SZD-27 Kormoran
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
całkowicie metalowa Grzbietopłat |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
2 stycznia 1965 |
| Liczba egz. |
2 prototypy |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
17,0 m |
| Wydłużenie |
15 m |
| Długość |
8,0 m |
| Wysokość |
1,10 m |
| Powierzchnia nośna |
19,3 m² |
| Masa | |
| Własna |
289 kg |
| Startowa |
552 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna |
64 km/h |
| Prędkość dopuszczalna |
235 km/h |
| Prędkość min. opadania |
0,8 m/s przy 80 km/h |
| Doskonałość maks. |
28,1 przy 93 km/h |
| Współczynnik obciążenia konstrukcji |
+8 / -4 g |
| Dane operacyjne | |
SZD-27 Kormoran – polski, dwumiejscowy, szybowiec szkolno-treningowy, konstrukcji całkowicie metalowej. Zaprojektowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej. Pozostający w fazie prototypu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Szybowiec powstał w wyniku zlecenia przez Aeroklub PRL w 1960 r. biurom konstrukcyjnym stworzenia dwumiejscowego metalowego szybowca, który nadawałby się do szkolenia, treningu i podstawowej akrobacji. Przyjęto założenie, że ma to być szybowiec o konstrukcji metalowej[1]. Złożone zostały dwa projekty wstępne. Jeden to mielecki PZL M-8 Pelikan, drugi to SZD-27 „Kormoran”, który wygrał, a prototyp został skierowany do realizacji. W 1964 r. w Zakładzie Wytrzymałości (TK) Instytutu Lotnictwa zostały przeprowadzone pod kierownictwem mgr inż. Tadeusza Chylińskiego[2] badania wytrzymałościowe i sztywnościowe skrzydła szybowca według własnego opracowanego Zakładzie TK programu badań. Zleceniodawcą był SZD w Bielsku-Białej.
Szybowiec zaprojektowany pod kierownictwem inż. Józefa Niespała[2]. Prace konstrukcyjne trwały od 1961 do 1962 r. Prototyp, o znakach rejestracyjnych SP-2463, został oblatany 2 stycznia 1965 r. przez Adama Zientka[3] w Bielsku. Szybowiec nie doczekał się nigdy produkcji seryjnej pozostając jedynie prototypem. Zbudowano dwa egzemplarze, jeden znajduje się w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie[4], a drugi znajduje się w rękach prywatnych.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Dwumiejscowy grzbietopłat o konstrukcji całkowicie metalowej[2].
Skrzydło dwudzielne o obrysie prostokątno-trapezowym i skosie do przodu. Konstrukcja skrzydła półskorupowa z blachy usztywnionej podłużnicami, tworząca dwuobwodowy keson. Hamulce aerodynamiczne płytowe wysuwane, konstrukcji metalowej. Lotka dwudzielna, kryta blachą. Na końcu skrzydeł kroplowe zakończenia spełniające rolę podpórek.
Kadłub konstrukcji skorupowej z duralu, usztywnionej rzadko rozstawionymi podłużnicami. Przekrój kadłuba jajowy. Kabina zakryta.
Usterzenie poziome trapezowe, niedzielone. Statecznik poziomy prostokątny konstrukcji półskorupowej. Usterzenie pionowe, skośne. Statecznik pionowy skośny, dwudźwigarowy.
Podwozie stałe, jednotorowe. Składające się z metalowej płozy przedniej, koła zamocowanego do nośnej wręgi kadłuba oraz płozy ogonowej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 65-67
- ↑ a b c SZD-27 „Kormoran”, 1965. [dostęp 2019-01-05].
- ↑ SZD-27 Kormoran. [dostęp 2019-01-05].
- ↑ MLP: SZD-27 Kormoran. [dostęp 2019-01-05].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Piechowski: Modelarstwo lotnicze. SZD-27 Kormoran. [dostęp 2011-03-16]. (pol.).
- SZD-27 "Kormoran", 1965.. [dostęp 2018-05-05]. (pol.).
- Rafał Chyliński: Moja pasja lotnictwo.Życie i działalność Tadeusza Chylińskiego dla Polskiego Lotnictwa w świetle dokumentów. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2017, s. 852. ISBN 978-83-7339-166-6 oraz Tom 2 ISBN 978-83-7339-167-3
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]