Florence Kling Harding

Florence Mabel Kling De Wolfe Harding

Florence Harding pomiędzy rokiem 1920 a 1923
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1860 Marion
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1924 Marion
Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych
Okres	od 4 marca 1921 do 2 sierpnia 1923
Poprzedniczka	Edith Wilson
Następczyni	Grace Coolidge
Multimedia w Wikimedia Commons

Florence Mabel Kling De Wolfe Harding (ur. 15 sierpnia 1860 w Marion, zm. 21 listopada 1924 tamże) – żona prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki Warrena Hardinga i pierwsza dama USA w latach 1921–1923.

Florence Kling urodziła się 15 sierpnia 1860 roku w Marion, jako córka bankiera Amosa Klinga i jego żony Louise^[1]. W domu była nazywana „Flossie”^[1]. Z racji wysokiej pozycje społecznej jej rodziny, uczęszczała wyłącznie do prywatnych szkół, a oprócz tego uczyła się jazdy konnej i gry na pianinie^[1]. W młodości poznała Henry’ego DeWolfe’a, z którym uciekła z domu w 1880 roku^[1]. Wkrótce potem oboje wzięli ślub, a po pół roku urodził im się syn^[1]. Dwa lata później DeWolfe zostawił rodzinę i wyjechał na Dziki Zachód, natomiast Florence powróciła do rodzinnego Marion^[1]. Nie mieszkała z rodzicami, a finansowo wspierali ją jej teściowie^[2]. W 1886 uzyskała rozwód, a jakiś czas później dowiedziała się, że jej były mąż zmarł^[2]. Następnie powróciła do domu rodzinnego^[2].

Około 1890 roku poznała Warrena Hardinga, który był wówczas właścicielem lokalnej gazety^[2]. Jej ojciec był przeciwny tej znajomości i kiedy młodzi się pobrali, zerwał kontakty z córką na siedem lat^[2]. Po ślubie Florence zmieniła męża na stanowisku zarządzającego gazetą „The Marion Star”^[3]. Wprowadziła także zwyczaj zatrudniania młodych chłopców do roznoszenia gazet^[3].

W 1905 roku zachorowała i przeszła zabieg resekcji nerki, przez który bardzo podupadła na zdrowiu^[3]. Pomimo tego mocno zachęcała męża do kariery politycznej i zabiegała o poparcie dla niego^[4]. Kiedy w 1915 roku, Warren został senatorem, oboje przeprowadzili się do Waszyngtonu^[4]. Z czasem Harding stał stawał się coraz bardziej prawdopodobnym nominatem Partii Republikańskiej w wyborach prezydenckich w 1920 roku^[4]. Początkowo zgodził się kandydować, jednak w pewnym momencie postanowił się wycofać^[4]. Wówczas Florence wymusiła na nim cofnięcie decyzji o wycofaniu z kampanii i dzięki temu Harding dotrwał do wyborów, które wygrał^[5].

4 marca 1921 roku, ustępująca pierwsza dama Edith Wilson, wraz z Florence Harding, która przejmowała obowiązki pani Białego Domu, udały się razem na uroczystość zaprzysiężenia^[6]. W Waszyngtonie Hardingowie uchodzili za prostych i otwartych ludzi, co zostało dobrze przyjęte przez elitę stolicy^[6]. Nowa pierwsza dama ponownie otworzyła siedzibę prezydencką dla ludzi, co było dużą zmianą w porównaniu z czasem, gdy gospodynią Białego Domu była Edith Wilson^[6]. Ponadto Florence spotykała się z weteranami I wojny światowej, przynosząc im drobne podarki, a także popierała organizacje kobiece^[7]. Uważała się za sufrażystkę i otrzymała honorowe członkostwo w National Women’s Party^[7]. Była także pierwszą żoną prezydenta, która miała własnego agenta ochrony^[7].

Pierwsza dama miała duży wpływ na politykę męża i nie kryła się z tym^[7]. Doradzała mu w sprawach personalnych i redagowała przemówienia^[8]. Z powodu niechęci jaką żywiła do Calvina Coolidge’a, Florence sprzeciwiła się ustawie Kongresu, ustanawiającej oficjalną rezydencję wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych^[8]. Ustawa nie uzyskała wystarczającego poparcia i została odrzucona^[8].

Gdy w 1922 pierwsza dama chorowała na niewydolność nerek, w Białym Domu zastępowała ją żona wiceprezydenta, Grace Coolidge^[9]. Rok później, w czasie podróży po zachodnim wybrzeżu USA, stan prezydenta się pogorszył^[9]. Zmarł 2 sierpnia 1923 roku^[9]. Po śmierci męża, Florence powróciła do rodzinnego Marion^[10]. Tam też zmarła 21 listopada 1924 roku^[10].

Florence Kling wyszła za mąż za Henry’ego DeWolfe’a w 1880 roku^[1]. Mieli jednego syna, Marshalla Eugene’a (ur. w 1880)^[2]. Po rozwodzie w 1886, a następnie śmierci pierwszego męża, poznała Warrena Hardinga, którego poślubiła 8 lipca 1891 w Warren^[2]. Para nie miała dzieci^[2].

• Longin Pastusiak: Panie Białego Domu. Toruń: Adam Marszałek, 2012. ISBN 978-83-7780-322-6. (pol.).

• Florence Kling Harding. Biały Dom. [dostęp 2016-11-15]. (ang.).
• Florence Harding. firstladies.org. [dostęp 2016-11-15]. (ang.).