Obwód lwowski
Obwód lwowski (ukr. Львівська область) – jeden z 24 obwodów Ukrainy. Leży w zachodniej części Ukrainy, przy granicy z Polską. Stolicą obwodu jest Lwów.
| Obwód | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba | |||||
| Kod ISO 3166-2 |
UA-46 | ||||
| Przewodniczący ODA |
Maksym Kozicki | ||||
| Powierzchnia |
21 833 km² | ||||
| Populacja (2021) • liczba ludności |
| ||||
| Numer kierunkowy |
+380-32 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
BC; HC | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba rejonów |
7 | ||||
| Liczba miast |
43 | ||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Obwód lwowski graniczy: z obwodami wołyńskim, rówieńskim, tarnopolskim, iwanofrankowskim i zakarpackim oraz polskimi województwami, podkarpackim i lubelskim. Obwód został utworzony 4 grudnia 1939 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR[2] z części terytorium II Rzeczypospolitej okupowanego przez Armię Czerwoną w trakcie agresji ZSRR na Polskę i anektowanego następnie przez ZSRR.
Aneksja części terytorium Polski została zaakceptowana podczas konferencji teherańskiej oraz jałtańskiej, w konsekwencji których Polska utraciła tzw. Kresy Wschodnie na rzecz Związku Radzieckiego, a jej wschodnią granicę oparto o tzw. linię Curzona. Podjęte przez Wielką Brytanię i USA w 1943 i 1945 r. decyzje o zmianie granic Polski bez wiedzy i zgody rządu polskiego były wyraźnym pogwałceniem zasad Karty Atlantyckiej i nie wiązały prawnie Polski. Wobec tego granica zewnętrzna obwodu istnieje de iure od dnia 6 lutego 1946 r., wraz z wejściem w życie dwustronnej umowy granicznej z 16 sierpnia 1945 r. W świetle prawa międzynarodowego przed datą wejścia w życie wymienionej umowy obszar obwodu wchodził w skład RP. W 1951 r. dokonano kolejnej zmiany granicy zewnętrznej obwodu na podstawie wymuszonej cesji z 1951 r. zgodnie umową o zmianie granic (okolice Bełza i Krystynopola nad Bugiem za Ustrzyki Dolne w Bieszczadach).
Największe miasta
edytuj| Miasto | ukraińska nazwa | Zaludnienie na 5 grudnia 2013 roku |
|---|---|---|
| Lwów | Львів | 784 818 |
| Drohobycz | Дрогобич | 99 119 |
| Czerwonogród | Червоноград | 82 568 |
| Stryj | Стрий | 62 479 |
| Borysław | Борислав | 38 122 |
| Sambor | Самбір | 36 556 |
| Truskawiec | Трускавець | 31 037 |
| Nowy Rozdół | Новий Розділ | 28 227 |
| Nowojaworowsk | Новояворівськ | 26 483 |
| Złoczów | Золочів | 23 481 |
| Brody | Броди | 23 239 |
| Sokal | Сокаль | 21 693 |
| Stebnik | Стебник | 20 863 |
| Gródek | Городок | 16 082 |
| Mikołajów | Миколаїв | 14 801 |
| Winniki | Винники | 13 654 |
| Jaworów | Яворів | 13 510 |
| Żółkiew | Жовква | 13 474 |
| Sosnówka | Соснівка | 11 889 |
| Żydaczów | Жидачів | 11 798 |
| Kamionka Strumiłowa | Кам'янка-Бузька | 11 674 |
| Chodorów | Ходорів | 10 565 |
Podział administracyjny na rejony
edytujDo 17 lipca 2020 roku obwód lwowski dzielił się na 20 rejonów: brodzki, buski, drohobycki, gródecki, jaworowski, kamionecki, mikołajowski, mościski, przemyślański, pustomycki, radziechowski, samborski, skolski, sokalski, starosamborski, stryjski, turczański, złoczowski, żółkiewski, żydaczowski oraz 9 miast wydzielonych: Borysław, Czerwonogród, Drohobycz, Lwów, Morszyn, Nowy Rozdół, Sambor, Stryj, Truskawiec.
W wyniku reformy podziału administracyjnego zmniejszono z 490 do 136 liczbę rejonów na Ukrainie[3]. Od 17 lipca 2020 roku obwód lwowski dzieli się na 7 rejonów[4]:
Historyczny podział administracyjny na rejony
edytuj| Lp. | Rejon | Siedziba | Km do Lwowa | Powierzchnia
w tys. km2 |
Liczba
sielsowietów |
Liczba miast | Liczba osiedli |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Bóbrecki | Bóbrka | 33 | 0,4 | 28 | 1 | – |
| 2 | Brodzki | Brody | 100 | 0,4 | 24 | 1 | – |
| 3 | Buski | Busk | 42 | 0,3 | 14 | 1 | – |
| 4 | Wielkomostowski | Wielkie Mosty | 52 | 0,6 | 21 | 1 | – |
| 5 | Winnikowski | Winniki | 5 | 0,2 | 20 | 1 | – |
| 6 | Gliniański | Gliniany | 40 | 0,3 | 23 | – | 1 |
| 7 | Horyniecki | Horyniec | 90 | 0,3 | 22 | – | – |
| 8 | Gródecki | Gródek | 30 | 0,3 | 26 | 1 | – |
| 9 | Żółkiewski | Żółkiew | 30 | 0,3 | 14 | 1 | – |
| 10 | Złoczowski | Złoczów | 72 | 0,3 | 24 | – | – |
| 11 | Kamionecki | Kamionka Strumiłowa | 40 | 0,4 | 22 | 1 | – |
| 12 | Krakowiecki | Krakowiec | 78 | 0,4 | 28 | – | 1 |
| 13 | Kraśnieński | Krasne | 45 | 0,3 | 26 | – | – |
| 14 | Kulikowski | Kulików | 15 | 0,4 | 24 | – | 1 |
| 15 | Łopatyński | Łopatyn | 92 | 0,6 | 26 | – | – |
| 16 | Lwowski | Lwów | 0 | 0,3 | 31 | – | 2 |
| 17 | Lubaczowski | Lubaczów | 100 | 0,3 | 21 | 1 | 1 |
| 18 | Laszkowski | Laszki Dolne | 126 | 0,3 | 19 | – | – |
| 19 | Magierowski | Magierów | 56 | 0,3 | 17 | – | 1 |
| 20 | Niemirowski | Niemirów | 62 | 0,4 | 16 | – | 1 |
| 21 | Nowomilatyński | Milatyn Nowy | 32 | 0,2 | 20 | – | – |
| 22 | Nowojaryczowski | Nowy Jaryczów | 18 | 0,3 | 19 | – | 1 |
| 23 | Oleski | Olesko | 85 | 0,4 | 30 | – | 2 |
| 24 | Przemyślański | Przemyślany | 57 | 0,4 | 26 | 1 | – |
| 25 | Podkamieński | Podkamień | 120 | 0,2 | 16 | – | 1 |
| 26 | Pomorzański | Pomorzany | 86 | 0,4 | 27 | – | 1 |
| 27 | Ponikowicki | Ponikowica | 80 | 0,3 | 24 | – | – |
| 28 | Rawski | Rawa Ruska | 65 | 0,3 | 15 | 1 | – |
| 29 | Radziechowski | Radziechów | 70 | 0,7 | 29 | 1 | – |
| 30 | Sieniawski | Sieniawa | 135 | 0,3 | 17 | – | 1 |
| 31 | Sokalski | Sokal | 98 | 0,3 | 22 | 1 | – |
| 32 | Sokolnicki | Sokolniki | 20 | 0,3 | 23 | – | – |
| 33 | Uhnowski | Uhnów | 83 | 0,4 | 20 | – | 1 |
| 34 | Szczerzecki | Szczerzec | 31 | 0,3 | 25 | – | 1 |
| 35 | Jaworowski | Jaworów | 55 | 0,4 | 27 | 1 | – |
| 36 | Janowski | Janów | 25 | 0,5 | 28 | – | 1 |
| Obwód lwowski | Lwów | – | 13,7 | 814 | 16 | 17 |
Przypisy
edytuj- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2021 року [online] [dostęp 2021-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-26] (ukr.).
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Волынской, Дрогобычской, Львовской, Ровенской, Станиславской и Тарнопольской областей в составе Украинской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. — июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. — Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 52)
- ↑ Polski Instytut Spraw Międzynarodowych Kolejny krok do decenralizacji na Ukrainie
- ↑ Прийнято Постанову "Про утворення та ліквідацію районів". Інформаційне управління Апарату Верховної Ради України. Опубліковано 17 липня 2020 (ua)
- ↑ Українська РСР: Адміністративно-територіальний поділ: на 1 січня 1941 року.