Internacia Junulara Kongreso

 

La sekva tabelo montras la informojn pri ĉiuj okazintaj aŭ anoncitaj IJK-j kaj donas la informojn pri urbo, lando, nombro de aliĝintoj kaj nombro de efektivaj partoprenintoj. Ĉe kelkaj kongresoj tamen estas dubinde, kiel interpreti la ununuran haveblan nombron de personoj.

Numero	Jaro	Urbo/loko	Lando	Nombro de registritaj partoprenantoj	Nombro de partoprenantoj
81	2025		Indonezio[3]
80	2024	Šventoji	Litovio	223[4]
79	2023	Linjano	Italio	227[5]
78	2022	Westelbeers	Nederlando [6]	288	233
77	2021	Interreto [7]		294
76	2020	Interreto [8]		367	316
75	2019	Liptovský Hrádok[9]	Slovakio	291	231
74	2018	Badajoz[10]	Hispanio	306	273
73	2017	Aného[11]	Togolando	136	110
72	2016	Vroclavo	Pollando	264
71	2015	Wiesbaden	Germanio	291
70	2014	Fortaleza	Brazilo	156	150
69	2013	Nazareto	Israelo	98[12]	80
68	2012	Hanojo	Vjetnamio	142[13]	145[14]
67	2011	Kievo	Ukrainio	320[15]	311[16]
66	2010	Santa Cruz del Norte	Kubo	~133[17]	181
65	2009	Liberec	Ĉeĥio	472	343
64	2008	Szombathely	Hungario	485	365
63	2007	Hanojo	Vjetnamio	175+	145
62	2006	Sarajevo	Bosnio kaj Hercegovino	379
61	2005	Zakopane	Pollando	478
60	2004	Kovrov	Rusio	385[18]	355
59	2003	Lesjöfors	Svedio	330
58	2002	Pato Branco	Brazilo	100
57	2001	Strasburgo	Francio		406
56	2000	Honkongo	Ĉinio		200
55	1999	Veszprém	Hungario	500
54	1998	Rijeka	Kroatio	378
53	1997	Assisi	Italio	470
52	1996	Güntersberge	Germanio	360
51	1995	Serovo	Rusio	350+	303
50	1994	Ĉonano	Sud-Koreio	241
49	1993	Vraca	Bulgario	173
48	1992	Montrealo	Kanado	104
47	1991	Karlskoga	Svedio	189
46	1990	Playa Giron	Kubo	153
45	1989	Kerkrade	Nederlando	525
44	1988	Zagrebo	Jugoslavio	769
43	1987	Krakovo	Pollando	1034
42	1986	Neurim (נעורים)	Israelo	106
41	1985	Eringerfeld	Germanio	425
40	1984	Swanwick	Britio	293
39	1983	Debrecen	Hungario	672
38	1982	Leuven	Belgio	315
37	1981	Oaxtepec	Meksiko	108
36	1980	Raŭmo	Finnlando	332
35	1979	Austerlitz	Nederlando	388
34	1978	Veliko Tarnovo	Bulgario	450
33	1977	Poitiers	Francio	325
32	1976	Tesaloniko	Grekio	350
31	1975	Fredericia	Danio	265
30	1974	Münster	Germanio	250
29	1973	Sarajevo	Jugoslavio	282
28	1972	Toruń	Pollando	250
27	1971	Edinburgh	Britio	150
26	1970	Graz	Aŭstrio	200
25	1969	Tyresö	Svedio	120
24	1968	Tarragona	Hispanio	130
23	1967	Roterdamo	Nederlando	90
22	1966	Pécs	Hungario	900
21	1965	Ōtsu	Japanio	250
20	1964	Amsterdamo	Nederlando	200
19	1963	Vraca	Bulgario	550
18	1962	Ystad	Svedio	70
17	1961	Wokingham	Britio	116
16	1960	Roterdamo	Nederlando	105
15	1959	Gdansko	Pollando	300
14	1958	Hamburgo	Germanio	126
13	1957	Villeneuve-lès-Avignon	Francio	30
12	1956	Büsum	Germanio	173
11	1955	L'Aquila	Italio	350	250
10	1954	Hilversum	Nederlando	90
9	1953	Wörgl	Aŭstrio	80
8	1952	Ry	Danio	108
7	1951	Haarlem	Nederlando	280
6	1950	Konstanz	Germanio	420
5	1949	Versailles	Francio	200
4	1948	Groet	Nederlando	285
3	1947	Ipswich	Britio	200
Dua mondmilito
2	1939	Tervuren	Belgio	400	350
1	1938	Groet	Nederlando	304+	203

Ĉiu moderna IJK havas sian propran emblemon uzatan por simboli konkrete tiujaran okazon de la aranĝo. Komuna vaste uzata simbolo por IJK ĝenerale ne ekzistas, sed tiun funkcion almenaŭ dum la aranĝo mem substituas uzo de la IJK-flago, kiu kutime pendas fone de la podio antaŭ kiu okazas la plenkunvenoj de la partoprenantaro.

Ed Borsboom en sia artikolo De TJO al TEJO al TONKIN,^[19] havigas interesan trarigardon al la ekhistorio de la junularaj kongresoj kaj organizoj de junaj esperantistoj. La komenco estis la revuo "La Juna Vivo" eldonita de Elisabeth van Veenendaal-Bouwes el 1934 cele ĉefe al geknaboj. En 1938 ŝi organizis la unuan IJK en Groet (Nederlando) por 100 knaboj kaj 100 knabinoj ĉefe el Nederlando, sed ankaŭ el Britio, Belgio kaj Francio, ne el Germanio kie naziismo malhelpis la esperantan agadon; en la lasta tago oni fondis TJO (Tutmonda Junular-Organizo) ĉefe fare de instruistoj cele al infanoj. En 1939 al Tervuren (Belgio) venis novuloj ĝis 350 partoprenantoj. La Dua Mondmilito interrompis tiun disvolvigon.

En 1947 la kongreso okazis en Ipswich (Britio) por 200 personoj, jam ne ne tiom infanaj lernantoj, sed junuloj, foje sole vojaĝantaj, inter kiuj finfine germanoj; en tiu kongreso partoprenis George Soros. Por 1948 estis planita kongresumi en Ĉeĥoslovakio, sed pro politikaj malfacilaĵoj kaj enpovigo de komunistoj en Prago, la organizantoj devis rezigni kaj finfine Groet, dek jarojn poste, reestis kongresloko por 285 partoprenantoj, ĉefe el Nederlando kaj Britio, kaj denove kelkaj germanoj. En 1949 kongresloko estis Versajlo (Francio) por 200 junuloj, sed ne belgoj kaj ja germanoj. Tio estas ripetita trajto de junularaj kongresoj: grupaj malaperoj kaj aperoj de landogrupoj.

En 1950 kongreso okazis en Konstanz (Germanio) kun logika abundo de germanoj, kaj ŝajne kelkaj eksterleĝe el la orienta parto. Germanoj ja bezonis plibonigon de internaciaj rilatoj post la tragedio de la milito. En 1951 en Haarlem partoprenis 280 junuloj el 12 landoj; tie oni decidis disigi la gazeton en du: unu "por komencantaj infanoj" kaj alia por "membroj de TJO". Tiuj estis 731, ĉefe nederlandanoj, duarange britoj kaj triarange germanoj. Kontakto kun UEA kreskis helpe de ĝia estrarano Ivo Lapenna. En 1952 la 8-a IJK okazis en Ry (Danio) por 108 partoprenantoj; tiam oni decidis aldoni la vorton "esperantista" por la nomo de la organizo Tutmonda Esperantista Junular-Organizo (TEJO). En 1953 la kongreso okazis en Wörgl (Aŭstrio) kun organizaj problemoj kaj nur 80 personoj, el kiuj nur 16 en la jarkunveno. En 1954 en Hilversum (Nederlando) partoprenis 89 personoj, ĉefe germanoj, kaj almenaŭ unu el orienta parto. Partoprenis ankaŭ kelkaj postaj gravaj esperantistoj kiel Claude Gacond kaj Ed Borsboom. En 1955 la IJK veturis por la unua fojo al suda Eŭropo, nome al l'Aquila (Italio) por 249 personoj, ĉefe italoj kiuj partoprenis nek antaŭe nek poste. En 1956 la kongreso okazis en Büsum (Germanio) por 250 personoj, pli ol duono germanoj, kaj 24 el DDR, por la lasta fojo en okcidentaj landoj dum jardekoj; post tio, en la UK-o en Kopenhago TEJO kun 614 membroj iĝis junulara sekcio de la monda asocio. En 1957 nur 30 personoj partoprenis en Villeneuve-lès-Avignon (suda Francio); tiam okazis la unua oratora konkurso, en kiu venkis Carlo Minnaja. En 1958 en Hamburgo (Germanio) inter 126 kongresanoj partoprenis jam Humphrey Tonkin.

 

Tranaĝante la grandan ondon de la nova realo en la pandemia tempo, Tutmonda Esperantista Junulara Organizo (TEJO) havis la unuan vicon eniri novan punkton en la historio de la internaciaj esperantistaj organizoj, kiam ĝi okazigis la unuan Internacian Junularan Kongreson (IJK) en la interreto ekde la 10-a ĝis la 18-a de julio 2020. En la kongreso partoprenis 316 esperantistoj el 52 landoj, interalie danke al la eblo partopreni en la kongreso senpage.

La 76a IJK, kiu originale devus okazi en Someren (Nederlando) en la sama semajno, estis nuligita en aprilo – nur malpli ol tri monatojn antaŭe. La organizantoj, Nederlanda Esperanto-Junularo (NEJ), tuj poste anoncis, ke la IJK anstataŭe okazus virtuale kaj rekomencis kolekti aliĝojn. Komence multaj ne havis tute klaran bildon pri tio, kiel la kongreso en tiel granda skalo realiĝus, sed ĝi ebliĝis pro la teknika kaj homrimeda subteno de Edukado@Interreto (E@I), kiu utiligis novan retan platformon, en kiu ĉiuj programeroj kaj pluraj aliaj funkcioj estis unuece kaj organizite montrataj, kvazaŭ kongresejo. Tiu platformo estis finkreita nur dum la pandemia tempo, kaj estis unuafoje uzita en majo por la Poliglota Renkontiĝo.

La temo de la reta IJK estis “Tutmonda solidareco,” kaj dum ĝi okazis diversaj programeroj, kiuj substrekis la ideojn de solidareco inter diversaj grupoj kaj la tutmondiĝo de la agado por junularo en kaj ekster Esperantujo. Inter tiuj pluraj laŭtemaj programeroj estis prelego pri aliancaneco, paneldiskutoj pri hejmlaborado kaj pri virinaj rajtoj, diskutoj pri minoritataj lingvoj, kaj prezentoj de diversaj kulturoj kaj talentoj dum Mondovizio, la muzika programo. Samtempe troviĝis ankaŭ konstantaj neformalaj vidbabilejoj, kiuj imitis la etosojn de konataj kongresaj lokoj: Koridoro (por babili atendante programerojn), Trinkejo (por babili trinkante teon, kafon, aŭ eĉ alkoholaĵon), kaj Gufujo (speciala ĉambro por ĝenerale malstreĉiĝi). Ankaŭ estis Manĝejo, en kiu homoj povis trankvile kaj “kune” manĝi (kaj eĉ kuiri), kvazaŭ kongreseja kafeterio.

Tyron Surmon en tripaĝa artikolo rakontas pri sia esperto en sia unua UK-o en Montrealo. Li ĉefe komparas la etoson de la Universalaj Kongresoj kun tiu de IJK kaj absolute preferas tiun de la junularaj eventoj.^[20]

• UK - Universala Kongreso
• IIK - Internacia Infana Kongreseto

• Oficiala retejo
• Antonia Montaro: La reta IJK superis la atendojn - artikolo pri la reta IJK en 2020 en Libera Folio, 2020-08-04 esperante.
• IJK 2024 okazos en Litovio - pri IJK 2024 en Libera Folio, 2023-04-23 esperante.
• Plu juna en IJK, artikolo en Usona Esperantisto aperinta 2024-11-18 (esperante)