J-8 (wiroszybowiec)

J-8

Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Sekcja konstrukcyjna Klubu Wodnego LOK w Bytomiu
Konstruktor	Czesław Jurek
Typ	wiroszybowiec
Konstrukcja	kompozytowa
Załoga	2
Historia
Data oblotu	1 czerwca 1969
Liczba egz.	1
Dane techniczne
Wymiary
Średnica wirnika	6,1 m
Długość	3,64 m
Wysokość	1,87 m
Masa
Własna	78 kg
Osiągi
Prędkość minimalna	42 km/h
Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska
Multimedia w Wikimedia Commons

J-8 – polski wiroszybowiec zbudowany w 1969 r. i przystosowany do startu i lądowania na powierzchni wody.

Konstrukcja została opracowana jako rozwinięcie wiroszybowca J-3 z 1968 r. Członkowie sekcji konstrukcyjnej Klubu Wodnego LOK z Bytomia zakończyli jego budowę w maju 1969 r. Konstruktorem maszyny był Czesław Jurek^[1]. W porównaniu do poprzednika wydłużono o 20 cm kadłub oraz poszerzono go w przedniej części. Zapewniło to konstrukcji większą stateczność poprzeczną i podłużną podczas operowania na powierzchni wody. Dodatkowo zmianie uległa konstrukcja pasów bezpieczeństwa. Konstruktorzy poświęcili 948 godzin na budowę maszyny, koszt jej zbudowania wyniósł 7600 zł^[2].

Oblotu konstrukcji dokonano 1 czerwca 1969 r. Do jego holowania po powierzchni wody użyto łodzi „Zefir-n” wyposażonej w dwa silniki o mocy 36 KM każdy oraz łodzi „Delta” z silnikiem 46 KM. Maszyna była prezentowana publiczności 11–13 września 1969 r. podczas V Mistrzostw Polski w Nartach Wodnych na jeziorze Dzierżno. Do końca tego roku wykonała loty o długotrwałości 7 godz. i 48 min^[2].

J-8 został zaprezentowany podczas II Krajowego Zjazdu Konstruktorów Amatorów w 1974 r.^[3]

Dwumiejscowy wiroszybowiec przystosowany do startów i lądowań z powierzchni wody.

Kadłub z redanem wykonano z laminatów poliestrowych. Ma konstrukcję podłużnicową z wręgami, pokrycie ma grubość 2,5 mm. Kabina załogi dwumiejscowa z osłoną chroniącą przed bryzgami wody. Kadłub kończy się belką ogonową ze statecznikiem pionowym. Maszt wirnika jest mocowany do dna kadłuba śrubą M8 i dodatkowo usztywniony czterema odciągami wykonanymi z linek stalowych o średnicy 4 mm. Odciągacze naprężone są za pomocą jednego ściągacza umieszczonego z przodu. Wirnik zamocowany na piaście konstrukcji I. Bensena, samostateczny o konstrukcji mieszanej metalowo-drewnianej, sterowany bezpośrednio za pomocą wiszącego drążka. Pokrycie łopat wirnika wykonano ze sklejki o grubość 3 mm^[2].

Pokład wiroszybowca był pomalowany na czerwono, jego dno na biało. Łopaty wirnika pomalowano przemiennie w kolorach białym i czerwonym. Statecznik pionowy pomalowano lakierem bezbarwnym^[2].

• Czesław Jurek. Wiroszybowiec J-8. „Skrzydlata Polska”. 17/1970, 26 kwietnia 1970. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 
• II Krajowy Zjazd Konstruktorów Amatorów. „Skrzydlata Polska”. 42/1974, 20 października 1974. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.