Marcel Bernard

Marcel Bernard

Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1914 La Madeleine
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1994 Paryż
Gra	leworęczna, jednoręczny backhand
Gra pojedyncza
Roland Garros	W (1946)
Wimbledon	3R (1934, 1937)
US Open	3R (1932)
Gra podwójna
Roland Garros	W (1936, 1946)

Marcel Bernard (ur. 18 maja 1914 w La Madeleine, zm. 29 kwietnia 1994) – francuski tenisista, zwycięzca wielkoszlemowych międzynarodowych mistrzostw Francji w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.

W 1932 roku podczas międzynarodowych mistrzostw Francji (obecnie French Open) awansował do finału gry podwójnej, gdzie partnerował mu Christian Boussus. W finale przegrał z parą Henri Cochet–Jean Borotra.

Pierwszy tytuł wielkoszlemowy Bernard wywalczył w 1935 roku, kiedy z Lolette Payot wygrał mistrzostwa Francji w grze mieszanej. W kolejnym roku powtórzył sukces, tym razem mając za partnerkę Billie Yorke. W 1936 roku zwyciężył w grze podwójnej, występując wspólnie z Jeanem Borotrą.

W pierwszej powojennej edycji mistrzostw Francji, w 1946 roku. W drabince gry pojedynczej znalazł się po rezygnacji jednego z graczy i doszedł do finału, w którym pokonał Jaroslava Drobnego. W tej samej edycji Bernard wywalczył mistrzostwo w grze podwójnej, mając za partnera Yvona Petrę, po finałowym zwycięstwie nad Enrique Moreą i Pancho Segurą. Bernard jest jedynym francuskim tenisistą, któremu po II wojnie światowej udało się w jednej edycji mistrzostw Francji sięgnąć po tytuł i w singlu i w deblu (wśród kobiet stało się to udziałem Françoise Durr w 1967 roku oraz Mary Pierce w 2000 roku). Przez kilkadziesiąt lat pozostawał w ogóle ostatnim francuskim mistrzem paryskiego turnieju w grze pojedynczej, aż do czasu sukcesu Yannicka Noaha w 1983 roku.

Bernard był jednym z liderów francuskiej reprezentacji w Pucharze Davisa po erze „Czterech Muszkieterów Tenisa”, która jednak nie była w stanie powtórzyć osiągnięć z lat 20. Debiutował w 1935 roku, a od 1952 roku, aż do swojego pożegnania z reprezentacją cztery lata później, występował wyłącznie w deblu. Łącznie odniósł w meczach Pucharu Davisa 29 zwycięstw, a przegrał 13 spotkań.

Po zakończeniu sportowej kariery, od 1968 roku do 1973 roku, Bernard był prezydentem francuskiej federacji tenisowej.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1946	French Championships, Paryż	Ceglana	Jaroslav Drobný	3:6, 2:6, 6:1, 6:4, 6:3

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	1932	French Championships, Paryż	Ceglana	Christian Boussus	Henri Cochet Jacques Brugnon	4:6, 6:3, 5:7, 3:6
Zwycięzca	1.	1936	French Championships, Paryż	Ceglana	Jean Borotra	Charles Tuckey Pat Hughes	6:2, 3:6, 9:7, 6:1
Zwycięzca	2.	1946	French Championships, Paryż	Ceglana	Yvon Petra	Enrique Morea Pancho Segura	7:5, 6:3, 0:6, 1:6, 10:8

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1935	French Championships, Paryż	Ceglana	Lolette Payot	Sylvie Jung Henrotin Martin Legeay	4:6, 6:2, 6:4
Zwycięzca	2.	1936	French Championships, Paryż	Ceglana	Billie Yorke	Sylvie Jung Henrotin Martin Legeay	7:5, 6:8, 6:3

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-24]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-24]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-24]  (ang.).
• Bud Collins, Tennis encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
• Martin Hedges, The concise dictionary of tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978