brand

• Geluid:  brand    (hulp, bestand)
• IPA: / brɑnt / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /ˈbrɑnt/
  • (Vlaanderen, Brabant): /ˈbrɑnt/
  • (Limburg): /ˈbrɑnd/

• brand

• erfwoord via Middelnederlands brant van Oudnederlands brant, als deel van toponiem aangetroffen vanaf 1001-1050, in de betekenis van ‘vuur’ aangetroffen vanaf 1240 ^{[1] [2] [3] [4]}

de brand m

1. verbranding met vuur

   • Er is een brand in de school. 

2. (figuurlijk) iets dat heel warm en schadelijk is

   ▸ Ik liep als het ware met een rasp in mijn achterste (chafing noemen ze dat in Amerika) wat verschrikkelijk veel pijn deed, het was alsof ik in brand stond. Zelfs met speciaal chafing-poeder (‘Anti Monkey Butt Powder’) bleef de pijn de hele dag doorzeuren.^[5]

• [1] fik, hens

• [1] vuur
• [2] vuurzee

• In brand vliegen

• Een brandje blussen

• In de brand zitten

• Moord en brand schreeuwen

• Uit de brand zijn

• Zo helder (schoon, zuiver) als een (de) brand

brand

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van branden
   

   • Ik brand. 

2. gebiedende wijs van branden
   

   • Brand! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van branden
   

   • Brand je? 

• Dominee brand je bekje niet
  Pas op, dat is erg heet (van voeding of drank)

• Het woord brand staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "brand" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid:  brand (VS)    (hulp, bestand)

• Uit het Oudengels, te herleiden tot het Protogermaanse *brandaz.

brand

1. merk
2. brandmerk, stigma
3. brandijzer

brand

1. overgankelijk brandmerken

(klemtoonhomogram)

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• [A]: IPA: / bɾɑn /
• [B]: IPA: / brænd /

• brand

• [A]: Afkomstig van het Oudnoordse zelfstandige naamwoord brandr
• [B]: Afkomstig van het Engelse zelfstandige naamwoord brand

[A]: brand, m

1. een gesneden post of stok
2. dwarshout
3. bonk, vent
4. een bevreesde, onverschrokken persoon

• [3-4]: brande

• [1]: stock
• [1]: stolpe
• [2]: tverrtre

• [3]: kar
• [4]: person

[B] brand, m

1. handelsmerk, merk

• firmamerke
• kvalitet
• sort
• stempel
• varemerke

brand

1. verouderde spelling of vorm van brann

onbepaalde mannelijke vorm nominatief enkelvoud van brand

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / bɾɑn /

• brand

• Afkomstig van het Oudnoordse zelfstandige naamwoord brandr

brand, m

1. een gesneden post of stok
2. dwarshout
3. een lange knuppel
4. bonk, vent
5. een bevreesde, onverschrokken persoon

• [4-5]: brande

• [1]: stock
• [1]: stolpe
• [2]: tverrtre

• [3]: vedskie
• [4]: kar
• [5]: person

brand

1. verouderde spelling of vorm van brann

onbepaalde mannelijke vorm nominatief enkelvoud van brand

• Geluid:  brand    (hulp, bestand)

• brand

• Afkomstig van het Oudnoordse zelfstandige naamwoord brandr (Oudzweeds: brander)

brand, g

1. brand

   «Ingen person skadades i samband med branden.»

   Niemand raakte gewond bij de brand.

2. (medisch) koudvuur, nat gangreen

• [1]: eldsvåda
• [2]: kallbrand