dasorc'hiñ

Savet diwar an anv-kadarn dasorc'h hag al lostger -iñ

Verb

dasorc'hiñ /daˈsɔrɣĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : dasorc'het) (displegadur)
I. verb gwan

1. Sevel a varv da vev
   • Evel-hen e c'hoarvezas gant Kerangwenn : da gentañ enta (ha gant kement jeneral o tasorc'hiñ e vez heñvel) e savas eus e arched. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 25.)

II. verb kreñv eeun

1. Lakaat unan bennak marv da vezañ bev en-dro
2. Lakaat an tan da gregiñ en-dro, reiñ nerzh dezhañ
3. (dre skeudenn-lavar) Reiñ startijenn, nerzh d'unan bennak/un dra bennak, a oa pe aet gwan-tre pe aet da get, pe aet er-maez eus ar c'hiz

• dasorc'hidigezh

• galleg : rallumer ^(fr)
• galleg : ressusciter ^(fr)