Lique

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo.

Os liques son seres vivos moi simples que se desenvolven como láminas ou placas de varias cores na superficie de árbores ou de pedras, expostas á humidade e ao sol. Son xeralmente estudados polos botánicos, a pesar de non seren verdadeiras plantas. Os liques son unha simbiose: un organismo formado por un fungo (o micobionte) e unha alga ou cianobacteria (o fotobionte). Algúns taxonomistas colocan os liques na súa propia división (Mycophycophyta), mais isto ignora o feito de que os compoñentes pertencen a liñaxes separadas.

A verdadeira natureza desta simbiose é aínda tema de debate polos científicos. Algúns afirman que o fungo é un parasito do fotobionte; no entanto, en moitos casos, a alga soa non sobrevive no hábitat ocupado, nin tampouco o fungo illado e, polo tanto, non é realista usar o termo parasita.

O microbionte dos liques pertence, na súa maioría, á clase ascomicetos (por riba do 95%), sendo os restantes Basidiomycetes. Cada especie de lique ten unha especie diferente de fungo e é con base nesa especie que os liques son clasificados. A clasificación baséase, en xeral, nas características do talo e órganos reprodutivos. Están descritas entre 13.500 e 17.000 especies de liques, de acordo con diferentes sistemas de clasificación. Cerca do 20% das especies de fungos coñecidas pertencen a liques.

Os fotobiontes son moito menos numerosos cós micobiontes, ou sexa, a mesma especie de alga pode formar parte de varios liques diferentes. Moitas especies de alga, se non todas, poden existir illadamente nalgúns hábitats, mais cando forman parte dun lique, presentan unha distribución moito maior.

O micobionte benefíciase da simbiose a través dos azucres, que son o seu alimento, producidos pola alga, a través da fotosíntese. A alga gaña protección, unha vez que o fungo normalmente forma a superficie externa e mantén o interior do talo húmido, resultando nun ambiente máis estábel para a alga, que pode entón desenvolverse mellor. O fungo consegue o azucre a través de hifas especiais, chamadas apresorios ou haustorios que entran en contacto coa parede celular das células da alga. Aparentemente, o fungo pode producir unha substancia que aumenta a permeabilidade da parede da alga e permítelle adquirir, por difusión, ata o 80% do azucre que a alga produce.

A forma do talo depende da especie de fungo presente e fórmase por hifas, que se ramifican e se anastomosan. A superficie é normalmente unha capa de hifas moi compacta, chamada cortex e, logo, a seguir, atópase a capa de algas. Por baixo desta capa, atópase a medula, unha área onde as hifas deixan espazos onde se almacenan nutrientes. Por veces existe un córtex inferior, en canto que noutras especies, a medula está directamente en contacto co substrato.

Aínda que poida haber outras clasificacións dos liques, distínguense os seguintes tipos:

• Segundo a súa forma:
  • Liques incrustantes,
  • Liques foliosos e
  • Liques fruticosos.
• Segundo o seu aspecto:
  • Liques escamosos,
  • Liques xelatinosos e
  • Liques filamentosos.
• Segundo o seu hábitat:
  • Liques endolíticos: viven nas rochas e pedras.
  • Liques endofloicos: viven na cortiza das árbores.

Porén, para un grupo tan diverso, sempre existen exemplos que non se conforman coas clasificacións existentes. É o caso da Cladonia, que é un tipo de lique cun talo primario e un talo secundario, en que o talo primario está directamente agarrado ao substrato, en canto que o talo secundario ten un crecemento significativo, parecido ó dos liques fruticosos.

• Pérez Valcárcel, C.; López Prado, M. C.; López de Silanes Vázquez, M. E. (2003). Guía dos liques de Galicia. A Coruña: Baía. ISBN 9788496128491. 

Commons ten máis contidos multimedia sobre:  Lique