Elam

Ovo je glavno značenje pojma Elam. Za druga značenja, v. Elam (razvrstavanje).

Elam (perzijski: تمدن ایلام, arapski: حضارة عيلام) je jedan od najstarijih poznatih civilizacija. Elam je bio smješten na krajnjem zapadu i jugozapadu Irana (Ilamska pokrajina i nizine Huzestana) te dijelovima južnog Iraka. Trajala je od oko 2700. pne. do 539. pne.. Prethodio mu je ono što se danas naziva Proto-elamski period, koji je započeo 3200. pne. kada je Susa (kasniji glavni grad Elama) počeo biti pod utjecajem kultura Iranske visoravni na istoku.

Drevni Elam je ležao istočno od Sumera i Akkada (suvremeni Irak). U staroelamskom periodu, sastojao se od kraljevstava na Iranskoj visoravni, smještenih oko Anšana, a od sredine 2. milenijuma pne. bio je smješten u Susi u ravnicama Huzestana. Kultura mu je igrala važnu ulogu u Perzijskoj Monarhiji, pogotovo tokom vladavine Ahemenida koji ga naslijedio, a elamski jezik zadržao u službenoj upotrebi.

Elamski period se smatra početkom historije Irana, iako su postojale starije civilizacije na Iranskoj visoravni kao što su Zajanderudska kultura i moguće nedavno otkrivena Džiroftska kultura na istoku. Elamski jezik nije bio srodan nijednom od iranskih jezika, ali je mogao biti dio veće grupe koja se naziva elamo-dravidska.

Elam je dao ime jednoj od pokrajina današnjeg Irana (koja se obično naziva Ilamska pokrajina).

Moderna znanost elamsku historiju poznaje pretežno na temelju fragmentarnih podataka, rekonstruiranih na temelju mezopotamskih izvori. Grad Susa, osnovan oko 4000. pne., tokom svoje rane historije je flukturiao između mezopotamske i elamske vlasti.

Nakon nedavnih iskopavanja u Džiroftu i Zabolu, arheolozi pretpostavljaju da su postojale bliske veze između džiroftske i elamske civilizacije, a to se temelji na sličnostima u umjetnosti i kulturi, kao i elamskim napisima pronađenim u Džiroftu — neki znanstvenici pretpostavljaju da su Elamiti na tom području bili čak i oko 7000. pne.

Najraniji slojevi (22-17 u iskopavanjima Le Bruna iz 1978.) pokazuju grnčariju koja nije imala svog ekvivalenta u Mezopotamiji, ali sljedeći periodi pokazuju materijal koji se mogao povezati sa Sumerom iz Uručkog perioda. Proto-elamski utjecaj s Iranske visoravni u Susi postaje vidljiv oko godine 3200. pne., a tekstovi još uvijek nedešifriranog proto-elamskog pisma su postojali do 2700. pne.. Proto-elamski period je završio sa osnivanjem Avanske dinastije. Najstarija historijska ličnost povezana s Elamom je kralj Enmebaragesi iz Kiša (cca. 2650. pne.?), koji ga je pokorio prema sumerskom popisu kraljeva. Rana elamska historija se, pak, može jasno rekonstruirati tek na zapisima koji datiraju s počecima Akadskog Carstva oko 2300. pne.

Elamska civilizacija se razvijala istočno od rijeka Tigris i Eufrat, u porječju rijeke Karun. U modernom značenju je Elam sadržavao više od Huzestana; bio je svojervsna kombinacija ravnice te visoravni na sjeveru i istoku. Neka se elamska nalazišta, pak, mogu naći daleko van tog područja, odnosno u Iranskoj visoravni; primjeri udaljenih elamskih ostataka su Tape-Sialk u Isfahanskoj pokrajini i Džiroft ^[1] u Kermanskoj pokrajini. Pretpostavlja se kako je elamska snaga bila temeljena na mogućnosti da različite oblasti drže pod zajedničkom vlašću te tako omogućavaju maksimalnu razmjenu prirodnih resursa karakterističnih za svaku oblast. Pretpostavlja je kako je to omogućila federalno državno uređenje.

Historija Elama se tradicionalno dijeli u tri perioda koji porkivaju više od dva milenija. Period prije prvog elamskog perioda je poznat kao proto-elamski period:

• Proto-elamski: cca. 3200. pne.- – 2700. pne. (Proto-elamsko pismo u Susi)
• Staroelamski period: cca. 2700. pne. – 1600. pne. (najstariji dokumenti do dinastije Eparti)
• srednjoelamski period: cca. 1500. pne. – 1100. pne. (Anzanitska dinastija do babilonske invazije Suse)
• Neo-elamski period: cca. 1100. pne. – 539. pne. (karakterizira ga iranski i sirijski utjecaj. Godina 539. pne. označava početak ahemenidskog perioda)

• Quintana Cifuentes, E., Historia de Elam el vecino mesopotámico, Murcia, 1997. Estudios Orientales. IPOA-Murcia.
• QUINTANA CIFUENTES, E., Textos y Fuentes para el estudio del Elam, Murcia, 2000.Estudios Orientales. IPOA-Murcia.
• Khačikjan, Margaret: The Elamite Language, Documenta Asiana IV, Consiglio Nazionale delle Ricerche Istituto per gli Studi Micenei ed Egeo-Anatolici, 1998 ISBN 88-87345-01-5
• Persians: Masters of Empire, Time-Life Books, Alexandria, VA (1995) ISBN 0-8094-9104-4
• Potts, Daniel T.: The Archaeology of Elam: Formation and Transformation of an Ancient Iranian State, Cambridge University Press (1999) ISBN 0-521-56496-4 and ISBN 0-521-56358-5
• McAlpin, David W., Proto Elamo Dravidian: The Evidence and Its Implications, American Philosophy Society (1981) ISBN 0-87169-713-0

Elam na Wikimedijinoj ostavi

• Lengua e historia elamita, por Enrique Quintana
• Elam article Arhivirano 2008-09-29 na Wayback Machine-u of the Encyclopædia Iranica Arhivirano 2019-04-16 na Wayback Machine-u
• History of the Elamite Empire
• Elamite Art
• All Empires - The Elamite Empire Arhivirano 2011-07-21 na Wayback Machine-u
• Elam in Ancient Southwest Iran
• Persepolis Fortification Archive Project
• Scholars see Telugu, Mesopotamia link
• Iran Before Iranians Arhivirano 2005-03-08 na Wayback Machine-u
• Encyclopedia Iranica: Elam Arhivirano 2009-01-02 na Wayback Machine-u
• The sixteen grandsons of Noah
• Modelling population dispersal and language origins during the last 120,000 years