[go: up one dir, main page]

Ulster Grand Prix 1966

De Ulster Grand Prix 1966 was de negende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1966. De races werden verreden op zaterdag 20 augustus 1966 op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. De 50cc-klasse en de zijspanklasse kwamen niet aan de start. De wereldtitel in de 250cc-klasse was al beslist. De wereldtitels in de 125cc-klasse en de 350cc-klasse werden hier beslist.

Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1966
Dundrod Circuit
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 20 augustus 1966
Organisator FIM / ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Tsjechië František Šťastný
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Gyula Marsovszky
Derde Vlag van Australië Kevin Cass
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read

500cc-klasse

bewerken

Men verwachtte in Ulster de terugkeer van Jim Redman, die al twee wedstrijden had gewonnen, net als Giacomo Agostini. Redman had in de Belgische Grand Prix een arm gebroken. Mike Hailwood had nog maar één race gewonnen, maar was geweldig in vorm en gedreven om drie wereldtitels te pakken. Met nog drie wedstrijden te gaan konden zij alle drie nog 500cc-wereldkampioen worden. In Ulster won Hailwood zijn tweede wedstrijd, terwijl Redman nog steeds niet verscheen. Agostini finishte met 1½ minuut achterstand en de rest van het veld werd op minstens een ronde gereden. De beste van de rest was weer František Šťastný.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Honda 1:05"00'4 8
2 Vlag van Italië  Giacomo Agostini MV Agusta +1"29'4 6
3 Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa-ČZ +1 ronde 4
4 Vlag van Australië  Jack Findlay McIntyre-Matchless +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Chris Conn Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Williams AJS +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Selwyn Griffiths Matchless
8 Vlag van Zwitserland  Gyula Marsovszky Matchless
9 Vlag van Tsjechië  Gustav Havel Jawa-ČZ
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Billy McCosh Matchless
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Rob Fitton Norton
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Fred Stevens Matchless
13 Vlag van Australië  Kel Carruthers Norton
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Barry Scully Norton
15 Vlag van Australië  Len Atlee Norton
16 Vlag van Zwitserland  Ernst Weiss Matchless
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Lee Matchless
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Denis Gallagher Matchless
19 Vlag van Australië  Thomas Gill Matchless
20 Vlag van Australië  Jack Saunders Matchless

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië  David Johnson Norton
Vlag van Australië  John Dodds Norton
Vlag van Australië  Ron Wilson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Billie Gutrie Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dan Shorey Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dave Croxford Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Davy Crawford Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Griff Jenkins Dunstall-Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jimmy Jones Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Joe Denty Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Blanchard Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Cooper Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Norbert Reid Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Robert Graham AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tony Wood Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Owen Howard Matchless

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk  Eduard Lenz Matchless
Vlag van Australië  Eric Hinton Norton
Vlag van Australië  Jack Ahearn Norton
Vlag van Australië  Malcolm Stanton Norton
Vlag van Duitsland  Walter Scheimann Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Mawby Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Lewis Young Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ron Chandler Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Stuart Graham Matchless
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda Blessure[1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië  Giacomo Agostini MV Agusta 34 (40)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Honda 22
3 Vlag van Australië  Jack Findlay McIntyre-Matchless 17
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda 16
Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa-ČZ
6 Vlag van Zwitserland  Gyula Marsovszky Matchless 13
Vlag van Australië  Jack Ahearn Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Stuart Graham Matchless 11
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ron Chandler Matchless 4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Cooper Norton 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Lewis Young Matchless / Métisse-Matchless

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

350cc-klasse

bewerken
 
Na de Ulster Grand Prix was Mike Hailwood wereldkampioen in twee klassen.

De 350cc-Ulster Grand Prix startte in de regen. Giacomo Agostini leidde na de eerste ronde, maar Mike Hailwood haalde hem in en liep ook nog behoorlijk ver weg. De rest van het veld maakte nog eens pijnlijk duidelijk hoe slecht het gesteld was met de 350cc-klasse. Na Agostini finishte met een ronde achterstand Tommy Robb, niet met een 350cc-machine, maar met een licht opgeboorde 250cc-Bultaco. Hailwood had met deze overwinning zijn zevende wereldtitel zeker gesteld.

Uitslag 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Honda 8
2 Vlag van Italië  Giacomo Agostini MV Agusta 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Bultaco 4
4 Vlag van Tsjechië  Gustav Havel Jawa 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dave Simmonds Norton 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Joe Dunphy Norton 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa-ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Heinz Rosner MZ

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Ivy Yamaha Blessure[2]
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda Blessure[1]
Coureur Merk
Vlag van Australië  Jack Ahearn Norton
Vlag van Australië  Kel Carruthers Norton
Vlag van Tsjechië  František Boček ČZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Blanchard Seeley-AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Williams AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Stuart Graham AJS
Vlag van Italië  Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië  Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië  Renzo Pasolini Aermacchi
Vlag van Italië  Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Italië  Tarquinio Provini Benelli
Vlag van Japan  Kenzo Muromachi Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Bruce Beale Honda
Vlag van Zweden  Kent Andersson Husqvarna
Vlag van Verenigde Staten  Byron Black Honda

Top tien tussenstand 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Honda 48 wereldkampioen
2 Vlag van Italië  Giacomo Agostini MV Agusta 32
3 Vlag van Italië  Renzo Pasolini Aermacchi 11
Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa / Jawa-ČZ
Vlag van Tsjechië  Gustav Havel Jawa
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek  Heinz Rosner MZ 10
7 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Bruce Beale Honda 7
8 Vlag van Italië  Tarquinio Provini Benelli 6
9 Vlag van Australië  Jack Ahearn Norton 5
10 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Bultaco

250cc-klasse

bewerken

De 250cc-race in Ulster werd min of meer een aanfluiting: Voor Honda startte alleen Stuart Graham omdat de titel van Mike Hailwood al binnen was en de Yamaha's vielen allemaal uit. Daardoor konden mindere coureurs en merken hun slag slaan, met name Bultaco dat alle podiumplaatsen bezette. Ginger Molloy won vóór Gyula Marsovszky en Kevin Cass.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nieuw-Zeeland  Ginger Molloy Bultaco 1:16"31'0 8
2 Vlag van Zwitserland  Gyula Marsovszky Bultaco 6
3 Vlag van Australië  Kevin Cass Bultaco 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Selwyn Griffiths Royal Enfield 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jim Curry Honda 2
6 Vlag van Australië  Len Atlee Cotton 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965  Mike Duff Yamaha
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Heinz Rosner MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Stuart Graham Honda

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Ivy Yamaha Blessure[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Woodman MZ Blessure[4]
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Honda Teambeleid
Vlag van Japan  Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan  Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda Blessure[1]
Coureur Merk
Vlag van Australië  Jack Findlay Bultaco
Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland  Günter Beer Honda
Vlag van Frankrijk  Daniel Lhéraud Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Smith Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bob Anderson Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Inchley Bultaco-Villiers
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië  Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië  Giuseppe Visenzi Aermacchi
Vlag van Italië  Renzo Pasolini Aermacchi
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Bruce Beale Honda
Vlag van Zweden  Kent Andersson Husqvarna

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Honda 56 (64) wereldkampioen
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Yamaha 28
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Honda 20
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Woodman MZ 18
5 Vlag van Canada 1957-1965  Mike Duff Yamaha 9
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Heinz Rosner MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Stuart Graham Honda
8 Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa 8
Vlag van Zwitserland  Gyula Marsovszky Bultaco
Vlag van Nieuw-Zeeland  Ginger Molloy Bultaco

125cc-klasse

bewerken
 
De Yamaha RA 31-viercilinder was nog niet opgewassen tegen de...
 
...Honda RC 149-vijfcilinder

Yamaha stuurde op het laatste moment de nieuwe 125cc-RA 31 viercilinders naar Ulster, maar Bill Ivy kon er niet mee starten omdat hij nog niet fit was. Luigi Taveri won en Ralph Bryans werd zelfs tweede. Phil Read reed de RA 31 naar de derde plaats, maar de 125cc-wereldtitel was nu definitief in handen van Luigi Taveri en Honda.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Honda 52"51'6 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ralph Bryans Honda + 4'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Yamaha + 28'4 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Yamaha + 48'8 3
5 Vlag van Nieuw-Zeeland  Hugh Anderson Suzuki + 1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Frank Perris Suzuki + 1 ronde 1

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Ivy Yamaha Blessure[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Honda
Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965  Mike Duff Yamaha
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitsland  Hans Georg Anscheidt Suzuki
Vlag van Duitsland  Herbert Mann MZ
Vlag van Duitsland  Walter Scheimann Honda
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  José Medrano Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Williams EMC
Vlag van Italië  Francesco Villa Montesa
Vlag van Japan  Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan  Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan  Yasuharu Yuzawa Yamaha
Vlag van Japan  Yoshimi Katayama Suzuki

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Honda 44 (50) wereldkampioen
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ralph Bryans Honda 27
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Yamaha 26
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Ivy Yamaha 24
5 Vlag van Australië  Hugh Anderson Suzuki 11
6 Vlag van Japan  Yoshimi Katayama Suzuki 8
Vlag van Canada 1957-1965  Frank Perris Suzuki
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland  Hans Georg Anscheidt Suzuki 2
Vlag van Italië  Francesco Villa Montesa
Vlag van Japan  Akiyasu Motohashi Yamaha

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1966
FIM wereldkampioenschap wegrace
18e seizoen (1966)
Volgende race:
Isle of Man TT 1966

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1965
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1967