bev

(Furm verb) Savet diwar « bev- », pennrann ar verb « bevañ », hep dibenn-ger.

Anv-gwan

bev /ˈbewː/

1. Ha n'eo ket marv
   • Mar d'eo bet trec'het Breiz er brezelliou braz.
     He iez a zo bepred ken beo ha biskoaz. — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15^vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.)
   • Evomp ur chopinad ha yec'hed d'ar re vev . — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 16.)
   • Da vloaz, ma vezan bev ha yac'h, e vo gwelet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 177.)
2. douar bev
3. en bev
   • Ar medisin-se a oa prest da gas ma mamm en bev d’ar vered, TBP 2/41
4. bev pe varv, marv pe vev :
   • « Ma ! n' eus forz ! Me a felle d' in kaout ac'hanout d' in, ha d' in e vezi beo pe varo !... » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 133.)

• bevaat

• bev-buhezek
• ez-vev

• galleg : vivant ^(fr)

Adverb

bev /ˈbewː/

1. Adverb a dalvez da greñvaat ster an anv-gwan a zo en e raok.
   • Heñvel-bev ouzh tra pe dra.
2. Adverb ivez: en-bev

Anv-kadarn

bev /ˈbewː/

1. betek ar bev

   • ... e vez troc’het ar c’horn dindan o zreid betek ar bev — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 40.)

Furm verb

bev /Distagadur ?/

1. Furm ar verb bevañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
2. Furm ar verb bevañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.