Maiorana
| Maiorana | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||||
| Origanum majorana L. | |||||||||||||||||||||||
A maiorana[1] (Origanum majorana) é unha herba perenne da familia lamiaceae, cultivada polo seu uso aromático, que lembra ao do piñeiro e aos cítricos. O seu hábitat natural é o leste de Asia e a rexión mediterránea, o seu cultivo está moi estendido na Península Ibérica onde vexeta en zonas asolladas e secas.
Os matos acadan un talle duns 60 cm. de altura, algo lígneos na base, follas aovadas, enteiras, abrancazadas e lanuxinosas.
As miúdas flores labiadas xorden reunidas en franzas terminais, adoitan ser brancas ou rosadas. As sementes son redondas, miúdas e avermelladas.
Composición
[editar | editar a fonte]A planta contén substancias tánicas, pentonasas e principios amargos, ademais de minerais, mais a substancia principal é a esencia recendente, de cor amarela averdada composta por terpenos, terpineno e origanol (arredor do 40%), sabineno e sesquiterpenos en pequenas cantidades.
Usos
[editar | editar a fonte]Diferentes usos culinarios onde se utiliza para adubar sopas, mollos, carnes e peixes.
- Origanum dubium Boiss. [1879]
- Origanum syriacum subsp. dubium (Boiss.) Holmboe [1914]
- Origanum majoranoides Willd. [1800]
- Origanum odorum Salisb. [1796]
- Majorana vulgaris Gray [1821]
- Majorana ovatifolia Stokes [1812]
- Majorana hortensis Moench [1794]
- Amaracus majorana (L.) Schinz & Thell.[2]
- Thymus majorana (L.) Kuntze, Taschen-Fl. Leipzig: 106 (1867).
- Majorana majorana (L.) H.Karst., Ill. Repet. Pharm.-Med. Bot.: 999 (1886), nom. inval.
- Origanum salvifolium Roth, Catal. Bot. 2: 48 (1800).
- Majorana ovalifolia Stokes, Bot. Mat. Med. 3: 350 (1812).
- Majorana uncinata Stokes, Bot. Mat. Med. 3: 353 (1812).
- Majorana tenuifolia Gray, Nat. Arr. Brit. Pl. 2: 381 (1821).
- Majorana fragrans Raf., Fl. Tellur. 3: 86 (1837).
- Majorana suffruticosa Raf., Fl. Tellur. 3: 86 (1837).
- Origanum confertum Savi, Giorn. Tosc. Sci. Med. 1: 12 (1840).
- Majorana mexicana M.Martens & Galeotti, Bull. Acad. Roy. Sci. Bruxelles 11(2): 191 (1844).
- Majorana dubia (Boiss.) Briq. in H.G.A.Engler & K.A.E.Prantl, Nat. Pflanzenfam. 4(3a): 307 (1896).[3]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para maiorana.
- ↑ "Sinonimia en Tela Botánica". Arquivado dende o orixinal o 06 de febreiro de 2009. Consultado o 07 de agosto de 2013.
- ↑ "Maiorana". Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultado o 13 de abril de 2010.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Maiorana |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Maiorana |
 |
Vexa a entrada do Galizionario acerca de maiorana |
