TT Assen 1981

De TT van Assen vormde een keerpunt in het seizoen 1981, want Marco Lucchinelli, Toni Mang en Ricardo Tormo konden een voorschot nemen op hun wereldtitel, die hen allemaal praktisch in de schoot geworpen werd. Lucchinelli omdat zijn concurrenten Kenny Roberts, Graeme Crosby en Randy Mamola geen punten scoorden, Mang omdat Jon Ekerold helemaal niet kon deelnemen en Tormo omdat Stefan Dörflinger in zijn laatste ronde viel. Het werd vooral een debacle voor het 500cc-team van Yamaha, want ook Barry Sheene kwam bij de start niet van zijn plaats. De wisselende weersomstandigheden - en daarmee de juiste bandenkeuze - speelden de hoofdrol in de 51e TT. Tegen de verwachting in verscheen Takazumi Katayama toch weer met de Honda NR 500, maar opnieuw zonder succes.

De start van de 500cc-race werd tien minuten uitgesteld omdat het was gaan regenen en de wedstrijdleiding de coureurs de tijd gaf om regenbanden te monteren. Dat deed lang niet iedereen: de meesten kozen voor intermediates, maar voorin stonden Boet van Dulmen, Kenny Roberts en Randy Mamola op regenbanden. Het haastige monteren had Roberts echter parten gespeeld. In de opwarmronde merkte hij al dat er iets niet in orde was en vlak voor de start schoof hij zijn machine met een geblokkeerd voorwiel het gras in. Er was een remblok verkeerd gemonteerd en de race was voor Roberts voorbij. Van Dulmen zag het gebeuren en probeerde een uitgestelde start te forceren door zijn eigen motorfiets dwars te zetten. Dat leverde een gevaarlijke situatie op, want de start ging gewoon door en Van Dulmen kwam meteen in het middenveld terecht. Na de start bleek er nog een fabrieks-Yamaha OW 54 stil te staan: Barry Sheene slaagde er niet in zijn machine aan de praat te krijgen en daarmee was het hele Yamaha-fabrieksteam uitgeschakeld. Crosby nam aanvankelijk de leiding, maar werd aangevallen door Mamola, die daarbij in het gras terechtkwam en viel. Crosby werd nu gevolgd door Kork Ballington en Boet van Dulmen, die zijn regenbanden ten volle benutte en uiteindelijk zelfs de leiding overnam. Marco Lucchinelli passeerde Crosby ook maar verloor terrein op van Dulmen, die een flinke voorsprong opbouwde. De baan droogde echter op, waardoor de Lucchinelli met zijn intermediate-banden in het voordeel was. Halverwege de race wist hij Van Dulmen te passeren, waarna hij een flinke voorsprong opbouwde. Van Dulmen werd echter niet meer bedreigd door Ballington, die derde werd en de eerste podiumplaats voor de Kawasaki KR 500 scoorde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Marco Lucchinelli	Suzuki	50'16"05	15
2	Boet van Dulmen	Yamaha	50'48"94	12
3	Kork Ballington	Kawasaki	50'54"00	10
4	Willem Zoet	Suzuki	'50'58"40	8
5	Jack Middelburg	Suzuki	51'30"70	6
6	Dave Potter	Yamaha		5
7	Bernard Fau	Suzuki		4
8	Sergio Pellandini	Kawasaki		3
9	Guido Paci	Yamaha		2
10	Sadao Asami	Yamaha		1
11	Seppo Rossi	Suzuki
12	Dick Alblas	Suzuki
13	Marc Fontan	Yamaha
14	Gregg Hansford	Kawasaki
15	Philippe Coulon	Suzuki
16	Michel Frutschi	Yamaha
17	Christian Sarron	Yamaha
18	Steve Parrish	Yamaha
19	Stuart Avant	Suzuki
20	Kimmo Kopra	Suzuki
DNF	Randy Mamola	Suzuki	Val
DNF	Graeme Crosby	Suzuki	Val
DNF	Takazumi Katayama	Honda	Drijfstang
DNF	Franco Uncini	Suzuki
DNF	Graziano Rossi	Morbidelli
DNQ	Virginio Ferrari	Cagiva	Val in training
DNQ	Rob Punt	Suzuki	Motorpech in training
DNQ	Henk de Vries	Suzuki	Blessure[1]
DNS	Kenny Roberts	Yamaha	Blokkerende rem
DSQ	Barry Sheene	Yamaha	Aangeduwd

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Marco Lucchinelli	Suzuki	58
2	Randy Mamola	Suzuki	54
3	Kenny Roberts	Yamaha	46
4	Graeme Crosby	Suzuki	42
5	Boet van Dulmen	Yamaha	41
6	Barry Sheene	Yamaha	37
7	Kork Ballington	Kawasaki	19
	Hiroyuki Kawasaki	Suzuki
9	Jack Middelburg	Suzuki	18
10	Guido Paci	Yamaha	9

Vanaf de vijfde startrij wist Mar Schouten toch als eerste weg te komen bij de start van de 350cc-klasse. Hij werd gevolgd door Carlos Lavado en daarna een grote groep rijders die enigszins uiteenviel toen Mick Grant in de Geert Timmer-bocht viel. Zijn brandstoftank klapte op de baan, waardoor de bocht vol benzine lag. Bovendien hadden de achtervolgers de grootste moeite de ravage te omzeilen, waardoor vooral Patrick Fernandez het contact met de kopgroep verloor. Schouten viel al snel enkele plaatsen terug maar zou toch nog als zesde finishen. Intussen nam Toni Mang de leiding voor Lavado en was de strijd om de eerste twee plaatsen beslist. Om de derde plaats vond een gevecht plaats tussen Graeme McGregor, Jean-François Baldé, Jeffrey Sayle en de inmiddels weer aangesloten Fernandez. Sayle viel met pech uit en uiteindelijk werd Baldé derde, een halve seconde voor Fernandez.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Toni Mang	Kawasaki	47'48"9	15
2	Carlos Lavado	Yamaha	48'04"7	12
3	Jean-François Baldé	Kawasaki	48'13"3	10
4	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	48'13"8	8
5	Graeme McGregor	Yamaha	48'25"1	6
6	Mar Schouten	Yamaha		5
7	Keith Huewen	Yamaha		4
8	Peter Looijesteijn	Bakker-Yamaha		3
9	Martin Wimmer	Yamaha		2
10	Bengt Elgh	Yamaha		1
11	Tony Head	Yamaha
12	Walter Hoffmann	Yamaha
13	Clive Horton	Armstrong-Rotax
14	René Delaby	Yamaha
15	Eero Hyvärinen	Yamaha
16	Roger Sibille	Yamaha
17	Rinus van Kasteren	Yamaha
18	Mladen Tomic	Yamaha	+1 ronde
19	Edwin Weibel	Moko-Yamaha	+1 ronde
DNF	Mick Grant	Yamaha	Val
DNF	Richard Schlachter	Solo
DNF	Pierre Bolle	Yamaha
DNF	Thierry Espié	Bimota-Yamaha
DNF	Alan North	Yamaha
DNF	Massimo Matteoni	Bimota-Yamaha
DNF	Sauro Pazzaglia	Yamaha
DNF	Jeffrey Sayle	Yamaha
DNS	Jacques Cornu	Yamaha	Blessure[2]
DNS	Pekka Nurmi	Yamaha	Blessure[3]
DNS	Jon Ekerold	Solo	Blessure[4]
DNS	Jacques Cornu	Yamaha	Blessure[5]
DNS	Pekka Nurmi	Yamaha	Blessure[6]
DNQ	Graeme Geddes	Bimota-Yamaha
DNS	Eric Saul	Chevallier-Yamaha	Blessure[7]

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Toni Mang	Kawasaki	73
2	Jon Ekerold	Solo	52
3	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	43
4	Carlos Lavado	Yamaha	41
5	Jean-François Baldé	Kawasaki	27
6	Thierry Espié	Bimota-Yamaha	24
7	Eric Saul	Chevallier-Yamaha	18
8	Keith Huewen	Yamaha	17
9	Jacques Cornu	Yamaha	14
	Graeme McGregor	Yamaha

Na een goede start reed Roland Freymond in de eerste ronde aan de leiding van de 250cc-race in Assen, gevolgd door Toni Mang, Jean-François Baldé, Jeffrey Sayle en zelfs Thierry Espié met de debuterende Pernod. Die viel echter in de tweede ronde uit. Mang nam aanvankelijk de leiding over, maar werd vergezeld door Carlos Lavado. Tussen deze twee ontstond een op het oog spannend gevecht, maar het had er alle schijn van dat Mang een saaie race als de eerder verreden 350cc-klasse wilde voorkomen. Met handgebaren maakte hij Lavado duidelijk dat hij moest volgen, maar die had daar grote moeite mee. De afstand werd stilaan toch wat groter, maar in de laatste bocht wist Mang Lavado toch weer dicht achter zich te krijgen. Het verschil op de streep bedroeg slechts 0,2 seconde, waarna Mang en Lavado elkaar in de armen vlogen. Om de derde plaats vochten Freymond en Sayle. Baldé voegde zich in de negende ronde bij hen, maar door het gevecht kon ook Patrick Fernandez aansluiten en hij werd uiteindelijk nipt derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Toni Mang	Kawasaki	45'37"13	15
2	Carlos Lavado	Yamaha	45'37"34	12
3	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	46'06"97	10
4	Roland Freymond	Ad Maiora		8
5	Jeffrey Sayle	Armstrong-Rotax		6
6	Jean-François Baldé	Kawasaki		5
7	Jean-Louis Guignabodet	Kawasaki		4
8	Martin Wimmer	Yamaha		3
9	Richard Schlachter	Yamaha		2
10	Didier de Radiguès	Yamaha		1
11	Graeme McGregor	Yamaha
12	Ángel Nieto	Siroko-Rotax
13	Maurizio Massimiani	Ad Maiora
14	Bruno Kneubühler	Rotax
15	Mar Schouten	MBA
16	Franco Marchegiani	Yamaha
17	August Auinger	Rotax
18	Christian Estrosi	Yamaha
19	Paolo Ferretti	Yamaha
20	Rinus van Kasteren	Yamaha
21	Clive Horton	CCM-Rotax
DNF	Hans Müller	Yamaha	val
DNF	Jean-Marc Toffolo	Rotax	Ontsteking
DNF	Thierry Espié	Pernod	Carburatie
DNF	Hervé Guilleux	Siroko-Rotax
DNF	Peter Looijesteijn	Yamaha	Val
DNF	Klaas Hernamdt	Rotax
DNF	Siegfried Minich	Bartol
DNQ	Graeme Geddes	Yamaha
DNS	Eric Saul	Chevallier-Yamaha	Blessure[7]

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Toni Mang	Kawasaki	70
2	Jean-François Baldé	Kawasaki	47
3	Carlos Lavado	Yamaha	44
4	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	35
5	Roland Freymond	Ad Maiora	24
6	Eric Saul	Chevallier-Yamaha	19
	Martin Wimmer	Yamaha
	Massimo Massimiani	Ad Maiora
9	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha/Pernod	18
10	Richard Schlachter	Yamaha	15

In de training van de 125cc-klasse brak Loris Reggiani zijn linker grote teen, maar door de zorg van dokter Costa en Martin Mijwaart, die zijn schakelpedaal aanpaste, kon hij toch starten. Hij maakte niet eens een slechte start, maar Pier Paolo Bianchi was als eerste weg. Na de eerste ronde ging Hans Müller aan de leiding en er vormde zich een kopgroep met Bianchi, Müller, Reggiani en diens kopman Ángel Nieto. Nieto en Reggiani probeerden samen weg te rijden, maar in eerste instantie wist Bianchi dat te voorkomen. Uiteindelijk wisten de twee Minarelli-coureurs toch een gaatje te slaan, waarbij Nieto met handgebaren aan Reggiani duidelijk maakte dat hij niet te dicht moest volgen. Bianchi vormde een duo met Müller, maar behield de derde plaats. Anton Straver maakte een hachelijk moment mee toen hij hard moest remmen voor een dronken toeschouwer die de baan op was gelopen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Minarelli	44'59"04	15
2	Loris Reggiani	Minarelli	44'59"56	12
3	Pier Paolo Bianchi	MBA	45'01"07	10
4	Hans Müller	MBA		8
5	Iván Palazzese	MBA		6
6	Maurizio Vitali	MBA		5
7	August Auinger	MBA		4
8	Ricardo Tormo	Sanvenero		3
9	Jean-Claude Selini	MBA		2
10	Guy Bertin	Sanvenero		1
11	Per-Edvard Carlsson	MBA
12	Erich Klein	MBA
13	Johnny Wickström	MBA
14	Henk van Kessel	EGA
15	Willy Pérez	MBA
16	Anton Straver	MBA
17	Jan Eggens	MBA
18	Jan Huberts	Sanvenero
19	Boy van Erp	MBA
20	Joe Genoud	MBA
21	Peter van Niel	MBA
22	Peter Balaz	MBA
23	Lucio Pietroniro	MBA
DNF	János Drapál	MBA
DNF	Jacques Bolle	Motobécane
DNF	Gerhard Waibel	MBA
DNF	Yves Dupont	MBA
DNQ	Ton Spek	MBA
DNQ	Eugenio Lazzarini	Iprem

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Ángel Nieto	Minarelli	98
2	Loris Reggiani	Minarelli	74
3	Pier Paolo Bianchi	MBA	58
4	Hans Müller	MBA	55
5	Guy Bertin	Sanvenero	28
6	Iván Palazzese	MBA	27
	Stefan Dörflinger	Krauser-MBA
8	Maurizio Vitali	MBA	26
9	Jacques Bolle	Motobécane	25
10	Willy Pérez	MBA	11

De 50cc-klasse startte in Assen op een opdrogende baan. Hoewel Ricardo Tormo als snelste vertrok, werd hij meteen ingehaald door Stefan Dörflinger. Henk van Kessel reed op de derde plaats, maar kon de twee niet volgen. Halverwege de race verremde Dörflinger zich, waardoor Tormo weer aan de leiding kwam met negen seconden voorsprong. Dörflinger maakte echter drie seconden per ronde goed en nam de leiding in de laatste ronde weer over. Op de achterkant van het circuit slipte zijn achterwiel echter weg en Dörflinger viel, waarbij hij zijn pols brak en zijn kansen op de wereldtitel nog slechts theoretisch werden. Van Kessel werd door de val van Dörflinger tweede en Rolf Blatter werd derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ricardo Tormo	Bultaco	31'54"35	15
2	Henk van Kessel	Kreidler	32'56"04	12
3	Rolf Blatter	Kreidler	33'02"73	10
4	Theo Timmer	Bultaco		8
5	Hagen Klein	Van Veen-Kreidler		6
6	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler		5
7	Ingo Emmerich	Kreidler		4
8	Jos van Dongen	Kreidler		3
9	Joacquín Galí	Bultaco		2
10	Reiner Scheidhauer	Kreidler		1
11	Floor Maasland	FMT
12	Gerhard Bauer	Kreidler
13	Yves Le Toumelin	TYL
14	Gerhard Singer	Kreidler
15	Ramon Gali	Kreidler
16	Otto Machinek	Kreidler
17	George Looijesteijn	Kreidler
18	Bertus Grinwis	PCR
19	Jan Welvaarts	Kreidler
20	Reiner Koster	Malanca
21	Paul Rimmelzwaan	Roton
22	Chris Baert	Kreidler
DNF	Stefan Dörflinger	Van Veen-Kreidler	Val[8]
DNF	Rainer Kunz	Kreidler	Vastloper
DNF	Joe Genoud	Kreidler	Val
DNS	Hans Spaan	Kreidler	Medische keuring
DNQ	Eugenio Lazzarini	Garelli	Vertrokken[9]

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Ricardo Tormo	Bultaco	60
2	Stefan Dörflinger	Van Veen-Kreidler	51
3	Theo Timmer	Bultaco	30
4	Hagen Klein	Van Veen-Kreidler	27
5	Rolf Blatter	Kreidler	26
6	Hans-Jürgen Hummel	Sachs	25
7	Claudio Lusuardi	Bultaco	15
8	Yves Dupont	ABF	14
9	Henk van Kessel	Kreidler	12
10	Rainer Kunz	Kreidler	10
	George Looijesteijn	Kreidler

Jock Taylor/Benga Johansson hadden in Assen eigenlijk een normale start, maar twee andere combinaties op de eerste startrij, Rolf Biland/Kurt Waltisperg en Alain Michel/Michael Burkhardt, kwamen nauwelijks weg en blokkeerden daarmee ook de rest van het veld. Biland verloor drie plaatsen, Michel viel terug in het middenveld en Egbert Streuer was de eerste die eromheen stuurde en op de tweede plaats lag. Biland nam de tweede plaats al snel over terwijl Werner Schwärzel's combinatie bij het uitkomen van de Strubben niet meer wilde sturen en rechtdoor ging, waarbij een toeschouwer onder de combinatie terechtkwam. Er ontstond een gevecht tussen Taylor en Biland, terwijl er een gat werd geslagen met Streuer. Michel was toen nog bezig aan een inhaalrace. Bij het ingaan van de vijfde ronde maakte Biland een pitstop om een losse bougiekap vast te zetten, maar intussen was Michel al voorbijgegaan aan Streuer. Michel kon zelfs de aanval inzetten op Taylor en de race met een ruime voorsprong winnen. Streuer maakte een benauwd moment mee in de Ruskenhoek, toen zijn achterwiel naast het asfalt kwam. De combinatie stond dwars en Egbert Streuer werd afgeworpen, maar bleef met een voet aan zijn zijspancombinatie hangen. Toen die door een sloot stuiterde kwam de voet los, maar de LCR rolde in vrijstand door met Bernard Schnieders nog steeds aan boord. Uiteindelijk liet ook die zich uit het zijspan glijden en de combinatie stak de baan nog een keer over om in een sloot tot stilstand te komen. Rolf Biland, die een eenzame race op de vierde plaats had gereden, werd op die manier toch nog derde.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Alain Michel	Michael Burkhardt	Seymaz-Yamaha	42'48"52	15
2	Jock Taylor	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha	43'07"41	12
3	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Yamaha	44'00"95	10
4	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha		8
5	Mick Boddice	Chas Birks	Yamaha		6
6	Trevor Ireson	Clive Pollington	Ireson-Yamaha		5
7	Jesco Höckert	Thomas Riedel	Busch-Yamaha		4
8	Gérald Corbaz	Yvan Hunziker	Yamaha		3
9	Piet Huybers	Karl-Heinz Bucholz	Yamaha		2
10	Jo van der Ven	Tonny Troeyen	Yamaha		1
11	Mühlheim	Paul	Yamaha
DNF	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Seymaz-Yamaha	Ongeval
DNF	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	Ongeval
DNF	Derek Jones	Brian Ayres	Ireson-Yamaha	Drijfstang
DNF	Michel Vanneste	Serge Vanneste	Seymaz-Yamaha	Ongeval
DNF	Peter Campbell	Dick Goodwin	Yamaha
DNF	Rolf Steinhausen	Georg Willmann	RSR-Yamaha

Pos	Coureur	Bakkenist	Motorfiets	Ptn
1	Alain Michel	Michael Burkhardt	Seymaz-Yamaha	62
2	Jock Taylor	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha	53
3	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Yamaha	52
4	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	26
5	Derek Jones	Brian Ayres	Ireson-Yamaha	20
6	Trevor Ireson	Clive Pollington	Ireson-Yamaha	18
	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Seymaz-Yamaha
8	Mick Boddice	Chas Birks	Yamaha	14
9	Peter Campbell	Dick Goodwin	Yamaha	10
10	Jesco Höckert	Thomas Riedel	Busch-Yamaha	9

Hans Spaan raakte al in het begin van het seizoen geblesseerd in Zandvoort. In de Grand Prix van Joegoslavië brak hij een botje in zijn pols, waardoor het begrijpelijk was dat hij voor de TT van Assen geen goedkeuring kreeg van de artsen. Dat kwam echter door problemen met enkele rugwervels. Om de verwarring helemaal compleet te maken verklaarde Spaan zelf over de keuring: "En terecht, ik heb nog problemen met mijn ogen"…

De NOS had de motorsport niet hoog in het vaandel staan, maar stuurde toch een cameraploeg naar Assen. Ze troffen in het rennerskwartier Klaas Hernamdt, die juist aan zijn monteur Jannes Brinksma uitlegde dat er een probleem met zijn versnellingsbak was. Klaas deed dat echter in het Fries. De verslaggever hoorde een vreemde taal en vroeg Klaas in het Engels wat het probleem was. Klaas had niet in de gaten dat het de NOS was en antwoordde dus ook in het Engels.

De Bimota-Yamaha van Massimo Matteoni brandde na een val volledig uit omdat de brandweer geen blusmiddelen had voor zijn magnesium wielen, die maar bleven branden. Hij kreeg van de organisatie een schadevergoeding.

Richard Schlachter reed voor het eerst in de 350cc-klasse omdat hij de Solo van Gustav Reiner kon lenen, maar haalde de finish niet. Na afloop moest hij de machine echter inleveren bij een deurwaarder. Het reisbureau ITG had van een aantal coureurs nog 120.000 gulden tegoed vanwege de reis naar de GP van Argentinië, waaronder Gustav Reiner.