Yvon Petra

Yvon Petra

Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	8 marca 1916 Chợ Lớn
Data i miejsce śmierci	12 września 1984 Paryż
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1935
Zakończenie kariery	1955
Gra pojedyncza
Roland Garros	SF (1946)
Wimbledon	W (1946)
US Open	4R (1936–1938)
Gra podwójna
Roland Garros	W (1938, 1946)

Yvon François Marie Petra (ur. 8 marca 1916 w Chợ Lớn, Indochiny, zm. 12 września 1984 w Paryżu) – francuski tenisista, pierwszy powojenny zwycięzca Wimbledonu w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa, członek Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy^[1].

Urodzony w Indochinach (obecnie Wietnam), w dzisiejszej chińskiej dzielnicy Ho Chi Minh, tam też nauczył się grać w tenisa. Po powrocie do Francji występy tenisowe łączył z pracą barmana.

Pierwsze znaczące sukcesy odniósł w 1937 roku w grze mieszanej. Partnerując Simone Mathieu wygrał mistrzostwa Francji (obecnie French Open) i był w finale Wimbledonu (porażka z Donem Budge'm i Alice Marble), z Sylvią Henrotin był w finale mistrzostw USA (obecnie US Open) (porażka z Budge'm i Sarah Palfrey Cooke). Rok później wygrał grę podwójną na mistrzostwach Francji w parze z Bernardem Destremau, po finałowym zwycięstwie nad czołową wówczas parą Don Budge–Gene Mako.

Ciężko ranny na froncie II wojny światowej, trafił do obozu jenieckiego, gdzie ledwie uniknął amputacji nogi. Wyszedł z obozu w 1942 roku. Wkrótce powrócił do tenisa – nie było zakazów uprawiania sportu w okupowanej przez Niemców Francji. Zdobył kilka nieoficjalnych tytułów mistrza Francji w czasie wojny, zarówno w singlu, jak i deblu.

W 1946 roku osiągnął największy sukces w karierze. Został pierwszym powojennym mistrzem Wimbledonu po pokonaniu w finale Geoffa Browna. Petra przeszedł do historii nie tylko jako pierwszy triumfator Wimbledonu po wojnie, ale i jako ostatni mistrz grający w długich spodniach.

W sezonie 1946 wyjątkowo Wimbledon poprzedzał w kalendarzu turniejowym mistrzostwa Francji. W Paryżu Petra doszedł do półfinału, gdzie przegrał z Marcelem Bernardem. Ci dwaj Francuzi stworzyli natomiast zwycięską parę deblową i w finale gry podwójnej pokonali Enrique Moreę i Pancho Segurę.

W latach 1937–1947, z przerwą wojenną, reprezentował Francję w Pucharze Davisa. Mimo gry w tym okresie kilku dobrych tenisistów Francja nie nawiązała do tradycji słynnych „Czterech Muszkieterów Tenisa”.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1946	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Geoff Brown	6:2, 6:4, 7:9, 5:7, 6:4

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1936	French Championships, Paryż	Ceglana	Bernard Destremau	Don Budge Gene Mako	3:6, 6:3, 9:7, 6:1
Zwycięzca	2.	1946	French Championships, Paryż	Ceglana	Marcel Bernard	Enrique Morea Pancho Segura	7:5, 6:3, 0:6, 1:6, 10:8

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1937	French Championships, Paryż	Ceglana	Simone Mathieu	Marie Luise Horn Roland Journu	7:5, 7:5
Finalista	1.	1937	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Simone Mathieu	Alice Marble Don Budge	4:6, 1:6
Finalista	2.	1937	U.S. National Championships, Forest Hills	Trawiasta	Sylvie Jung Henrotin	Sarah Palfrey Cooke Don Budge	2:6, 10:8, 0:6

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-29]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-29]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-29]  (ang.).
• Zbigniew Dutkowski, Encyklopedia A...Z, w "Tenis", nr 59 z maja 2003, str. 54