Onny Parun
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1947 |
| Wzrost |
188 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1969 |
| Zakończenie kariery |
1982 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
5 |
| Najwyżej w rankingu |
19 (5 marca 1975) |
| Australian Open |
F (1973) |
| Roland Garros |
QF (1975) |
| Wimbledon |
QF (1971, 1972) |
| US Open |
QF (1973) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Australian Open |
3R (1967, 1973, 1974) |
| Roland Garros |
W (1974) |
| Wimbledon |
3R (1969, 1970, 1977) |
| US Open |
QF (1971) |
Onny Parun (ur. 15 kwietnia 1947 w Wellington) – nowozelandzki tenisista, zwycięzca French Open 1974 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Pochodził z rodziny o korzeniach jugosłowiańskich i australijskich.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Jako zawodowy tenisista występował w latach 1969–1982.
W grze pojedynczej wygrał 5 turniejów rangi ATP World Tour oraz awansował do 6 finałów, w tym finału Australian Open 1973. Pojedynek o tytuł przegrał z Johnem Newcombe.
W grze podwójnej triumfował w dwóch imprezach ATP World Tour, a także uczestniczył w 5 finałach. W parze z Dickiem Crealym, wygrał French Open 1974.
W latach 1967–1982 Parun reprezentował Nową Zelandię w Pucharze Davisa. Do niego należy rekord największej liczby zwycięstw w reprezentacji Nowej Zelandii (30), największej liczby zwycięstw w grze pojedynczej (23), największej liczby rozegranych spotkań międzypaństwowych (25) oraz najdłuższej kariery reprezentacyjnej (15 lat). Oprócz 30 zwycięstw poniósł również 32 porażki.
W rankingu gry pojedynczej Parun najwyżej był na 19. miejscu (5 marca 1975).
Parun był wielokrotnym mistrzem Nowej Zelandii (1970, 1971, 1972, 1974), a w 1990 roku został wpisany do galerii sławy sportu nowozelandzkiego[1].
Finały w turniejach wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza (0–1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1973 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta |  John Newcombe
|
3:6, 7:6, 5:7, 1:6 |
Gra podwójna (1–0)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1974 | French Open, Paryż | Ceglana | Dick Crealy
|
 Bob Lutz Stan Smith
|
6:3, 6:2, 3:6, 5:7, 6:1 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Onny Parun, „New Zealand Sports Hall of Fame” [dostęp 2018-04-17].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-29] (ang.).