Paweł II (papież)
| Pietro Barbo | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 lutego 1417 | |
| Data i miejsce śmierci |
26 lipca 1471 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Papież | ||
| Okres sprawowania |
30 sierpnia 1464–26 lipca 1471 | |
| Biskup Vicenzy | ||
| Okres sprawowania |
16 czerwca 1451–30 sierpnia 1464 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
1446 | |
| Kreacja kardynalska |
1 lipca 1440 | |
| Kościół tytularny |
diakon S. Maria Nuova (1 lipca 1440) | |
| Pontyfikat |
30 sierpnia 1464 | |
Paweł II (łac. Paulus II, właśc. Pietro Barbo; ur. 23 lutego 1417 w Wenecji, zm. 26 lipca 1471 w Rzymie[1]) – papież w okresie od 30 sierpnia 1464 do 26 lipca 1471[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie kupieckiej i to taką karierę początkowo rozważał[1]. Jednak jego wuj Eugeniusz IV mianował go kolejno: archidiakonem Bolonii i protonotariuszem apostolskim[1]. W 1440 papież mianował go kardynałem diakonem[1] S. Maria Nuova, a następnie administratorem apostolskim diecezji Cervia (1446-51)[3]. W 1451 Mikołaj V awansował do rangi kardynała prezbitera S. Marci[1]. Był też biskupem Vicenzy (od 1451 r. aż do wyboru na papieża) i przez krótki czas biskupem Padwy (1459-60). Od 1445 roku pełnił funkcję archiprezbitera bazyliki watykańskiej[4]. Na konklawe 1464 roku został wybrany papieżem już w pierwszym głosowaniu[5]. Podobnie jak pozostali kardynałowie, przed głosowaniem złożył tzw. "kapitulację wyborczą", regulującą sposób postępowania przyszłego papieża[2]. Barbo zobowiązał się do kontynuowania wojny z Turkami, zmniejszenia liczby kardynałów do 18 i zwołaniu soboru w ciągu trzech lat[2].
Paweł II był miłośnikiem przepychu i imprez karnawałowych[1]. W 1470 roku wydał dokument stwierdzający, że rok święty winno się obchodzić co 25 lat[1]. W porównaniu ze swoim poprzednikiem, Piusem II nie wykazywał zainteresowania sztuką[2]. Dość szybko popadł w konflikt z humanistami i artystami, kiedy to nakazał uwięzić Bartolomea Platinę[1]. Wkrótce potem zamknął także Akademię Rzymską, za co został nazwany "barbarzyńcą"[2]. Paweł skupił swoje wysiłki na organizowaniu wyprawy krzyżowej przeciwko Turkom, którzy zagrażali Europie – wsparł finansowo i wojskowo Węgrów i Albańczyków, na czele ze Skanderbegiem[1]. Napotkał jednak trudności w samych Włoszech – śmierć władcy Mediolanu, Francesco Sforzy w 1466, mocno zagroziła stabilności państwa[1]. Ponadto jedynym europejskim władcą, nadającym się na przywódcę krucjaty, był Jerzy z Podiebradów, który był podejrzewany o kontakty z husytami[1]. Po nieudanej próbie polubownego załatwienia sprawy, Paweł ekskomunikował czeskiego króla w grudniu 1466[1]. Gdy w 1470 roku sułtan Mehmed II Zdobywca podbił Negroponte, papież natychmiast zwołał do Rzymu kongres państw włoskich, czego efektem był sojusz obronny podpisany 22 grudnia 1470[1]. W kwestii zwołania soboru i zreformowania Kościoła, papież nie podjął żadnych działań[2].
Planował doprowadzić do małżeństwa Iwana III z katoliczką, Zoe Paleolog (córką Tomasza Paleologa), dzięki czemu miało dojść do pojednania z Kościołem rosyjskim[1]. Papież zmarł jednak przed zaślubinami na wylew[1]. Do małżeństwa rok później doprowadził ostatecznie jego następca, Sykstus IV.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 347-349. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d e f Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 126. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ Konrad Eubel: Hierarchia Catholica Medii Aevi. Münster: 1914, s. 126. podaje, że Barbo został administratorem Cervii w roku 1440, ale najwyraźniej jest to omyłka pisarska, gdyż jednocześnie Eubel twierdzi, że nominacja ta miała miejsce po śmierci poprzedniego administratora kardynała Antonio Correra, który zmarł w styczniu 1445. Rok 1446 jako datę nominacji Barbo na administratora diecezji Cervii podają Gaetano Moroni: Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica da s. Pietro sino ai nostri giorni. T. 11: Cav-Chi. Wenecja: Tipografia Emiliana, 1841, s. 112. oraz Lorenzo Cardella: Memorie storiche de'cardinali della santa Romana chiesa. T. 4. Rzym: Stamperia Pagliarini, 1793, s. 98.
- ↑ Barbo, Pietro. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-04-08]. (ang.).
- ↑ The election of Pope Paul II (1464). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-04-08]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pope Paul II. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-04-08]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bulla Pawła II dla klasztoru w Wąchocku z dnia 30 X 1467 roku. dziedzictwo.polska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-11)].
- Paweł II – dokumety w bibliotece Polona
