Klemens X
| Emilio Bonaventura Altieri | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Papież | ||
| Okres sprawowania |
29 kwietnia 1670 – 22 lipca 1676 | |
| Biskup Camerino | ||
| Okres sprawowania |
29 listopada 1627 – 7 czerwca 1666 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
6 kwietnia 1624 | |
| Nominacja biskupia |
29 listopada 1627 | |
| Sakra biskupia |
30 listopada 1627 | |
| Kreacja kardynalska |
29 listopada 1669 | |
| Pontyfikat |
29 kwietnia 1670 | |
| Data konsekracji |
30 listopada 1627 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klemens X (łac. Clemens X, właśc. Emilio Bonaventura Altieri; ur. 13 lipca 1590 w Rzymie, zm. 22 lipca 1676 tamże) – włoski duchowny katolicki, 239. papież w okresie od 29 kwietnia 1670 do 22 lipca 1676[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne życie
[edytuj | edytuj kod]Jego rodzicami byli Lorenzo Altieri i Vittoria Delfini[2]. Pochodził ze starego szlacheckiego rodu, jego starszy brat Giambattista był kardynałem z nominacji Urbana VIII (1643). Emilio Altieri studiował nauki prawne, obronił doktorat utroque iure, a 6 kwietnia 1624 przyjął święcenia kapłańskie[2]. Podjął pracę w dyplomacji papieskiej, pracował m.in. w nuncjaturze w Polsce[1]. 29 listopada 1627 został mianowany biskupem Camerino (zastąpił w diecezji brata)[2]. Pełnił kilka funkcji w administracji papieskiej, był m.in. gubernatorem Loreto i wizytatorem apostolskim całego Państwa Kościelnego[2].
W latach 1644–1652 był nuncjuszem w Neapolu[2]. W 1655 Kolegium Kardynalskie udzieliło mu pełnomocnictw dla uspokojenia napiętej sytuacji w Lombardii (w okresie sediswakancji po śmierci Innocentego X). Kolejny papież Aleksander VII powierzył mu dalsze funkcje w Kurii Rzymskiej, został m.in. sekretarzem Kongregacji Biskupów oraz konsultorem w Kongregacji Inkwizycji[2]. Kilkakrotnie odmawiał przyjęcia nominacji kardynalskiej, ostatecznie został kardynałem z nominacji Klemensa IX 29 listopada 1669[2]. Papież nie zdążył nadać mu tytularnego kościoła prezbiterskiego, gdyż zmarł już niespełna dwa tygodnie później, 9 grudnia.
Wybór na papieża
[edytuj | edytuj kod]Konklawe, rozpoczęte w grudniu 1669, stanęło przed trudnym zadaniem. Kilkakrotnie weto zgłaszali przedstawiciele Francji i Hiszpanii, wreszcie po pięciu miesiącach 29 kwietnia 1670 wybrano starszego wiekiem kardynała Altieriego, uchodzącego za kandydata kompromisowego[3]. Przyjął on na cześć poprzednika imię Klemens X i został koronowany 11 maja 1670.
Pontyfikat
[edytuj | edytuj kod]Najbardziej wpływową osobą na dworze nowego papieskim został przysposobiony bratanek Klemensa X, kardynał Paluzzo Paluzzi-Altieri, mianowany superintendentem Stolicy Apostolskiej[1]. Wykorzystał on swoje stanowisko do wzbogacenia najbliższej rodziny, powszechne oburzenie budziła kosztowna budowa pałacu rodowego (Palazzo Altieri)[3].
Dużym zagrożeniem w czasie pontyfikatu Klemensa byli Turcy[1]. Papież usiłował zbudować koalicję przeciw nim i zwrócił się nawet o pomoc do króla Szwecji Karola XI, lecz bezskutecznie[3]. Finansowo wsparł Jana Sobieskiego w walkach z Turkami, dzięki którym zostali oni pobici w bitwie pod Chocimiem w listopadzie 1673[1]. Nie układały się natomiast stosunki papiestwa z Francją – król Ludwik XIV zapoczątkował wojnę z Holandią, tłumacząc papieżowi, że jego celem jest przywrócenie tam katolicyzmu[3]. Jednak w 1674 roku Klemens zrozumiał, że Ludwik XIV go oszukał i rok później wysłał do Francji swoich legatów, jednak ich misja zakończyło się klęską[3]. Król natomiast kontynuował zapoczątkowane za pontyfikatu Klemensa IX konfiskaty majątków kościelnych oraz przypisał sobie prawo obsady biskupstw francuskich[3]. Wielokrotnie papież spotykał się z żądaniami monarchów europejskich, domagających się miejsc w Kolegium Kardynałów dla swoich przedstawicieli[3].
Wśród świętych, ogłoszonych przez Klemensa X, byli m.in. współzałożyciel zakonu teatynów, Kajetan z Thieny, jezuita Franciszek Borgiasz czy pierwsza święta z Ameryki Południowej Róża z Limy[3]. Beatyfikował natomiast męczenników z Gorkum, hiszpańskiego mistyka Jana od Krzyża oraz jeden z poprzedników na tronie papieskim, Piusa V[3].
Papież, zmarły w wieku 86 lat, został pochowany w bazylice watykańskiej.
Kreował 20 kardynałów na sześciu konsystorzach.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 145–146. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e f g Altieri, Emilio Bonaventura. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i John N.D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 399–401. ISBN 83-06-02633-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Richard P. McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003
- Pope Clement X. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Klemens X – dokumenty w bibliotece Polona
