Jill Biden
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Jill Tracy Biden |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 czerwca 1951 |
| Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 20 stycznia 2021 |
| Małżonek | |
| Poprzedniczka | |
| Druga dama Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 20 stycznia 2009 |
| Poprzedniczka | |
| Następczyni | |
| |
Jill Tracy Biden z domu Jacobs primo voto Stevenson (wym.: [dʒɪl ˈbaɪdən]; ur. 3 czerwca 1951 w Hammonton[1]) – amerykańska pedagog. Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych od 2021 roku, druga dama Stanów Zjednoczonych w latach 2009–2017. Małżonka 47. wiceprezydenta oraz 46. prezydenta Stanów Zjednoczonych Joego Bidena.
Urodziła się w Hammonton w stanie New Jersey, dorastała w Willow Grove w Pensylwanii. Wyszła za Joego Bidena w 1977 roku, została macochą jego dwóch synów z poprzedniego małżeństwa. W 1981 roku urodziła się im córka – Ashley.
Posiada tytuł bachelor’s degree, przyznany przez University of Delaware, magistra, przyznany przez West Chester University, oraz przez Villanova University i stopień doktora, zdobyty na University of Delaware. Przez trzynaście lat była nauczycielką języka angielskiego. Od 1993 do 2008 roku była wykładowczynią języka angielskiego na Delaware Technical Community College. Od 2009 roku pełni funkcję profesor Northern Virginia Community College. Jest założycielką Biden Breast Health Initiative, współzałożycielką Book Buddies, Biden Foundation. Wraz z Michelle Obamą założyła Joining Forces.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Lata młodzieńcze
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się 3 czerwca 1951 roku w Hammonton[1]. Większość dzieciństwa spędziła w miejscowości Willow Grove[1]. Jej ojciec Donald C. Jacobs pracował w kasie oszczędnościowo-pożyczkowej[2]. Pierwotne nazwisko rodowe brzmiało Giacoppa, jednak dziadek Jill Biden zmienił je na angielskie Jacobs, aby lepiej zintegrować się z amerykańskim społeczeństwem[3][4]. Jej matka była gospodynią domową[5].
W wieku 15 lat rozpoczęła pracę jako kelnerka[6]. W 1969 roku ukończyła Upper Moreland High School[4].
Edukacja, kariera, małżeństwa i rodzina
[edytuj | edytuj kod]
Zapisała się na Brandywine Junior College na jeden semestr[7]. W lutym 1970 roku poślubiła Billa Stevensona[8]. Wraz z mężem postanowili studiować na University of Delaware[1]. Po roku studiów, Jill Biden, chcąc zarobić dodatkowe pieniądze, zaczęła pracować w agencji modelingowej w Wilmington, w tym celu przerwała na rok naukę[4][1]. W 1975 roku rozwiodła się ze Stevensonem[6].
W 1975 roku, podczas zaaranżowanej przez Franka Bidena randki w ciemno, poznała Joego Bidena, ówczesnego senatora Stanów Zjednoczonych[9][10]. Po pierwszej randce z przyszłym mężem powiedziała matce: „mamo, w końcu poznałam dżentelmena”[11].
W 1975 roku ukończyła University of Delaware[6]. Rozpoczęła pracę jako nauczycielka na zastępstwie w Wilmington. Następnie nauczała języka angielskiego przez rok w St. Mark’s High School w pełnym wymiarze godzin[12][7].
17 czerwca 1977 roku została żoną Joego Bidena. Msza została odprawiona przez katolickiego księdza w kaplicy Siedziby Głównej Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku[9][13]. Ślub odbył się cztery i pół roku po śmierci pierwszej żony jej męża[14]. Zanim Jill Biden zgodziła się na przyjęcie oświadczyn ówczesnego senatora, pięciokrotnie mu odmówiła, w wywiadzie dla „Vogue’a” powiedziała, że zwlekała z decyzją o poślubieniu Joego z obawy o jego synów – chłopcy stracili w wypadku już jedną matkę i nie chciała, aby stracili kolejną bliską im osobę, chciała być całkowicie pewna, że chce spędzić resztę swojego życia z Joe Bidenem[3], poza tym chciała się skupić na własnej karierze[15][4].
Uczyła się na West Chester University[7]. Ukończyła te studia w 1981 roku. Będąc w ciąży uzyskała tytuł Master of Education[16][4]. Jej córka, Ashley Biden, urodziła się 8 czerwca 1981 roku[6]. Jill Biden zrobiła sobie dwuletnią przerwę w pracy w celu wychowywania trójki dzieci[6]. Następnie wróciła do pracy, ucząc historii uczniów z zaburzeniami emocjonalnymi[12]. Uczyła języka angielskiego w szpitalu psychiatrycznym Rockford Center przez 5 lat w latach 80. XX wieku[4][10]. W 1987 roku Biden otrzymała tytuł Master of Arts na Villanova University[6]. Po ogłoszeniu kandydatury Joego Bidena w prawyborach prezydenckich Partii Demokratycznej w 2008 roku ogłosiła, że nie zamierza rezygnować z pracy z dziećmi z zaburzeniami emocjonalnymi, nawet jeśli zostałaby pierwszą damą Stanów Zjednoczonych[17].
W latach 1993–2008 była wykładowcą na Delaware Technical Community College[18][19][20]. Na community college poinformowała o swoim stosunku do nauczania: „czuję, że mogę zmienić ich życie. Po prostu uwielbiam tych ludzi. (...) Uwielbiam kobiety, które wracają do szkoły i zdobywają stopnie naukowe (...)”[20].
W 1993 roku została prezeską Biden Breast Health Initiative, organizacji non-profit, zapewniającej bezpłatne programy dotyczące zdrowia piersi, prowadzone m.in. na terenie szkół w stanie Delaware[21][22]. Przez kolejne 15 lat organizacja nauczyła ponad 10 tys. kobiet dbania o zdrowie piersi[21]. W 2007 roku została współautorką programu Book Buddies, zapewniającego książki dzieciom pochodzącym z rodzin o niskich dochodach[23]. Działała w organizacji non-profit Delaware Boots on the Ground, wspierającej rodziny żołnierzy[23].
W 2006 roku Jill Biden ponownie rozpoczęła naukę na University of Delaware[2]. W styczniu 2007 roku uzyskała stopień naukowy doktora[6]. Jej praca, Student Retention at the Community College: Meeting Students’ Needs została opublikowana pod nazwiskiem Jill Jacobs-Biden[24].
Rola w kampanii prezydenckiej w 2008 roku
[edytuj | edytuj kod]
Jill Biden nie chciała, aby jej mąż wystartował w wyborach prezydenckich w 2004 roku do tego stopnia, że na spotkanie dotyczące ewentualnego startu Joego Bidena przyszła ubrana w kostium kąpielowy ze słowem „NO”, napisanym na brzuchu[25]. Po zwycięstwie George’a W. Busha zachęcała męża, aby wystartował w prawyborach prezydenckich Partii Demokratycznej w 2008 roku[4]. Podczas kampanii Joego Bidena w ciągu tygodnia pracowała jako nauczycielka, natomiast w weekendy pomagała mężowi w prowadzeniu kampanii[18]. W wywiadzie dla tygodnika „Time” powiedziała, że gdyby została pierwszą damą Stanów Zjednoczonych, to jej priorytetem byłaby edukacja[26]. Ponadto poinformowała, że byłaby „zasadniczo apolityczna” oraz że nie będzie starała się o zezwolenia na uczestnictwo w posiedzeniach Gabinetu Stanów Zjednoczonych[18]. 3 stycznia 2008 roku jej mąż wycofał się z wyścigu o nominację Partii Demokratycznej na stanowisko Prezydenta Stanów Zjednoczonych[27].
Po tym, jak jej mąż otrzymał nominację Partii Demokratycznej na stanowisko wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych, Jill Biden ponownie zaczęła prowadzić kampanię[6][28]. Podczas jej trwania Jill Biden cztery dni w tygodniu nauczała na Delaware Technical Community College, a w trakcie weekendu dołączała do prowadzącego kampanie Joego Bidena[29][20].
Po wyborach prezydenckich w 2008 roku Barack Obama został prezydentem Stanów Zjednoczonych, Joe Biden – wiceprezydentem, a Jill Biden – drugą damą[1].
Druga dama Stanów Zjednoczonych
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza kadencja
[edytuj | edytuj kod]
Pomimo przeniesienia się do Number One Observatory Circle Biden zamierzała kontynuować nauczanie na jednym z uniwersytetów w Waszyngtonie[30]. W styczniu 2009 roku zaczęła uczyć języka angielskiego jako adjunct professor na Northern Virginia Community College[6]. Jill Biden była pierwszą drugą damą Stanów Zjednoczonych, która pracowała odpłatnie[6]. Na oficjalnej stronie Białego Domu figurowała jako Dr. Jill Biden[31].
Catherine Russell, była doradczyni Komisji Spraw Zagranicznych Senatu Stanów Zjednoczonych została wybrana szefową sztabu Jill Biden[32]. Courtney O’Donnell, była rzeczniczka Howarda Deana oraz Elizabeth Edwards została mianowana dyrektorem ds. komunikacji[33]. Jako drugą damę obsługiwał ją ośmioosobowy personel[34]. Zajmowała ona narożny apartament w Eisenhower Executive Office Building[34].
W 2009 roku Barack Obama ogłosił, że Jill Biden będzie odpowiedzialna za program mający na celu podnoszenie świadomości obywateli o wartości college’ów[35]. W czerwcu tego roku Biden wygłosiła swoje przemówienie inauguracyjne na Northern Virginia Community College na nowojorskim Brooklynie[34], po którym to uzyskała honorowy stopień naukowy Doctor of Humane Letters, nadany przez City University of New York[36]. Biden zaczęła nauczać języka angielskiego na Northern Virginia Community College jesienią 2009 roku[37]. W styczniu 2010 roku wygłosiła przemówienie na University of Delaware, jej pierwsze na renomowanej uczelni[38]. W sierpniu 2010 roku pojawiła się w epizodzie filmu Poślubione armii, co było częścią jej kampanii, mającej na celu podniesienie świadomości o rodzinach wojskowych[39].
W kwietniu 2011 roku wraz z Michelle Obamą założyła Joining Forces, organizację, której celem było pokazanie potrzeb amerykańskich rodzin wojskowych[40]. We wrześniu tego roku wsparła program Amerykańskiej Agencji ds. Rozwoju Międzynarodowego, mający na celu zwiększenie świadomości o śmiertelnym głodzie, wojnie i suszy, które dotykają ponad 13 milionów ludzi na Półwyspie Somalijskim[41].
Do 2011 roku była profesorką nadzwyczajną Northern Virginia Community College[42]. Będąc zarazem wykładowczynią i drugą damą Jill Biden starała się nie podkreślać wagi pełnionej przez siebie funkcji[42]. Dzieliła boks biurowy z innym nauczycielem oraz prosiła agentów Secret Service, aby ubierali się w taki sposób, aby się wtopili w tłum studentów oraz aby nie rzucali się w oczy[3].
W czerwcu 2012 roku opublikowała książkę dla dzieci pt. Don’t Forget, God Bless Our Troops, napisaną na podstawie służby wojskowej pasierba, Beau Bidena[43]. W tym samym miesiącu ich córka Ashley Biden, pracująca jako pracowniczka socjalna, wyszła za mąż[44].
Rola w kampanii prezydenckiej w 2012 roku
[edytuj | edytuj kod]W wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych w 2012 roku Joe Biden ubiegał się o reelekcję na stanowisku wiceprezydenta[1]. Jill Biden w kampanii wyborczej nie odgrywała znaczącej roli[43]. Nie zmieniła harmonogramu wykładów oraz nie pojawiła się na części konwencji wyborczych[43].
Druga kadencja
[edytuj | edytuj kod]Jill Biden, po uzyskaniu reelekcji przez Joego Bidena 6 listopada 2012 roku, rozpoczęła swoją drugą kadencję jako druga dama Stanów Zjednoczonych. Na balu inauguracyjnym pojawiła się ubrana w niebieską suknię, zaprojektowaną przez Verę Wang[45].
W trakcie drugiej kadencji Biden zaangażowała się we wspieranie personelu wojskowego, znajdującego się w zakładzie rehabilitacji, Center for the Intrepid. Przewodniczyła amerykańskiej delegacji prezydenckiej na inauguracyjne Invictus Games[46]. W wyborach do Kongresu Stanów Zjednoczonych w 2014 roku prowadziła kampanię wyborczą na rzecz kandydatów Partii Demokratycznej (m.in. Marka Udalla)[47].
W maju 2015 roku zmarł pasierb Jill Biden, Beau, z powodu raka mózgu[6]. Po śmierci przybranego syna w wywiadzie dla USA Today powiedziała: „To było całkowicie wstrząsające. Moje życie zmieniło się w jednej chwili. Przez cały czas trwania jego choroby wierzyłam, że będzie żył, aż do momentu, w którym zamknął oczy”[48]. W październiku tego samego roku Biden była obecna w Ogrodzie Różanym Białego Domu, gdy jej mąż ogłosił, że nie będzie ubiegał się o urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych w 2016 roku[49].
W 2016 roku wraz ze swoim mężem uczestniczyła w projekcie Cancer Breakthroughs 2020[50]. W marcu 2016 roku kierowała oficjalną imprezą, zorganizowaną z okazji powrotu Scotta Kelly’ego na Ziemię po prawie jednorocznej misji kosmicznej ISS year-long mission[51].
20 stycznia 2017 roku przestała pełnić funkcję drugiej damy Stanów Zjednoczonych[52].
Późniejsza działalność
[edytuj | edytuj kod]Jill i Joe Biden w lutym 2017 roku założyli fundację Biden Foundation, której celem było m.in. zapobieganie przemocy wobec kobiet, zagwarantowanie przestrzegania praw osób LGBTQ oraz wspieranie rodzin wojskowych[53][54]. W tym samym miesiącu została przewodniczącą organizacji Save the Children[55]. Podczas 71. ceremonii wręczenia Tony Award wygłosiła przemówienie, przed którym otrzymała owacje na stojąco[56]. W czerwcu 2017 roku para kupiła dom wakacyjny w Rehoboth Beach, mieszczący się nieopodal Cape Henlopen State Park[57]. Jill i Joe Biden planowali gościć tam członków swojej dalszej rodziny[57].
Jill Biden po opuszczeniu urzędu przez męża nadal nauczała na Northern Virginia Community College[55]. W maju 2017 roku wygłosiła przemówienie na Milwaukee Area Technical College[58]. W lipcu tego samego roku wygłosiła mowę na szczycie nauczycieli w Kalifornii, podczas której położyła nacisk na znaczenie społeczności wspierających nauczycieli ze względu na stres emocjonalny i okolicznościowy, często towarzyszący im podczas pracy[59]. W maju 2018 roku przemówiła na uroczystości rozdania dyplomów na Bishop State Community College w Alabamie[60]. W lutym 2019 roku spotkała się i rozmawiała z klasą absolwentów The Apprentice School[61].
W maju 2019 została opublikowana książka jej autorstwa pt. Where the Light Enters: Building a Family, Discovering Myself[62]. W tej książce Jill Biden rzadko nawiązywała do polityki, częściej poruszając w niej aspekty rodzinne[63].
Rola w kampanii prezydenckiej w 2020 roku
[edytuj | edytuj kod]
W sprawie ewentualnego ubiegania się o urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych przez Joego Bidena w wyborach w 2020 roku Jill Biden była jedną z najważniejszych uczestników jego procesu decyzyjnego[6][64]. Według „New York Times” Jill Biden entuzjastycznie odniosła się do możliwego startu męża[6].
Joe Biden oficjalnie ogłosił, że będzie się ubiegał o urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych 25 kwietnia 2019 roku[65]. W 2019 roku Biden kontynuowała nauczanie na Northern Virginia Community College. W trakcie kampanii prezydenckiej męża Jill Biden odwiedziła Iowę[66], New Hampshire[6]. Oklahomę[67], Minnesotę[68], Pensylwanię[69], Wisconsin[70], Michigan[71], Florydę[72], Georgię[71], Teksas[71], Tennessee[73], Karolinę Południową[74], Karolinę Północną[75], Nebraskę[76], Connecticut[77], Arkansas[78], Kalifornię[79], Alabamę[80], Delaware[81], Illinois[82], Missouri[83], Nevadę[84], Maine[85], Nowy Meksyk[86], Ohio[87] i Wirginię[88].
Kiedy Hunter Biden został oskarżony o dopuszczenie się przestępstw, stanęła w obronie syna swojego męża, mówiąc: „Hunter nie zrobił nic złego. To jest sednem sprawy”[89]. Atmosfera związana z impeachmentem Donalda Trumpa spowodowała, że Jill Biden zerwała wieloletnią przyjaźń z Lindseyem Grahamem, który wcześniej wielokrotnie wzywał do przesłuchania Huntera Bidena na rozprawie w charakterze świadka[90].
Jill Biden po raz pierwszy jako wykładowczyni na Northern Virginia Community College wzięła urlop wiosną 2020 roku celem pomocy mężowi w kampanii[15].
W czerwcu 2020 roku opublikowała książkę pt. Joey: The Story of Joe Biden, w której nazwała Joego Bidena „odważnym i śmiałym”[91]. Miesiąc później wypowiedziała się na temat wpływu pandemii COVID-19 na edukację[92]. Jill Biden skrytykowała wówczas ówczesną Sekretarz Edukacji Stanów Zjednoczonych Betsy DeVos[93].
Jill Biden odegrała kluczową rolę w procesie wyboru Kamali Harris na nominantkę Partii Demokratycznej na stanowisko wiceprezydent Stanów Zjednoczonych[94]. Wygłosiła przemówienie na Krajowej Konwencji Partii Demokratycznej[95]. W przeprowadzonych 3 listopada 2020 wyborach zwyciężył mąż Jill – Joe Biden[96]. Biden towarzyszyła Joemu Bidenowi 7 listopada 2020, podczas wygłoszenia przez niego przemówienia, w którym ogłosił się zwycięzcą wyborów[97].
Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych
[edytuj | edytuj kod]20 stycznia 2021 Joe Biden został zaprzysiężony na stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych[98]. Tego samego dnia Jill Biden została pierwszą damą[98]. Ogłosiła, że w trakcie pełnienia funkcji prezydenta przez męża będzie kontynuować pracę nauczycielki[99].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Tytuł doktora honoris causa
[edytuj | edytuj kod]| Stan | Data | Uniwersytet | Stopień naukowy | Źr. |
|---|---|---|---|---|
 Nowy Jork
|
czerwiec 2009 | City University of New York | Doctor of Humane Letters | [36] |
 Delaware
|
9 stycznia 2010 | University of Delaware | Doktor | [100] |
 Rhode Island
|
15 maja 2011 | Salve Regina University | Doctor of Humane Letters | [101] |
 Pensylwania
|
19 maja 2011 | Montgomery County Community College | Associate of Letters | [102] |
| Pensylwania
|
16 maja 2014 | Villanova University | Doctor of Humane Letters | [103] |
| Nowy Jork
|
21 maja 2017 | Hofstra University | Doctor of Humane Letters | [104] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Jill Biden [online], biography.com, 2 kwietnia 2014 [dostęp 2020-05-14] (ang.).
- ↑ a b Maggie Maloney, Why Jill Biden Might Just Be Joe Biden’s Greatest Political Asset [online], townandcountrymag.com, 25 kwietnia 2019 [dostęp 2020-05-14] (ang.).
- ↑ a b c Natalia Jeziorek, Jill Biden: Pierwsza Dama, kochająca żona, kobieta niezależna [online], vogue.pl, 7 listopada 2020 [dostęp 2020-11-07] (pol.).
- ↑ a b c d e f g Jonathan Van Meter, Jill Biden: All the Vice President’s Women [online], legacy.vogue.com [dostęp 2020-05-13] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-31].
- ↑ Tom Murse, Biography of Jill Biden, Professor and Former Second Lady [online], thoughtco.com [dostęp 2020-05-14] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Sophia Ankel, The life of Jill Biden, an educator who worked full-time while Joe Biden was Vice President, defends him from protesters, and is a crucial part of his 2020 campaign [online], businessinsider.com, 18 marca 2020 [dostęp 2020-05-14] (ang.).
- ↑ a b c Al Cartwright, Son told Joe to marry Jill, „Sunday News Journal”, 17 lipca 1977, s. 3 (ang.).
- ↑ Jessie Markovetz, Behind the Stone Balloon [online], udreview.com, 13 lutego 2010 [dostęp 2020-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2010-02-13] (ang.).
- ↑ a b Asher Stockler, 10 things to know about Joe Biden’s wife, Dr. Jill Biden [online], newsweek.com, 15 marca 2020 [dostęp 2020-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-20] (ang.).
- ↑ a b Nicole Gaouette, Jill Biden has a low-key appeal [online], latimes.com, 27 sierpnia 2008 [dostęp 2020-05-14] (ang.).
- ↑ Lynsey Eidell, Why Joe Biden Had to Propose to Jill Five Times Before She Said Yes [online], glamour.com, 22 listopada 2016 [dostęp 2020-05-14] (ang.).
- ↑ a b Katharine Q. Seelye, Jill Biden Heads Toward Life in the Spotlight [online], nytimes.com, 24 sierpnia 2008 [dostęp 2020-05-15] (ang.).
- ↑ Alexandra Macon, Joe and Jill Biden’s Love Story Will Pull at Your Heartstrings [online], vogue.com, 17 listopada 2016 [dostęp 2020-05-15] (ang.).
- ↑ Joe Biden Was Married To His First Wife, Neilia Hunter, For Only 6 Years [online], womenshealthmag.com, 13 maja 2020 [dostęp 2020-05-15] (ang.).
- ↑ a b Katie Glueck, Steve Eder, Why Jill Biden is taking time off to help her husband get a job [online], nytimes.com, 1 lutego 2020 [dostęp 2020-05-15] (ang.).
- ↑ Frank Stern, The Quad talks with Jill Biden – News [online], wcuquad.com, 20 października 2008 [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2009-01-21] (ang.).
- ↑ Betty Caroli, First ladies: from Martha Washington to Michelle Obama, Oxford University Press., 2010, s. 33 (ang.).
- ↑ a b c Presidential Candidates’ Spouses: Jill Biden [online], npr.org, 1 stycznia 2008 [dostęp 2020-05-16] (ang.).
- ↑ Jill Jacobs Biden [online], nndb.com [dostęp 2020-05-31] (ang.).
- ↑ a b c Libby Copeland, Campaign Curriculum [online], washingtonpost.com, 23 października 2008 [dostęp 2020-05-16] (ang.).
- ↑ a b Dr. Jill Biden [online], whitehouse.gov [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (ang.).
- ↑ Biden Breast Health Initiative [online], bidenbreasthealthinitiative.org [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2009-04-10] (ang.).
- ↑ a b Angela Lemire, Jill Biden to Give Salve Regina’s Commencement Address [online], patch.com, 19 kwietnia 2011 [dostęp 2020-05-16] (ang.).
- ↑ Student retention at the community college: Meeting students’ needs [online], semanticscholar.org [zarchiwizowane z adresu 2020-11-08] (ang.).
- ↑ Jonathan Van Meter, Jill Biden on the Campaign of a Lifetime [online], vogue.com, 17 marca 2020 [dostęp 2020-05-16] (ang.).
- ↑ Jill Biden [online], time.com, 16 września 2007 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-16] (ang.).
- ↑ Glenn Thrush, Alexander Burns, The Life of Biden [online], politico.com, 23 sierpnia 2008 [dostęp 2020-05-17] (ang.).
- ↑ Michael Rubinkam, Michelle Obama, Jill Biden campaign in eastern Pa. [online], post-gazette.com, 24 października 2008 [dostęp 2020-05-17] (ang.).
- ↑ Jill Biden, teacher who avoids ‘Washington scene’ [online], reuters.com, 3 listopada 2008 [dostęp 2020-05-17] (ang.).
- ↑ Campuses Crusade to Secure Prof. Biden [online], voices.washingtonpost.com, 16 stycznia 2009 [dostęp 2020-05-18] (ang.).
- ↑ Robin Abcarian, Hi, I’m Jill. Jill Biden. But please, call me Dr. Biden [online], latimes.com, 2 lutego 2009 [dostęp 2020-05-18] (ang.).
- ↑ Philip Rucker, Biden Beefs Up Staff [online], voices.washingtonpost.com, 25 listopada 2008 [dostęp 2020-05-18] (ang.).
- ↑ Jill Biden’s communications chief leaves [online], upi.com, 5 grudnia 2011 [dostęp 2020-05-18] (ang.).
- ↑ a b c Carol E. Lee, Dr. Biden’s debut [online], politico.com, 6 grudnia 2009 [dostęp 2020-05-18] (ang.).
- ↑ Remarks by the President on Job Creation and Job Training [online], obamawhitehouse.archives.gov, 8 maja 2009 [dostęp 2020-05-19] (ang.).
- ↑ a b Ray Johnson, Dr. Jill Biden Inspires Kingsborough Community College Students [online], bklyner.com, 13 czerwca 2009 [dostęp 2020-05-20] (ang.).
- ↑ Lynn Sweet, Jill Biden, Captain of the Vice Squad [online], politicsdaily.com, 3 września 2009 [dostęp 2020-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-05] (ang.).
- ↑ Jill Biden Speaks to UD Grads [online], wboc.com, 9 stycznia 2010 [dostęp 2020-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] (ang.).
- ↑ Jen Wlach, Lee Ferran, Second Lady Jill Biden’s Acting Debut to Help Military Families [online], abcnews.go.com, 5 sierpnia 2010 [dostęp 2020-05-20] (ang.).
- ↑ About Joining Forces [online], whitehouse.gov [dostęp 2020-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-03-26] (ang.).
- ↑ Dr. Jill Biden Joins USAID and Ad Council to Debut FWD Campaign for the Crisis in the Horn of Africa [online], prnewswire.com, 26 października 2011 [dostęp 2020-05-20] (ang.).
- ↑ a b Amie Parnes, The Bidens’ ‘regular’ lives [online], politico.com, 28 czerwca 2011 [dostęp 2020-05-20] (ang.).
- ↑ a b c Donovan Slack, Jill Biden tiptoes into 2012 election [online], politico.com, 10 stycznia 2012 [dostęp 2020-05-21] (ang.).
- ↑ Ashley Biden and Howard Krein [online], nytimes.com, 3 czerwca 2012 [dostęp 2020-05-21] (ang.).
- ↑ Louise Boyle, Lydia Warren, Inside the White House after-party: How the President took part in a Gangnam Style dance off and Michelle grooved to ‘Single Ladies’ at celebrity-packed bash [online], dailymail.co.uk, 22 stycznia 2013 [dostęp 2020-05-21] (ang.).
- ↑ Steve Parker, The Year in Review: Our 5 Favorite Joining Forces Moments of 2014 [online], whitehouse.gov, 24 grudnia 2014 [dostęp 2020-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-24] (ang.).
- ↑ Jill Biden tries to fire up Democrats for Udall [online], 9news.com, 1 listopada 2014 [dostęp 2020-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-08] (ang.).
- ↑ Erin Jensen, Jill Biden writes of marriage with Joe, ‘totally shattering’ death of son Beau in new book [online], eu.usatoday.com, 15 grudnia 2019 [dostęp 2020-05-22] (ang.).
- ↑ Jessica Taylor, Joe Biden: Window ‘Has Closed’ For A White House Bid [online], npr.org, 21 października 2015 [dostęp 2020-05-22] (ang.).
- ↑ Lizzie Johnson, Joe Biden, wife hold cancer roundtable at UCSF [online], sfgate.com, 1 marca 2016 [dostęp 2020-05-22] (ang.).
- ↑ Andrew V. Pestano, Jill Biden gifts Scott Kelly with beer, apple pie on return to U.S. [online], upi.com, 3 marca 2016 [dostęp 2020-05-22] (ang.).
- ↑ Karen Pence [online], awpc.cattcenter.iastate.edu [dostęp 2020-05-23] (ang.).
- ↑ Dan Merica, Joe, Jill Biden launch The Biden Foundation [online], edition.cnn.com, 1 lutego 2017 [dostęp 2020-05-23] (ang.).
- ↑ About the Foundation [online], archive.bidenfoundation.org [dostęp 2020-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
- ↑ a b Jill Biden to Be Named Board Chair of Save the Children [online], usnews.com, 21 lutego 2017 [dostęp 2020-05-24] (ang.).
- ↑ Karen Okamoto, Jill Biden receives standing ovation at the Tonys [online], delawareonline.com, 15 grudnia 2019 [dostęp 2020-05-23] (ang.).
- ↑ a b Troy McMullen, Joe Biden and his wife buy a vacation home in Delaware [online], forbes.com, 9 czerwca 2017 [dostęp 2020-05-23] (ang.).
- ↑ Dr. Jill Biden to speak at MATC commencement [online], tmj4.com, 4 maja 2017 [dostęp 2020-05-24] (ang.).
- ↑ Educators gathered at CSU Channel Islands get some lessons from Jill Biden [online], vcstar.com, 13 grudnia 2019 [dostęp 2020-05-23] (ang.).
- ↑ 'You can do anything,' Dr. Jill Biden says at Bishop State’s Commencement [online], waaytv.com, 11 maja 2018 [dostęp 2020-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06] (ang.).
- ↑ Julia Varnier, The Apprentice School at Newport News Shipbuilding celebrates 157 graduates [online], wtkr.com, 23 lutego 2019 [dostęp 2020-05-24] (ang.).
- ↑ Barbara VanDenburgh, 5 books not to miss: Jill Biden memoir 'Where the Light Enters,' ‘The Bride Test’ [online], usatoday.com, 14 grudnia 2019 [dostęp 2020-05-24] (ang.).
- ↑ Adam Duvernay, For Jill Biden fans, Delaware book signing an opportunity for a short, personal meeting [online], delawareonline.com, 17 grudnia 2019 [dostęp 2020-05-24] (ang.).
- ↑ Steve Peoples, Julie Pace, Biden Eyes Fundraising Challenge Amid New Sense of Urgency [online], nbcnewyork.com, 9 marca 2019 [dostęp 2020-05-24] (ang.).
- ↑ Arlette Saenz, Joe Biden announces he is running for president in 2020 [online], edition.cnn.com, 25 kwietnia 2019 [dostęp 2020-05-24] (ang.).
- ↑ Garrett Book, Dr. Jill Biden campaigns for husband Joe Biden [online], iouxlandnews.com, 27 stycznia 2020 [dostęp 2020-05-25] (ang.).
- ↑ David Griffin, Jill Biden campaigns for husband in OKC as Super Tuesday polls open in Oklahoma [online], newson6.com, 3 marca 2020 [dostęp 2020-05-25] (ang.).
- ↑ Jill Biden Campaigns in Minneapolis [online], c-span.org, 3 października 2020 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Joe and Jill Biden Campaign in Bucks County, Pennsylvania [online], c-span.org, 24 października 2020 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Jill Biden Campaigns in Wisconsin [online], c-span.org, 28 września 2020 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ a b c Molly Nagle, Jill Biden says she feels ‘positive energy’ about race but 'not taking anything for granted’ [online], abcnews.go.com, 21 października 2020 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Jill Biden in Florida on Election Day [online], news.yahoo.com, 3 listopada 2020 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Jackson Baker, Talking the Talk: The Case for Three Presidential Candidates [online], memphisflyer.com, 1 marca 2020 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Lillian Donahue, Jill Biden makes campaign stops in Lowcountry ahead of democratic primary [online], live5news.com, 28 grudnia 2019 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Tim Funk, At drive-in rally, Jill Biden says North Carolina could be 2020 election’s pivotal state [online], charlotteobserver.com, 31 października 2020 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Alex McLoon, Dr. Jill Biden, Doug Emhoff visit Omaha metro Saturday [online], wowt.com, 27 września 2020 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Ana Radelat, Jill Biden coming to CT to raise money for husband’s campaign [online], ctmirror.org, 15 sierpnia 2019 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Great to have Dr. Jill Biden at church in Arkansas after a big night in South Carolina. #arpx [online], twitter.com, 1 marca 2020 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
- ↑ Paul LeBlanc, Jill Biden gets in between protesters and Joe Biden at California rally [online], cnn.com, 4 marca 2020 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
- ↑ Roy S. Johnson, Dr. Jill Biden In Birmingham [online], al.com [dostęp 2021-01-11] (ang.).
- ↑ Trang Do, Dr. Jill Biden Campaigns In Delaware, Montgomery Counties, Where ‘Women Will Decide The Future Of This State’ [online], philadelphia.cbslocal.com, 8 października 2020 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
- ↑ Gregory Pratt, Chicago Mayor Lori Lightfoot, Sen. Dick Durbin endorse Joe Biden for president [online], chicagotribune.com, 6 marca 2020 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
- ↑ Ethan Stein, Destinee Patterson, Dr Jill Biden visits Columbia before Missouri voters head to the polls [online], komu.com, 8 marca 2020 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
- ↑ Jill Biden Campaigns for Former Vice President in Reno [online], ktvn.com, 13 października 2019 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
- ↑ Eric Russell, Jill Biden urges crowd in Bangor to help get nation ‘back on track’ [online], pressherald.com, 27 października 2020 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ Wife of candidate Joe Biden to raise money in New Mexico [online], apnews.com, 23 lipca 2019 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
- ↑ Joe Biden Tours Ohio and Pennsylvania By Train [online], c-span.org, 30 września 2020 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
- ↑ Emma North, Ben Dennis, ‘Why wouldn’t I come down to Virginia?’: Jill Biden visits Richmond area [online], wric.com, 28 października 2020 [dostęp 2021-01-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-28].
- ↑ Tal Axelrod, Jill Biden: Trump is ‘afraid’ to go against my husband [online], thehill.com, 14 grudnia 2019 [dostęp 2020-05-25] (ang.).
- ↑ Shoshana Dubnow, Jill Biden says she no longer considers GOP Sen. Lindsey Graham a friend [online], abcnews.go.com, 3 lutego 2020 [dostęp 2020-05-25] (ang.).
- ↑ Sam Gillette, Ally Mauch, Dr. Jill Biden on Her Campaign Trail Project & What She Wants People to Know About Her Husband [online], people.com, 30 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-04] (ang.).
- ↑ Biden outlines school reopening plan amid pandemic [online], news.yahoo.com, 17 lipca 2020 [dostęp 2020-08-04] (ang.).
- ↑ Tal Axelrod, Jill Biden promises if Biden’s elected 'no more Betsy DeVos’ [online], thehill.com, 9 lipca 2020 [dostęp 2020-08-04] (ang.).
- ↑ Jada Yuan, Annie Linskey, Jill Biden is finally ready to be first lady. Can she help her husband beat Trump? [online], washingtonpost.com, 17 sierpnia 2020 [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ Transcripts [online], transcripts.cnn.com [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ Jonathan Lemire, Zeke Miller, Will Weissert, Biden defeats Trump for White House, says ‘time to heal’ [online], apnews.com, 7 listopada 2020 [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ Read the full text of Joe Biden’s speech after historic election [online], abcnews.go.com, 8 listopada 2020 [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ a b Meg Wagner i inni, 2021 Inauguration Day news coverage [online], cnn.com, 20 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ Nicole Gaudiano, First professor: Jill Biden to make history as a first lady with a day job [online], politico.com, 12 listopada 2020 [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ Education is transformational, Jill Biden tells UD graduates [online], udel.edu, 9 stycznia 2010 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Jill Biden to speak at Salve Regina commencement [online], archive.boston.com, 20 kwietnia 2011 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Commencement Address by Dr. Jill Biden to Graduates, Family Members, and Faculty of Montgomery Count Community College [online], whitehouse.gov, 19 maja 2011 [dostęp 2020-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-26] (ang.).
- ↑ Dr. Jill Biden, Second Lady of the United States and Villanova alumna, to Deliver University’s 2014 Commencement Address, May 16 [online], villanova.edu [dostęp 2020-11-03] (ang.).
- ↑ About: Honorary Degrees [online], hofstra.edu [dostęp 2020-11-03] (ang.).
