Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1985

In Joegoslavië reden slechts drie klassen: de 80cc-klasse, de 250cc-klasse en de 500cc-klasse. Alleen in de 500cc-klasse won de gedoodverfde favoriet Freddie Spencer niet. Doordat Eddie Lawson eerste werd, werd het kampioenschap weer wat spannender, want het verschil bedroeg slechts 7 punten. De weersomstandigheden waren goed, waardoor de coureurs tussen de trainingen door konden genieten van de badplaats Opatija, maar tijdens de races speelde de wind vooral de rijders in de lichte klassen parten.

Eddie Lawson deed er alles aan om tijdens de trainingen in de buurt van de tijd van Freddie Spencer te komen, maar moest ondertussen ook nog verschillende bandencompounds voor Michelin testen. Christian Sarron maakte een valpartij mee, maar raakte niet geblesseerd en moest tevreden zijn met de zesde startplaats. Eindelijk verscheen Cagiva met haar Yamaha OW 76-kopie, maar er was slechts één machine klaar, waarmee Marco Lucchinelli de 23e trainingstijd reed.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	1"31'44
2.	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	1"32'00
3.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda-UK	1"32'46
4.	Ron Haslam	Rothmans-HRC-Honda-UK	1"32'72
5.	Randy Mamola	Rothmans-HRC-Honda	1"32'77
6.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"32'99
7.	Raymond Roche	Marlboro-Yamaha	1"33'63
8.	Takazumi Katayama	Bakker-Rothmans-HRC-Honda	1"33'81
9.	Didier de Radiguès	ELF-Chevallier-HRC-Honda	1"34'03
10.	Rob McElnea	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	1"34'38

De 500cc-race in Rijeka werd grotendeels in de beginfase beslist. Na de gebruikelijke bliksemstart van Ron Haslam nam Randy Mamola de leiding over. In de vierde ronde waren zowel Eddie Lawson als Freddie Spencer dicht bij Mamola gekomen, maar Spencer maakte een fout, kwam naast de baan en raakte een strobaal. Hij kon terug het circuit op rijden en zette de achtervolging in op Lawson, die Mamola inmiddels gepasseerd was. Ook Spencer ging Mamola voorbij, maar hij had een zwaar beschadigde dijbeenspier en zijn krachten begonnen af te nemen. In de 21e ronde nam Mamola de tweede plaats weer over van Spencer, maar hij viel, waardoor Spencer toch nog tweede werd. Na de finish werd Freddie Spencer door zijn teamleden naar de mobiele kliniek gedragen, waar de schade aan zijn been werd vastgesteld. Spencer vloog daarop meteen naar zijn woonplaats Shreveport om zich daar te laten behandelen.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	32	49"46'65	2	15
2	Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	32	+21'76	1	12
3	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda-UK	32	+30'24	3	10
4	Ron Haslam	Rothmans-HRC-Honda-UK	32	+37'95	4	8
5	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	32	+1"10'77	6	6
6	Raymond Roche	Marlboro-Yamaha	32	+1"11'12	7	5
7	Didier de Radiguès	ELF-Chevallier-HRC-Honda	32	+1"24'84	9	4
8	Rob McElnea	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	32	+1"25'31	10	3
9	Gustav Reiner	Bakker-Honda	32	+1"25'61	11	2
10	Dave Petersen	Honda	32	+1"25'89	12	1
11	Sito Pons	HB-Gallina-Suzuki	31	+1 ronde	16
12	Fabio Biliotti	Honda	31	+1 ronde	18
13	Eero Hyvärinen	Honda	31	+1 ronde	13
14	Boet van Dulmen	Bakker-Honda	31	+1 ronde	17
15	Marco Lucchinelli	Cagiva	31	+1 ronde	22
16	Wolfgang von Muralt	Bakker-Suzuki	31	+1 ronde	19
17	Christian Le Liard	ELF-Chevallier-Honda	31	+1 ronde	20
18	Armando Errico	Honda	31	+1 ronde	25
19	Marco Papa	Suzuki	31	+1 ronde	24
20	Dietmar Mayer	Honda	30	+2 ronden	31
21	Massimo Broccoli	Paton	30	+2 ronden	29
22	Massimo Messere	Honda	30	+2 ronden	21
23	Josef Ragginger	Suzuki	29	+3 ronden	30
24	Andreas Leuthe	Suzuki	29	+3 ronden	35
25	Dimitrios Papandreou	Yamaha	29	+3 ronden	36
26	Josef Doppler	Suzuki	29	+3 ronden	32
27	Leandro Becheroni	Suzuki	29	+3 ronden	26

Coureur	Merk	Ronden	Oorzaak	Grid
Randy Mamola	Rothmans-HRC-Honda	22	Val	5
Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	17		15
Louis-Luc Maisto	Honda	10		28
Thierry Espié	Chevallier-Honda	6		22
Bohumil Staša	Honda	1		33
Pavol Dekánek	Suzuki	1		34
Takazumi Katayama	Bakker-Rothmans-HRC-Honda	1	Val	8

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Karl Truchsess	Honda	14
Alessandro Valesi	Honda	27

Coureur	Merk	Oorzaak
Mike Baldwin	Honda	Contractverplichtingen[1]
Mile Pajic	SNRT-Honda	Blessure
Henk van der Mark	SNRT-Honda
Virginio Ferrari	Cagiva	Geen motorfiets[2]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	81
2	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	74
3	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	52
4	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda-UK	43
5	Ron Haslam	Rothmans-HRC-Honda-UK	34
6	Randy Mamola	Rothmans-HRC-Honda	25
	Didier de Radiguès	ELF-Chevallier-HRC-Honda
8	Raymond Roche	Marlboro-Yamaha	16
9	Rob McElnea	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	15
10	Mike Baldwin	Honda	10

De trainingen van de 250cc-klasse lieten niet veel bijzonders zien. Freddie Spencer bereikte poleposition voor Carlos Lavado, Martin Wimmer en Toni Mang. Wel waren er opnieuw veel valpartijen die een aantal coureurs uitschakelden. Het ergst was Eric Klein eraan toe. Een gecompliceerde heupbreuk leek het einde van zijn carrière te betekenen. Maurizio Vitali brak een sleutelbeen en Cees Doorakkers blesseerde zijn enkel en zijn hand. Het Pernod-team was weer terug nadat men enkele wedstrijden had overgeslagen om de motoren te verbeteren. Een succes was het nog niet: Jean-François Baldé reed de 23e tijd en Jacky Onda wist zich met de 41e tijd niet eens te kwalificeren.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	1"33'99
2.	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	1"34'42
3.	Martin Wimmer	Mitsui-Yamaha	1"34'79
4.	Toni Mang	Marlboro-HRC-Honda	1"34'80
5.	Reinhold Roth	Juchem-Yamaha	1"35'51
6.	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	1"36'21
7.	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	1"36'25
8.	Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	1"36'33
9.	Siegfried Minich	Yamaha	1"36'66
10.	Harald Eckl	Juchem-Yamaha	1"36'71

In de 250cc-race was er wel strijd, maar die ging om de plaatsen drie t/m vijf en zes t/m negen. Freddie Spencer had na drie ronden al bijna vier seconden voorsprong op Martin Wimmer en Toni Mang. Carlos Lavado stak hen echter allebei voorbij en toen Wimmer problemen kreeg met zijn tankontluchting kwam hij in de achtervolgende groep met Siegfried Minich, Juan Carriga, Carlos Cardús en Loris Reggiani terecht. Spencer, Lavado en Mang bezetten de eerste drie plaatsen met groot onderling verschil. Cardús kwam ten val en Toni Mang viel uit toen een stuk van zijn stroomlijnkuip losschoot en tegen een bougiekabel stootte. Zo werd Loris Reggiani derde achter Spencer en Lavado.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	47"49'95	1	15
2	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	+4'76	2	12
3	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	+44'77	7	10
4	Martin Wimmer	Mitsui-Yamaha	+45'23	3	8
5	Siegfried Minich	Yamaha	+48'76	9	6
6	Harald Eckl	Juchem-Yamaha	+1"08'85	10	5
7	Reinhold Roth	Juchem-Yamaha	+1"09'11	5	4
8	Pierre Bolle	Bakker-Parisienne	+1"12'84	11	3
9	Jacques Cornu	Parisienne-Honda	+1"17'87	22	2
10	Jean-Louis Guignabodet	MIG-Rotax	+1"22'27	24	1
11	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	+1"29'87	6
12	Josef Hütter	Bartol	+1"33'08	17
13	Jean-François Baldé	Pernod	+1 ronde	23
14	Jean Foray	Chevallier-Yamaha	+1 ronde	28
15	Dominique Sarron	Rothmans-Honda	+1 ronde	27
16	Niall Mackenzie	Silverstone-Armstrong-Rotax	+1 ronde	30
17	Jean-Luc Guillemet	Yamaha	+1 ronde	29
18	René Delaby	Rotax	+1 ronde	25
19	Roland Freymond	Yamaha	+1 ronde	12
20	Thomas Bacher	Rotax	+1 ronde	31
21	Hans Becker	Yamaha	+1 ronde	32
22	Michel Galbit	Yamaha	+1 ronde	33
23	Silo Habat	Yamaha	+1 ronde	35
24	Massimo Matteoni	Honda	+6 ronden	21

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	Val	8
Hans Lindner	Rotax		14
Toni Mang	Marlboro-HRC-Honda		4
Donnie McLeod	Silverstone-Armstrong-Rotax		15
Antonio García	JJ Cobas-Rotax		16
Thierry Rapicault	Yamaha	Val	26
Patrick Fernandez	JJ Cobas-Rotax		34
Alan Carter	Honda	Val	20
Fausto Ricci	Rothmans-HRC-Honda		13
Juan Garriga	JJ Cobas-Rotax		18
August Auinger	Bartol		19

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Jacky Onda	Pernod	41	Te traag
Erich Klein	Rotax		Blessure[3]
Antonio Neto	JJ Cobas-Rotax		Blessure[4]
Maurizio Vitali	Garelli		Blessure[5]

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Guy Bertin	Malanca-Rotax	39	Blessure[6]
Cees Doorakkers	SNRT-Honda	37	Blessure[7]

Coureur	Merk	Oorzaak
Mario Rademeyer	Yamaha	Apartheidspolitiek
Luis Miguel Reyes	JJ Cobas-Rotax	Blessure[8]
Ángel Nieto	Garelli	Blessure[9]
Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	Blessure[10]
Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	Ontslagen[11]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	74
2	Toni Mang	Marlboro-HRC-Honda	50
3	Martin Wimmer	Mitsui-Yamaha	49
	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha
5	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	26
6	Fausto Ricci	Rothmans-HRC-Honda	22
7	Alan Carter	HRC-Honda / Honda	18
8	Reinhold Roth	Juchem-Yamaha	13
9	Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	11
10	Mario Rademeyer	Yamaha	10

Om het Stefan Dörflinger zo moeilijk mogelijk te maken gaf Derbi ook een machine aan Joachim Gali, maar die moest duidelijk nog wennen aan de machine en reed slechts de elfde tijd. Dörflinger en Jorge Martínez waren duidelijk sneller dan de concurrentie. Ook in deze klasse waren er enkele trainingsongevallen: Bertus Grinwis werd aangereden door Miljenko Nervo en brak een enkel, terwijl ook zijn nieuwe 45.000 gulden kostende Krauser zwaar beschadigd raakte. Richard Bay liep bij een val een gebroken hand op.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Stefan Dörflinger	Krauser	1"41'52
2.	Jorge Martínez	Derbi	1"41'90
3.	Manuel Herreros	Derbi	1"43'63
4.	Ian McConnachie	Krauser	1"45'43
5.	Gerhard Waibel	Real-Seel	1"45'56
6.	Theo Timmer	HuVo-Casal	1"45'70
7.	Juan Ramón Bolart	Autisa	1"45'91
8.	Gerd Kafka	Seel	1"46'22
9.	Alois Pavlic	Seel	1"46'56
10.	Rainer Kunz	Ziegler	1"46'73

In de warm-uptraining op zondagmorgen hadden de 80cc-rijders nog last gehad van de harde wind, maar bij de start was het minder erg. De beide Seel-rijders Gerd Kafka en Gerhard Waibel namen meteen de leiding terwijl de titelkandidaten Stefan Dörflinger en Jorge Martínez juist slecht wegkwamen. Inhalen was niet makkelijk, maar toch nam Dörflinger al in de derde ronde de leiding, even later gevolgd door Martínez en diens teamgenoot Manuel Herreros. Tussen Dörflinger en Martínez ontstond een spannende race, maar op twee derde van de race kreeg Martínez problemen met de remmen van zijn Derbi en hij moest de overwinning aan Dörflinger laten. Ian McConnachie maakte echter de meeste indruk. Toen zijn Krauser eindelijk aansloeg was het veld al een halve minuut weg, maar hij werd toch nog achtste.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Stefan Dörflinger	Krauser	31"36'80	1	15
2	Jorge Martínez	Derbi	+1'50	2	12
3	Manuel Herreros	Derbi	+32'84	3	10
4	Gerhard Waibel	Real-Seel	+38'01	5	8
5	Gerd Kafka	Seel	+48'31	8	6
6	Rainer Kunz	Ziegler	+1"02'11	10	5
7	Theo Timmer	HuVo-Casal	+1"12'49	6	4
8	Ian McConnachie	Krauser	+1"16'21	4	3
9	Henk van Kessel	HuVo-Casal	+1"16'21	13	2
10	Paul Rimmelzwaan	Harmsen	+1"22'48	12	1
11	Joachim Gali	Derbi	+1"42'87	11
12	Günter Schirnhofer	Krauser	+1 ronde	15
13	Domingo Gil Blanco	Autisa	+1 ronde	18
14	Jaimie Lodge	Krauser	+1 ronde	17
15	Yanos Pintar	Eberhardt	+1 ronde	14
16	Giuliano Tabanelli	BBFT	+1 ronde	19
17	Salvatore Milano	Casal	+1 ronde	20
18	Mario Stocco	Unimoto	+1 ronde	33
19	Serge Julin	Bakker-Casal	+1 ronde	16
20	Reinhard Koberstein	Seel	+1 ronde	27
21	Zdravko Matulja	Ziegler	+1 ronde	23
22	Jean-Marc Velay	GMV-Casal	+1 ronde	21
23	Herri Torrontegui	JJ Cobas-Rotax	+1 ronde	29
24	Hans Koopman	Ziegler	+1 ronde	26
25	Reiner Koster	LCR-Casal	+1 ronde	30
26	Thomas Engl	Esch	+1 ronde	34
27	René Dünki	Zündapp	+2 ronden	22
28	Mika Sakari Komu	Eberhardt	+2 ronden	36
29	Miroslav Lesicki	Severin	+2 ronden	35
30	Johan Auer	Eberhardt	+2 ronden	24

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Juan Ramón Bolart	Autisa		7
Otto Machinek	OM-Spezial		28
Bernd Rossbach	HuVo-Casal		31
Chris Baert	Eberhardt		25
Alois Pavlic	Seel		9

Coureur	Merk	Grid	Oorzaak
Bertus Grinwis	Krauser		Blessure en schade[12]
Richard Bay	Rupp-Maico	32	Blessure[13]

Coureur	Merk	Oorzaak
Hans Spaan	HuVo-Casal	Blessure[14]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Stefan Dörflinger	Krauser	52
2	Jorge Martínez	Derbi	42
3	Manuel Herreros	Derbi	32
4	Gerhard Waibel	Real-Seel	25
5	Gerd Kafka	Seel	24
6	Ian McConnachie	HuVo-Casal / Krauser	19
7	Theo Timmer	HuVo-Casal	13
8	Paul Rimmelzwaan	Harmsen	11
9	Jean-Marc Velay	GMV-Casal	6
	Stefan Prein	HuVo-Casal

De Joegoslavische regering liet vanwege de Zuid-Afrikaanse apartheidspolitiek nog steeds geen Zuid-Afrikanen toe. Daardoor kon Mario Rademeyer niet aan de start komen en ook de echtgenote van Patrick Fernandez en Colette Mang, de vrouw van Toni, konden niet aanwezig zijn. Toch was het niet verschijnen van Rademeyer vreemd, want hij had ook een Britse racelicentie. Op die manier waren in het verleden Jon Ekerold (Noorse licentie) en Kork Ballington (Britse licentie) ook in Joegoslavië aan de start gekomen.

Boet van Dulmen had het druk tijdens de trainingen in Rijeka. Hij hielp Cees Doorakkers, die van de Stichting Nederlands Racing Team een nieuwe Honda RS 250 R had gekregen, door via Jorg Möller achter de afstelgegevens van de Parisienne-Honda van Jacques Cornu te komen. Vervolgens onderhandelde hij met HRC over zijn speciale versnellingsbak. Van Dulmen had in Tsjecho-Slowakije door technici van CZ een speciale versnellingsbak laten maken, die door een andere hardingsprocedure van de tandwielen veel langer meeging dan de originele Honda-versnellingsbak. HRC had uiteraard interesse in deze bak, maar Boet vroeg als tegenprestatie drie fabrieks-Honda NS 500-cilinders en carburateurs. Daar ging HRC niet op in.

Suzuki had al enkele jaren geen fabrieksteam meer. De kastanjes werden uit het vuur gehaald door het Britse Heron-team en het Italiaanse Gallina-team. Heron had de TSR 500, een machine met een honingraatframe en Gallina had geëxperimenteerd met de Gallina TGA-1 met een eigen frame en speciale stroomlijnkuip. Men verwachtte de nieuwe fabrieksracers pas in 1986, maar intussen moesten de teams zelf proberen de machines snel genoeg te maken. De af en toe gezonden "speciale onderdelen" uit Japan bleken echter niets toe te voegen. Gallina probeerde het dan ook vaak - ook in Joegoslavië - met een frame van Nico Bakker.

Pernod had enkele GP's overgeslagen om de motorfietsen te verbeteren. Alain Chevallier had nu de technische leiding overgenomen en het hele blok veranderd. De originele boring/slagverhouding van 50 x 56 mm was veranderd door toepassing van cilinders van Hans-Jürgen Hummel met een verhouding van 54 x 54 mm. Hoewel de Hummel-cilinders enorm populair waren en door veel coureurs (vooral de zijspanrijders) werden gebruikt, was het in Rijeka nog geen succes.

De kwalificatietijden van een aantal coureurs waren snel genoeg om in een hogere klasse nog goed voor de dag te komen. Freddie Spencer reed in de 250cc-training 1"33'99 en brak daarmee niet alleen het ronderecord van Carlos Lavado met ruim twee seconden, hij zou er in de 500cc-klasse de negende startplaats gehaald hebben. Stefan Dörflinger deed het zo mogelijk nog beter: in de 80cc-training reed hij 1"41'52, drie seconden sneller dan het jaar ervoor. Hij zou er in de 500cc-klasse zelfs nog mee gekwalificeerd zijn, als 35e. Dat was sneller dan Dimitrios Papandreou met zijn Yamaha TZ 500.

Op zaterdagavond voor de race werd het rennerskwartier opgeschrikt door hevige rukwinden. Terwijl monteurs nog aan het sleutelen waren werden bij veel teams de aanbouwtenten bijna weggeblazen, maar bij Yamaha en Cagiva vlogen de tenten met stokken en al weg.