Hyssopus officinalis
 |
Vos an lenga piemontèisa |
| Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì. |
 Hyssopus officinalis[modìfica | modifiché la sorgiss]An Latin Hyssopus officinalis; an italian: issopo, lavanda; piemontèis [1]: issòp, isòp, lìssop, soleggiu. Pianta erbosa ch'a viv sempe, con gambe drite, ramificà e legnosa dal pe, àuta fin a 50 cm. Le feuje a son opòste, antere, a son longhe e a ponta; a son verd intens. Le fior a son mucià a 4-6, a son tute voltà da na part, an manera ch'a formo në spi unilateral. A son bleu virant al porpra. Ambient[modìfica | modifiché la sorgiss]A chërse ant ij pra e pòst sech e ant le rochere, da 200 a 1200 méter an sël livel dël mar. A fioriss da luj a tober. Proprietà[modìfica | modifiché la sorgiss]As dòvro le fior për digerì e për la toss. A l'ha ëd proprietà digestive, contra l'asma e cicatrisante. Cusin-a[modìfica | modifiché la sorgiss]A l'é dovrà për përfum e licor. A dà a le pitanse un savor amaricant e picant. Ant ël Vej Testament a l'é scrivù che a l'era stait dovrà për signé con ël sang d'agnel le pòrte dle famije ebree che l'Angel a dovìa risparmié. Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse[modìfica | modifiché la sorgiss]
Nòte[modìfica | modifiché la sorgiss] |
