Fiat CR.25
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa z częściowo płóciennym pokryciem |
| Załoga |
3 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
22 lipca 1937 |
| Lata produkcji |
1940 |
| Wycofanie ze służby |
1943 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 silniki gwiazdowe Fiat A.74 R.C.38 |
| Moc |
840 KM (627 kW) każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
16,0 m |
| Długość |
13,56 m |
| Wysokość |
3,65 m |
| Powierzchnia nośna |
39,20 m² |
| Masa | |
| Własna |
4374 kg |
| Startowa |
6525 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
460 km/h |
| Prędkość przelotowa |
394 km/h |
| Pułap |
9790 m |
| Zasięg |
2110 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 km Breda-SAFAT kal. 12,7 mm | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
| Rzuty | |
| |
Fiat CR.25 – włoski dwusilnikowy samolot rozpoznawczy, mogący także spełniać rolę myśliwca eskortowego, używany przez Regia Aeronautica w czasie II wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Fiat CR.25 został zaprojektowany przez inż. Celestino Rosatelliego jako dwusilnikowy myśliwiec eskortowy i lekki samolot bombowo-rozpoznawczy. Projekt był alternatywą dla średniego bombowca BR.20 Cicogna, który początkowo również miał pełnić funkcje rozpoznawcze. Prototyp oblatany 25 lipca 1937 roku wykazał w czasie prób bardzo dobre właściwości lotne, osiągając na przykład prędkość maksymalną 490 km/h, nieosiągalną dla większości ówczesnych samolotów myśliwskich.
W tym czasie jednak dowództwo Regia Aeronautica preferowało rozwijany równolegle samolot Caproni Ca.310 i jego wersje rozwojowe. Dla CR.25 przeznaczono rolę samolotu rozpoznawczego dalekiego zasięgu. Firma FIAT otrzymała zamówienie na 40 egzemplarzy nieco zmodyfikowanej wersji CR.25 bis, które jednak zostało w 1940 roku ograniczone do jedynie 10 sztuk.
Siedem z nich weszło do służby operacyjnej w 173a Squadriglia – dywizjonie rozpoznania strategicznego specjalizującym się w działaniach nad Morzem Śródziemnym, stacjonującym na Sycylii. Głównym zadaniem tej jednostki była osłona myśliwska konwojów płynących do Libii oraz prowadzenie rozpoznania wód wokół Malty. Wzięły one między innymi udział w zwalczaniu dużego brytyjskiego konwoju na Maltę w sierpniu 1942 roku (operacja Pedestal).
Pod koniec 1942 roku zaczęto zastępować pozostałe w służbie samoloty CR.25 nowszymi Caproni Ca.314. Wycofane z linii maszyny przesunięto do transportu lotniczego, z powodów bezpieczeństwa (duże zużycie) używając ich głównie do lotów nad lądem. Ostatni egzemplarz seryjny, oznaczony CR.25 D, przebudowano jeszcze w wytwórni na samolot pasażerski dla wysokich dygnitarzy rządu włoskiego i partii faszystowskiej. Latał on najczęściej na trasie z Rzymu do Berlina.
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Fiat CR.25 był dwusilnikowym samolotem rozpoznawczo-myśliwskim, o konstrukcji metalowej z częściowo płóciennym pokryciem, klasycznym trójpodporowym podwoziem chowanym w locie, napędzanym dwoma silnikami gwiazdowymi Fiat A.74 R.C.38 o mocy 840 KM każdy. Uzbrojenie stanowiły trzy karabiny maszynowe Breda-SAFAT kal. 12,7 mm, dwa z nich stałe zainstalowane w nosie kadłuba, trzeci w obrotowej wieżyczce grzbietowej.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesław Bączkowski, Włoskie samoloty wojskowe 1936 – 1945, Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, ISBN 83-86776-49-8, ISBN 83-86776-00-5, OCLC 751529809.
- www.airway.ru [dostęp 28 kwietnia 2009]
- Comando Supremo [dostęp 28 kwietnia 2009]
