lopen

• Geluid:  lopen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈlopə(n) / (2 lettergrepen)

• lo·pen

• In de betekenis van ‘gaan’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^[1]

lopen

1. (Noord-Nederlands) ergatief stappen, gaan, wandelen

   • Lopen naar het stadhuis is sneller dan met de auto. 

   ▸ Jack was een kale man van in de zestig die 35 jaar geleden zelf de PCT had gelopen.^[3]

   ▸ Meteen liep ik naar mijn tent die onder het gewicht van de sneeuw voor de helft bleek te zijn ingestort.^[3]

2. (Zuid-Nederlands) ergatief rennen

   • Je zal moeten lopen als je de trein nog wil halen. 

3. (Noord-Nederlands) inergatief stappen, gaan

   • Hij heeft gisteren een heel stuk gelopen. 
   • Er wordt daar niet veel gelopen. 

   ▸ Jack was een kale man van in de zestig die 35 jaar geleden zelf de PCT had gelopen.^[3]

4. (Zuid-Nederlands) inergatief rennen

   • Hij heeft gisteren tien kilometer gelopen. 

5. ergatief voortgang maken

   • De zaken lopen erg goed. 

6. ergatief vloeien of stromen

   • Het water loopt in mijn kleren. 

7. hulpwerkwoord ~ te: duratief hulpwerkwoord, iets doen terwijl men loopt

   • Ach, loop niet zo te zeuren, man! 
   • Hij heeft de krant lopen rondbrengen. 

•  loopen ww  (officiële spelling tot 1935 in Nederland en 1946 in België)

1. In Nederland heeft dit woord de connotatie van stappen of gaan. Voor zich snel verplaatsen met de benen gebruikt men eerder rennen.
2. In België heeft dit woord de connotatie van rennen. Voor zich traag voortbewegen met de benen gebruikt men eerder gaan of stappen.
3. [7] In samengestelde tijden vervalt te.

de lopen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord loop

•  loopen zn  (officiële spelling tot 1935 in Nederland en 1946 in België)

• Het woord lopen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "lopen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.