[go: up one dir, main page]

De TT van Assen 1963 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1963. De races werden verreden op zaterdag 29 juni op het Circuit van Drenthe vlak bij Assen. Alle klassen kwamen aan de start.

Vlag van Nederland TT Assen 1963
John Hartle (midden) met zijn teambaas Geoff Duke (rechts) en teamgenoot Phil Read.
John Hartle (midden) met zijn teambaas Geoff Duke (rechts) en teamgenoot Phil Read.
Officiële naam 33e Dutch TT
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 29 juni 1963
Organisator FIM / KNMV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
250 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Japan Fumio Ito
Derde Vlag van Italië Tarquinio Provini
125 cc
Snelste ronde Vlag van Oostenrijk Bert Schneider
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
50 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Ernst Degner
Eerste Vlag van Duitsland Ernst Degner
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Derde Vlag van Japan Michio Ichino
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Eerste Vlag van Duitsland Max Deubel / Vlag van Duitsland Emil Hörner
Tweede Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Derde Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Zwitserland Alfred Herzig

500cc-klasse

bewerken
 
John Hartle en Phil Read in de 500cc-race.

Het lukte het team van Geoff Duke in Assen om met de zes jaar oude Gilera 500 4C te winnen, maar pas nadat Mike Hailwood met de MV Agusta 500 4C was uitgevallen. John Hartle won voor stalgenoot Phil Read. Alan Shepherd zette met de Matchless G50 zijn goede prestaties van 1962 voort en werd derde. De Gilera's bezetten nu de eerste twee plaatsen in de WK-stand.

Uitslag 500c-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Hartle Duke-Gilera 1:05"12'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Duke-Gilera +4'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Shepherd Matchless +2"18'6 4
4 Vlag van Australië  Jack Ahearn Norton +2"41'8 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Fred Stevens Norton +3"09'9 2
6 Vlag van Zweden  Sven-Olov Gunnarsson Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Nieuw-Zeeland  Maurice Low Matchless +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Syd Mizen Matchless +1 ronde
9 Vlag van Duitsland  Walter Scheimann Norton +1 ronde
10 Vlag van Australië  Raymond Shaw Matchless +1 ronde
11 Vlag van Duitsland  Karl Recktenwald Norton +1 ronde
12 Vlag van Sovjet-Unie  Nikolaj Sevast'ânov CKEB +2 ronden
13 Vlag van Ierland  John Somers Norton +2 ronden

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk  Edy Lenz Norton
Vlag van Oostenrijk  Ladi Richter Norton
Vlag van Oostenrijk  Rudi Thalhammer Norton
Vlag van Australië  Dennis Fry Norton
Vlag van Australië  Jack Findlay McIntyre-Matchless
Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland  Lothar John Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dan Shorey Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dennis Ainsworth Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood MV Agusta
Vlag van Nederland  Joop Vogelzang Norton

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië  Benedicto Caldarella Matchless [1]
Vlag van Argentinië  Fabián Villavelran Norton [1]
Vlag van Argentinië  Jorge Kissling Norton [1]
Vlag van Argentinië  Victorio Minguzzi Matchless [1]
Vlag van Canada 1957-1965  Mike Duff Matchless
Vlag van Zwitserland  Gyula Marsovszky Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Smith Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Minter Duke-Gilera Blessure
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ralph Bryans Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Vernon Cottle Norton
Vlag van Italië  Vasco Loro Norton
Vlag van Uruguay  Horacio Costa Norton [1]

Top negen tussenstand 500cc-klasse

bewerken

Negen coureurs hadden punten gescoord.

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Hartle Duke-Gilera 14
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Duke-Gilera 10
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood MV Agusta 8
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Shepherd Matchless 4
5 Vlag van Australië  Jack Ahearn Norton 3
Vlag van Canada 1957-1965  Mike Duff Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Fred Stevens Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Joe Dunphy Norton 2
9 Vlag van Zweden  Sven-Olof Gunnarsson Norton 1

350cc-klasse

bewerken
 
V.l.n.r. Jim Redman, Luigi Taveri en Kunimitsu Takahashi.

Geoff Duke had noodgedwongen zijn 350cc-Gilera's moeten stilzetten. Er waren geen onderdelen voor de zes jaar oude museumstukken en hij moest machines kannibaliseren om ze rijdend te houden. Jim Redman had dat probleem met de Honda RC 171 niet. Hij won voor de derde keer op rij en nam nu een grote voorprong in de WK-stand. Mike Hailwood werd met de MV Agusta 350 4C tweede en Luigi Taveri werd derde.

Uitslag 350c-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda 1:06"04'1 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood MV Agusta +32'5 6
3 Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Honda +1"41'2 4
4 Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa +2"47'1 3
5 Vlag van Australië  Jack Ahearn Norton +3"01'2 2
6 Vlag van Tsjechië  Gustav Havel Jawa +1 ronde 1
7 Vlag van Duitsland  Karl Hoppe AJS +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Fred Stevens Norton +1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dennis Ainsworth Norton +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dan Shorey AJS +1 ronde
11 Vlag van Oostenrijk  Ladi Richter Norton +2 ronden
12 Vlag van Oostenrijk  Eduard Lenz Norton +2 ronden

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Hartle Duke-Gilera Teambeleid[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Duke-Gilera Teambeleid[2]
Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965  Mike Duff AJS
Vlag van Tsjechië  Pavel Slavíček Jawa
Vlag van Finland  Veikko Sulasaari Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Shepherd AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Len Ireland Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Syd Mizen AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Honda
Vlag van Italië  Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië  Remo Venturi Bianchi
Vlag van Zweden  Sven-Olof Gunnarsson Norton
Vlag van Sovjet-Unie  Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien tussenstand 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda 24
2 Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa 7
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Hartle Duke-Gilera 6
Vlag van Italië  Remo Venturi Bianchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood MV Agusta
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Duke-Gilera 4
Vlag van Tsjechië  Gustav Havel Jawa
Vlag van Australië  Jack Ahearn Norton
Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Honda
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Syd Mizen AJS 3

250cc-klasse

bewerken

Tarquinio Provini had al twee races gewonnen met zijn eencilinder Moto Morini 250 Bialbero, maar had de TT van Man overgeslagen en ontmoette nu ook de tegenstand van Fumio Ito met zijn Yamaha RD 56. Jim Redman (Honda RC 163) won de race voor Ito en Provini.

Uitslag 250c-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda 56"39'1 8
2 Vlag van Japan  Fumio Ito Yamaha +34'9 6
3 Vlag van Italië  Tarquinio Provini Morini +52'0 4
4 Vlag van Japan  Yoshikazu Sunako Yamaha +3"04'7 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Honda +5"33'2 2
6 Vlag van Nederland  Cas Swart Honda +1 ronde 1
7 Vlag van Nieuw-Zeeland  Ginger Molloy Bultaco +1 ronde
8 Vlag van Tsjechië  Stanislav Malina ČZ +1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Trevor Barnes Moto Guzzi +2 ronden
10 Vlag van Duitsland  Siegfried Lohmann Adler +2 ronden

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië  Ivan Schumann NSU [1]
Vlag van Argentinië  Raúl Kissling NSU [1]
Vlag van Italië  Umberto Masetti Morini [1]
Vlag van Uruguay  Carlos Marfetan Parilla [1]
Coureur Merk
Vlag van Australië  Jack Findlay Mondial / DMW
Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Smith Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Chris Anderson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Kidson Cotton-Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Yamaha
Vlag van Hongarije  László Szabó MZ
Vlag van Italië  Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië  Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Japan  Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Japan  Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan  Kunimitsu Takahashi Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda 26
2 Vlag van Italië  Tarquinio Provini Morini 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Honda 14
4 Vlag van Japan  Fumio Ito Yamaha 12
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Smith Honda 4
6 Vlag van Italië  Silvio Grassetti Benelli 3
Vlag van Japan  Kunimitsu Takahashi Honda
Vlag van Japan  Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Japan  Yoshikazu Sunako Yamaha
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Shepherd MZ 2
Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Honda

125cc-klasse

bewerken

Jim Redman kwam in de 125cc-race ten val en brak een sleutelbeen, waardoor hij de Belgische Grand Prix moest overslaan. De Suzuki RT 63's waren opnieuw te sterk voor de Honda RC 145: Hugh Anderson won voor stalgenoot Frank Perris. Luigi Taveri werd met de Honda derde.

Uitslag 125c-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland  Hugh Anderson Suzuki 48"54'1 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Frank Perris Suzuki +8'7 6
3 Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Honda +44'7 4
4 Vlag van Oostenrijk  Bert Schneider Suzuki +1"59'0 3
5 Vlag van Japan  Kunimitsu Takahashi Honda +2"01'8 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Honda +2"18'3 1
7 Vlag van Nederland  Cees van Dongen Honda +3"21'2
8 Vlag van Tsjechië  Stanislav Malina ČZ +1 ronde
9 Vlag van Duitsland  Walter Scheimann Honda +1 ronde
10 Vlag van Zweden  Sven-Olof Gunnarsson Honda +1 ronde
11 Vlag van Italië  Giuseppe Visenzi Ducati +1 ronde
12 Vlag van Duitsland  Rolf Amfaldern Honda +1 ronde
13 Vlag van Nederland  Jan Huberts Honda +1 ronde
14 Vlag van Nederland  Cas Swart Ducati +2 ronden
15 Vlag van Nederland  Han Leenheer Ducati +2 ronden

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Japan  Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda Val[4]

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië  Alberto Gómez Zanella [1]
Vlag van Argentinië  Aldo Caldarella Bultaco [1]
Vlag van Argentinië  Héctor Pochettino Bultaco [1]
Vlag van Argentinië  Horacio Maffia Ducati [1]
Vlag van Argentinië  Juan Carlos Salatino Zanella [1]
Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965  Mike Duff Bultaco
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Werner Musiol MZ
Vlag van Duitsland  Ernst Degner Suzuki
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Francisco González Bultaco
Vlag van Frankrijk  Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Inchley EMC
Vlag van Gibraltar (1939-1982)  John Grace Bultaco
Vlag van Hongarije  László Szabó MZ

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland  Hugh Anderson Suzuki 30
2 Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Honda 22
3 Vlag van Canada 1957-1965  Frank Perris Suzuki 15
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda 13
Vlag van Duitsland  Ernst Degner Suzuki
6 Vlag van Oostenrijk  Bert Schneider Suzuki 5
7 Vlag van Hongarije  László Szabó MZ 4
Vlag van Japan  Kunimitsu Takahashi Honda
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Inchley EMC 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Honda

50cc-klasse

bewerken
 
Hugh Anderson, Mitsuo Itoh, Michio Ichino en Ernst Degner.

Hugh Anderson was Suzuki's beste kanshebber om Hans Georg Anscheidt (Kreidler) te verslaan, maar stalorders kende men bij Suzuki niet: Ernst Degner bleef Anderson voor. Michio Ichino werd derde. Omdat Anscheidt slechts zesde werd nam Anderson de leiding in de WK-stand toch over.

Uitslag 50c-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Duitsland  Ernst Degner Suzuki 31"05'2 8
2 Vlag van Nieuw-Zeeland  Hugh Anderson Suzuki +6'5 6
3 Vlag van Japan  Michio Ichino Suzuki +7'9 4
4 Vlag van Japan  Isao Morishita Suzuki +15'2 3
5 Vlag van Japan  Mitsuo Itoh Suzuki +38'7 2
6 Vlag van Duitsland  Hans Georg Anscheidt Kreidler +43'0 1
7 Vlag van Italië  Alberto Pagani Kreidler +43'5
8 Vlag van Nederland  Cees van Dongen Kreidler +1"27'6
9 Vlag van Frankrijk  Jean-Pierre Beltoise Kreidler +1"47'9
10 Vlag van Nederland  Jan Huberts Derbi +3"06'2
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  José Maria Busquets Derbi +3"18'3

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië  Karaber Samardjian Suzuki [1]
Vlag van Argentinië  Raúl Kissling Kreidler [1]
Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Honda Teambeleid[5]
Vlag van Japan  Sadao Shimazaki Honda Teambeleid[5]
Vlag van Uruguay  Gastón Biscia Suzuki [1]
Coureur Merk
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  César Gracia Ducson
Vlag van Finland  Matti Salonen Prykija
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ian Plumridge Honda
Vlag van Japan  Shunkishi Masuda Suzuki

Top tien tussenstand 50cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland  Hugh Anderson Suzuki 26
2 Vlag van Duitsland  Hans Georg Anscheidt Kreidler 24
3 Vlag van Duitsland  Ernst Degner Suzuki 18
4 Vlag van Japan  Isao Morishita Suzuki 15
5 Vlag van Japan  Mitsuo Itoh Suzuki 12
6 Vlag van Japan  Michio Ichino Suzuki 11
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  José Maria Busquets Derbi 7
8 Vlag van Italië  Alberto Pagani Kreidler 3
9 Vlag van Frankrijk  Jean-Pierre Beltoise Kreidler 3
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  César Gracia Ducson 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ian Plumridge Honda

Zijspanklasse

bewerken
 
Max Deubel en Emil Hörner op weg naar de overwinning in Assen.

Florian Camathias kwam als WK-leider naar Assen, maar nu Max Deubel won en Camathias slechts derde werd, was het moeilijk om Deubel nog te achterhalen. Dat lag aan de streepresultaten: De vier punten van Assen werden onmiddellijk weggestreept en Camathias moest nu de Belgische Grand Prix eigenlijk winnen om nog wereldkampioen te worden.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Duitsland  Max Deubel Vlag van Duitsland  Emil Hörner BMW 51"17'2 8
2 Vlag van Zwitserland  Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Robinson BMW +11'6 6
3 Vlag van Zwitserland  Florian Camathias Vlag van Zwitserland  Alfred Herzig FCS +1"12'7 4
4 Vlag van Duitsland  Otto Kölle Vlag van Duitsland  Dieter Hess BMW +1"39'4 3
5 Vlag van Duitsland  Georg Auerbacher Vlag van Duitsland  Beno Heim BMW +1"52'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk  Keith Scott BSA +2"29'9 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk  Eddie Bulgin BMW +2"36'3
8 Vlag van Duitsland  Arsenius Butscher Vlag van Duitsland  Walter Popp BMW +1 ronde
9 Vlag van Joegoslavië (1943-1992)  Boško Šnajder Vlag van Joegoslavië (1943-1992)  Stjepan Rogan BMW +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk  Graham Milton BMW +1 ronde

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland  Claude Lambert Vlag van Zwitserland  Gottfried Rüfenacht (†) BMW
Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Duitsland  Ferdinand Breu Vlag van Duitsland  Hans Gösch BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Birch Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Birch BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk  Wally Rawlings Matchless

Top tien tussenstand zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Pnt
1 Vlag van Duitsland  Max Deubel Vlag van Duitsland  Emil Hörner / Vlag van Verenigd Koninkrijk  Barry Dungsworth BMW 22
2 Vlag van Zwitserland  Florian Camathias Vlag van Zwitserland  Alfred Herzig FCS 20 (24)
3 Vlag van Duitsland  Otto Kölle Vlag van Duitsland  Dieter Hess BMW 12
Vlag van Zwitserland  Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Robinson BMW
5 Vlag van Duitsland  Georg Auerbacher Vlag van Duitsland  Beno Heim BMW 8 (10)
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Birch Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Birch BMW 7
7 Vlag van Duitsland  Arsenius Butscher Vlag van Duitsland  Alfred Leissing / Vlag van Duitsland  Walter Popp BMW 3
8 Vlag van Duitsland  Ferdinand Breu Vlag van Duitsland  Hans Gösch BMW 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk  Wally Rawlings Matchless
9 Vlag van Zwitserland  Claude Lambert Vlag van Zwitserland  Gottfried Rüfenacht (†) BMW 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk  Keith Scott BSA
Vorige race:
Isle of Man TT 1963
FIM wereldkampioenschap wegrace
15e seizoen (1963)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1963

Vorige race:
TT Assen 1962
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1964