (tropical).
• Capsicum frutescens presenta de varietats de flors blancas, tintadas de verd, amb d'antèras violetas. Son peu cultivadas, levat la varietat del Pebron Tabasco amb que se realiza lo celèbre Tabasco.
• Capsicum pubescens prepausa de varietats mens comunas en cultura, mai delicatas. Las flors son violetas, amb des antèras blancas. Es la sola espècia produsent de grana negras. Lo pebron rocoto fa partit d'aquesta espècia.

• 
  Capsicum pubescens, Rocoto Manzano Rojo
• 
  Rocoto de granas negras
• 
  Chile Manzano, espiceriá mexicana
• 
  Habanero (C. chinense)
• 
  C. frutescens var. conoides

Mai, existís 23 taxons fèrs, mai sovent de fruchs pichon, consomats pels ausèls, vector natural de reproduccion dels pebrons.

• Aji d'America Latina: Aji Amarillo, Aji Panca, Aji Amarillo del Peró, fòrt o doç
• Anaheim (C. annuum 'Anaheim') o Anaheim New Mexico, Pebron Coronado, Piment de Califòrnia, California Chile, Pebron del Nòu Mexic, Pebron del Rio Grande, doç
• Ancho (C. annuum) es de fach de Poblano secat, doç
• Àrbol ("arborescent"), Mexic, fòrt
• Pebron banana, jaune o roge, doç e sucrat
• Pebre de Caiena (C. frutescens) o Pebron Enrabiat', fòrt
• Chimayo, Nòu Mexic, fòrt
• Chipotle o Chipotle Morita, pebron Jalapeño roge (madut) sec e fumat, Mexic, fòrt mejan
• Cubanelle o Pebron cascabel Mexic, doç
• Pipèr d'Espeleta (C. annuum L. 'Gorria'), fòrt mejan
• Guajillo, Mexic, doç a fòrt mejan
• Pipèr doç de Gasconha (C. annuum) o Pipèr doç de las Lanas, o Pipèr d'Anglet, doç
• Habanero (C. chinense), Mexic, o Javanero, Pebron antilhés, Bondamanjak, Pebron sept marmites, Pebron sept court-bouillons, Jamaican Hot, Pebron lampion en Cariba, Scotch Bonnet als EUA, Pebron cabri a la Reünion, etc. fòrça fòrt
• Jalapeño (C. annuum) verd o roge (Jalapeño Morita), Mexic, fòrt mejan
• Pebron de Cabilia, Argeria, fòrt
• Malagueta, Mexic, fòrt
• Mulato, pròche del Ancho, Mexic, dolç
• Naga Viper, Assam, Sri Lanka, Bangla Desh, un dels mai fòrts del monde
• Pebron uèlh d'ausèl o Bird's eye chili, fòrça fòrt
• Paprica (C. annuum), o Pebron wax o Hot wax, Ongria, doç o fòrt mejan
• Pasilla, o Pebron Chilaca quand es fresc, Mexic, doç
• Pebron doç del País Basc, doç
• Pequin o Pebron ausèl, Pebron zozio, Pili-pili o Piri-piri, Mexic, Africa, Reünion, fòrça fòrt
• Poblano (C. annuum), (poblano = "de l'Etat de Puebla, Mexic") Estat de Puebla, Mexic, doç
• Capsicum annuum) o Pebron Doç, verd, jaune, roge o brun, doç
• Pulla, doç
• Puya fòrt mejan
• Rocoto, Andes
• Serrano, Mexic, fòrt mejan
• Tabasco o Tobasco, Mexic, fòrt mejan
• Tepin o Chiltepin Mexic, fòrt
• Trinidad moruga scorpion, Trinidad, un dels mai fòrt del mond
• Pebron vegetarian, fòrça popular a las Antilhas, doç e plan perfumat
• Pebron vietnamian, fòrt
• etc

La capsaïcina a per cibla un nociceptor especific existissent sonque en çò dels mamifèrs; los ausèls, qu'i son pas sensibles^[4], pòdon atal espandir las granas dels piments fòrça mai luènh, e sembla qu'aquò aja favorizat l'evolucion d'aqueste mecanisme de defensa^[5]. La capsaïcina empacha tanben lo desvelopament de las micòsis utilisant las perforacions de la pèl degudas als insèctes^[6].

Los pebrons fan partit de l'alimentacion de las Americas dempuèi al mens 9 500 ans. De rèstes arqueologics de domesticacion foguèron trobats dins lo Sud Oèst d'Eqüator fa mai de 6 000 ans. Lo piment sembla èsser estat una de las primièras plantas cultivadas autogama en America centrala e del Sud^[7].

Cristòl Colomb torna unes especimèns de pebrons a la cort del Portugal^[8]. Diego Álvarez Chanca, quirurgian acompanhant Colomb pendent son segond viatge, foguèt lo primier a evocar la preparacion d'un plat a basa de piments dins sas Letras^[9].

La propagacion dels pebrons en Asia es benlèu ligada als portugueses. La consomacion de pebron en Asia es en correlacion a la presancia de mercands portugueses; atal, la region de Goa es la region d'Índia avent la mai fòrte consomacion de piment.

Un condiment es una substéncia destinada assasonar, es a dire a relevar lo gost dels aliments o de las preparacions culinàrias, coma las salças. Lo piment venguèt un ingredient de base dins totas las cosinas tropicalas, pas unicament per sas sabors. Agrementar les plats de pebron auriá un efièch bactericid que permetriá de reduire fortament las infeccions a Helicobacter pylori.

Los pebrons contenon mai de vitaminas A que quin que siá autre fruch e legum e son una font importanta de vitamina C, de magnèsi e de fèrre^[10]. De notar que la produccion de vitamina A aumenta amb la maturacion del fruch alara que la produccion de vitamina C diminís^[11].

• 
  L'escala d'Scoville al mercat central de Houston, Texas
• 
  Taulièr de pebrons roges e verds sus un mercat turc
• 
  Pebron sus un taulièr
• 
  Pebrons en Cabilia, espècia importanta de la cosina argeriana
• 
  Pebron roge secat de Cabilia
• 
  Pebron secat a Catmandó

Las nombrosas varietats de pebrons se pòdon classificar del doç cap a fòrça fòrt. L'escala d'Scoville dona una idèa de la fòrça relativa de las diferentas varietats o cultivars. Atal, lo pebre de Caiena e lo pebron lenga d'ausèl, lo Habanero originari del Nòrd del Mexic son fòrça fòrts, alara que lo pipèr d'Espeleta cultivat en Bascoat (AOC) es mai doç. Pasmens ligada al taus en capsaïcina, l'escala d'Scoville es una classificacion subjectiva, repausant sus la sensacion percebuda. Permet donc pas de quantificar la fòrça dels pebronss. L'utilizacion de tecnicas quimicas coma la cromatografia permet de donar una responsa objectiva.

Beure l'aiga per atenuar la fòrça d'un pebron es inutil que la capsaïcina es idrofòba. Pasemns es solubla dins las grassas e la caseïna del lach neutraliza son accion suls receptors de la dolor. Cal evitar de se tocar los uèis, las labras e autras mucosas preparant de pebrons sos pena de sensacions de brutladura dolorosas. Mas la coseson, quitament perlongada, tampauc damatja aquesta fòrça, a la diferéncia de çò que se passa per la ceba, l'alh o l'escaluènha.

Lo piment es fòrça utilizat en medecina tradicionala. Los piments fòrts provòcan una fòrta salivacion, participan a la digestion e sont laxatius. La capsaïcina, principi actiu, estimula las mucosas de la boca, de l'estomac e dels intestins (movements peristaltics). Facilitant la susor, le piment participa e un rafresquiment de la pèl dins los païses cauds.

Totes los piments contenon de compausats fitoquimics coneguts collectivament jol nom de capsaïcinoids. La medecina modèrne utiliza la capsaïcina per tractar la dolor, los desòrdres respiratòris, lo zòna, los mals de dents e l'artriti.

• En laboratòri, la capsaïcina permetèt l'apoptòsi de las cellulas cancerosas pel rat^[12].
• Per la mirga, lo piment (la capsaïcina subretot) poiriá permetre una pèrda de pes en cas d'obesitat^[13],[14].
• De cercaires utilizèron de capsaïcina del piment per tuar las cellulas nerviosas del pancreas de mirga avent un diabèti de tipe 1, permetent a las cellulas productritz d'insulina de tornar a produire d'insulina^[15],[16]. Foguèt constatat que la quantitat d'insulina necessària per bassar la glicemia après un repai es reducha se lo repai content de piment^[17].
• Après l'apond de piment a l'alimentacion, le LDL, o « marrit » colesteròl, resistís mai de temps a l'oxidacion, çò que retarda lo desvelopament d'un risc màger per las malautiás cardiovasculàrias^[18].
• Tradicionalament, las espicias e lo piment permeton de contrarotlar los nivèls de contaminacion microbiana dels aliments dels païses amb pauc o pas de refrigeracion^[19].
• La capsaïcina enebís la creissença d'Helicobacter pylori^[20].

• Una ingestion cronica de piment pòt induire un reflus gastroesofagian^[21].
• Mai, una consomacion nauta de piment pòt èsser associada al càncer de l'estomac^[22]. D'aflatoxinas e compausats N-nitroso, cancerigèns, se trapan sovent dins la polvera de piment^[23].
• L'ingestion de pichonas quantitats de piment pòt agravar temporariament l'estat de pacients patissent d'emorroïdas (dolor, prosors e sagnaments).
• La consomacion de piments o d'autras espècias pòt agravar l'inflamacion de las malautiás articulàrias.

Los capsaicinoids dels pebrons permeton d'alunhar lors predators naturals. Estudiant de plants fèrs de piments, de cercaires mostrèron que Capsicum « se pimentava » segon la densitat de lors enemics: quand los insèctes so nombroses, los plants son mai sovent pimentats e, quand las atacas fongicas se multiplican, encara mai picants. Sens predacion, los pebrons son mai doces^[24].

Lo pebron pòt servir a fabricar un insecticid natural. Per l'obtenir, sufís de trissar fin 300 g (unas sièis ponhadas de pebron fresc o tres de pebron sec) puèi de mesclar a dos litres d'aiga. L'ensems es plan brandit dins un recipient de tap estanc per obtenir una mescla omogenèa (atencion als uèis). Enseguda, cal lo colar. De l'aiga sabonosa es aponduda a la solucion filtrada que se fixe sus las fuèlhas. S'obten atal un concentrat d'espandir rapidament amb un pulverizator o d'un asagador.

• 
  Formula de la capsaïcina
• 
  Pili Pili o lenga d'ausèl
• 
  Pebrons lampions
• 
  Pebres de Caiena
• 
  Pebron al madurat
• 
  Plant de pebron fòrt (capsicum annuum)
• 
  Capsicum annuum 'Fiesta', (Musèu de Tolosa)

• François Couplan, 1999 - Guide des condiments et épices du monde Ed. Delachaux et Niestlé, Lausanne
• G.J.H. Grubben, 2004 - Légumes. PROTA, 737 pages

• Solanacèas pel Musèu d'Istòria Naturala del Reialme Unit(en) Solanaceae Source